In deze laatste lentedagen zien we hoe de dagen langer worden of, onder de evenaar, integendeel korter worden. Licht is meer dan een voorwaarde om te kunnen zien. Zonnelicht opent voor ons de wereld, voedt onze huid, laat ons zien dat we leven. In een ‘angry poem’ ( een gedicht van woede ) smeekt Dylan Thomas zijn stervende vader: ‘Verzet je met al je krachten, verzet je tegen het uitdoven van het licht’. De Bijbel spreekt voortdurend over God als de bron van het licht, zelf levend in onbereikbaar licht. Jezus is het licht van de wereld. Hij schenkt licht aan de blinden. Wij worden geroepen om te leven als kinderen van dat licht. Heer, ik koester uw licht als een schat en waardeer ten zeerste hoe ik de zon mag voelen op mijn gelaat. Laat me nooit vergeten U te danken voor mijn ogen en voor het glorierijke zonnelicht. Ook in de donkere uren, als ik door het kwade in de wereld in de war word gebracht, heb ik uw licht nodig. Wees U het licht van mijn leven.