"In alle dingen"

“Uit God geboren” is de titel van de adventsretraite 2017 van de jezuïeten, op www.ignatiaansbidden.org . De teksten zijn  geschreven door pater Ben Frie sj: hoe Gods oneindigheid ervaren in de intieme werkelijkheid die nu reeds is. De deelnemers krijgen een dagelijkse e-mail met bijbeltekst en gebedssuggesties,   geloofsimpulsen, citaten en tips over hoe bidden. Hiermee kan je bidden thuis, in een kapel, in de trein, wachtend op de tram enz. Met één druk op de knop kan je teksten uitprinten. Deze gratis retraite is geïnspireerd door de ignatiaanse spiritualiteit . De deelnemers kunnen hun ervaringen te delen met anderen via het gastenboek of via uitwisselingsgroepjes in parochies, gemeentes, gemeenschappen, gebedsgroepen,   thuis ... De website biedt hiervoor een eenvoudige werkwijze aan. Inschrijven doe je door je e-mailadres op te geven via www.ignatiaansbidden.org . Wie deelnam aan de vorige digitale retraite, is automatisch ingeschreven. Uitschrijven is steeds m

Yechayahou Leibovitz (1903-1994) was een van de toonaangevende, zij het controversiële, denkers van de joodse orthodoxie. Van hem komt volgend citaat over wat geloven in God betekent. Het is behoorlijk bevragend. « Onlangs hoorde ik uit de mond van iemand die deel uitmaakt van de   keurgroep van eminente persoonlijkheden, een intellectueel van groot formaat, erg vertrouwd met de wereld van de joodse traditie, dat hij na Auschwitz zijn geloof in God verloren was. Mijn antwoord was : « Dit wil zeggen dat jij nooit in God geloofd hebt maar in de bijstand van God. En dat geloof is voor jou bron van ontgoocheling geweest : God heeft niet geholpen. Wie echt gelooft verbindt zijn geloof op geen enkele wijze met welke idee van « hulp van God » dan ook. »

God zou ons uit eigen beweging een overdaad aan genade willen geven, was het niet dat onze misvormde wil zich verzet tegen zijn mildheid.  Ignatius van Loyola

Wat is het dat jou echt verbindt met de mensen die jou dierbaar zijn. En met anderen? Gaat het over voorwerpen? Houdingen? Waarden? Geloof ? Relaties ? … Iets wat je ontvangt? Iets wat je doet? Iets dat is? Wat helpt jou om die verbondenheid te versterken? Of, indien nodig, te herstellen? Wat leert jouw ervaring je hier?     -->

Veel bezitten, hetzij materiele goederen, hetzij intellectuele of spirituele gaven, veel stevig onder eigen controle hebben   –soms kan het ook iets heel banaals zijn, objectief tenminste-   streelt onze ijdelheid en voedt onze eerzucht. Wij genieten zo graag aanzien en hebben daar dikwijls alles voor over. Elkeen heeft de neiging zich een domein uit te zoeken waarop hij/zij dat aanzien hoopt te vestigen, die erkenning : “ik ben toch iemand; ik tel nog mee !” De tweede bekoring waarmee Jezus moet afrekenen : “Jij bent toch een beschermeling van God. Wel, durf dan risico’s nemen. Gooi jezelf maar van het bovenste van de tempel naar beneden,en je zult zien ! Je zult je niet bezeren en alle mensen kijken vol bewondering naar je op. Je succes is verzekerd !” Rijkdom en eerzucht leiden tenslotte tot machtswellust en tot hoogmoed. Je gaat jezelf beschouwen, heel zelfgenoegzaam, als het centrum van de wereld. Nogmaals het kan soms om een heel klein wereldje gaan, een hoekje van

Bid waar en wanneer je maar wil met een bijbelse podcast op   www.biddenonderweg.org   of download de app: iOS:   https://goo.gl/3Z8Xf0 ; android:   https://goo.gl/HdQjXC   Een productie van de jezuïeten, elke dag opnieuw

Minder regels, meer liefde.  Dit las ik gisteren tijdens een wandeling door Amsterdam. Het zette me aan het denken. Wat gaat de tijd snel. En hoe snel gaat die slinger heen en weer. In onze samenleving. Ook in onze Kerk. Voor het Tweede Vaticaans Concilie ging de Katholieke Kerk gebukt onder onveranderlijke regels en voorschriften over van alles en nog wat. Als ik oude medebroeders hoor spreken over wat er allemaal mocht en vooral niet mocht en hoe dat tot in de kleinste puntjes was vastgelegd in gedetailleerde regelboeken, kan ik mijn oren nauwelijks geloven. Velen ervoeren het als ondraaglijk. Toen kwam het Concilie. Deuren en vensters open op de wereld. Zuurstof, vernieuwing en veel hoop. Allerhandse overjaarse regels werden afgeschaft, van de ene dag op de andere. Veel dynamiek en creativiteit. Ook ontreddering en achteraf beschouwd, ronduit gekke dingen. Enkele jaren later brak in Parijs "Mei 68" uit. Van een breuk breuk gesproken. Interdit d'interdire (verbod

Misschien helemaal niet zo lachwekkend als het wel lijkt. Vaste grond onder de voet hebben en het niet beseffen.  Durven geloven dat je niet in het luchtledige hangt …. Zo vreemd?  Is dit iets wat je kan leren? Dit jongetje krijgt immers, letterlijk, een duwtje in de rug. Heb jij ook ooit zo’n moment gehad? -->

Het meeste kwaad in onze wereld komt voort uit dat instinct van zelfbehoud, een drang om ‘te zijn’ en er ‘te mogen zijn’, die wij, mensen, gemeen hebben met alle levende wezens. Op zichzelf is het positief en gezond. Maar omdat wij samenleven met anderen, neemt die drang onvermijdelijk de vorm aan van zelfaffirmatie, een soort geldingsdrang, die zich gaat uitwerken ten koste van de anderen. Dit ‘er zijn’ wordt altijd maar steviger ingevuld en waar gemaakt. Om er zeker te ‘mogen zijn’, moet ik sterker staan dan al wat met mij in concurrentie kan treden, of moet ik, wat mij eventueel kan bedreigen, uit de weg ruimen. Ik wil heersen, en liefst alleen. Concreet wendt die geldingsdrang alle middelen aan die het in zijn bereik heeft. Dat zijn zowel de goederen van deze wereld die ik zoveel mogelijk naar mezelf toehaal, als mijn eigen talenten en mogelijkheden. Deze zal ik me als persoonlijk eigendom toe-eigenen, iets dat mij eigen is. En dikwijls ook aanwenden om beslag te kunnen

Ik luisterde onlangs naar een interview met een oude zuster.   De journalist vroeg haar of ze niet graag terug zou gaan in de tijd. Helemaal niet, antwoordde ze meteen, ik ben veel te benieuwd om te weten wat er komen gaat.

Best fier ben ik te mogen aankondigen dat mijn boekje "Jezuïeten grappen" nu ook in het Arabisch uitgegeven is. Klik hier om het meteen te bestellen ! Je kan uiteraard ook de oorspronkelijke versie " Jezuïeten grappen " kopen Bestellen via internet van de oorspronkelijke Nederlandstalige versie kan hier Je kan ook de Franse vertaling bestellen: " Moquez-vous des jésuites "  Pour acheter le livre par internet, cliquez ici. Bestellen  via internet van de Franse vertaling kan hier Of misschien lees je het boekje liever in de Engelse versie: " Jesuits telling jokes " Read an excerpt of Jesuits telling jokes Buy "Jesuits telling jokes"

Hoe kan ik, in mijn dagelijks doen en laten, juist datgene kiezen wat mij ten volle zal doen leven en mij ook gelukkig zal maken. Hiervoor moet ik duidelijk kunnen uitmaken welke weg ik te gaan heb en mij daarbij afvragen of ik innerlijk vrij genoeg ben om die weg te gaan, en dus om effectief datgene te kiezen wat voor mij het beste is. “Breed is de weg die naar de ondergang leidt, merkte Jezus op, en er zijn veel mensen die hem volgen, hoe smal daarentegen de weg die naar het leven leidt; er zijn maar weinig mensen die hem vinden.” (Mt 7:13-14). Het gaat dus vooral om twee mogelijke wegen. In de natuur ontstaat een weg pas nadat mensen ergens langs zijn gelopen. Hoe meer mensen, hoe breder die weg zal zijn. Maar mensen volgen ook maar een weg omdat zij ergens naartoe willen,   omdat er in hen   iets is dat ze ergens naartoe drijft. Daar gaat het hier juist om. Welke is de interne dynamiek die me drijft en hoe bepaalt die mijn levensweg ? En ook : wie ging me voor op deze w

Hieronder vertelt Mark, een regelmatige gast op deze blog, over hoe en waarom hij vandaag jezuïet is Een jezuïet vertelde mij: ‘Als ik sterf en Jezus ontmoet dan wil ik Hem één ding vragen: “Bedankt voor dit leven, maar waarom maakte U mij in hemelsnaam jezuïet?” Jezus neemt mij apart en zegt: “Ik had een mooi huwelijk voor je gepland met een mooie vrouw en met een paar kinderen, maar je besloot anders!” Ik grap, maar veel van mijn tijd in het noviciaat in Birmingham was besteed aan deze vraag. Is leven in de Sociëteit van Jezus iets wat ik wil en is het iets wat God van me vraagt? Het antwoord is simpelweg ‘ja’ en in die overtuiging mocht ik mijn geloften afleggen op 17 september 2016, nu bijna een jaar geleden. Ik ben een jezuïet uit een Dominicanenstad, een Zwollenaar, 24 jaar. ‘k Heb twee jongere zusjes. Zwolle is een provinciehoofdstad in Oost-Nederland, die de schedel van Thomas a Kempis herbergt. Deze a Kempis is belangrijk geweest voor mijn eigen spirituele vorming en vo