Hieronder vind je mijn homilie voor deze zondag. 21ste zondag door het jaar C Jes 66,18-21. Ps 117(116),1.2. Heb 12,5-7.11-13. Lucas 13,22-30 Ik was nog een klein jongetje en zat in de klas. De juf, of was het de meester, ik weet het niet meer, had twee indrukwekkende tekeningen gemaakt op het bord. Één van een grote, brede weg, de weg naar de hel. Een andere van een smal, kronkelend paadje, uitgevend op een nauwe deur, toegang tot de hemel. Het was de catechese-les. Ik zie het nog zó voor mij. De boodschap was glashelder. Het pad naar de hel is makkelijk en aantrekkelijk. De weg naar de hemel, dat is een ander verhaal. Het is mijn oudste herinnering aan mijn geloofsopvoeding. Zou ik erin slagen om die nauwe deur door te komen? Het is een angstherinnering. Toch bijzonder. Angst als eerste gevoelsmatige herinnering aan de Blijde Boodschap. Is dit geen tegenspraak? Eerlijk gezegd, als ik vandaag, ruim 50 jaar later, diezelfde evangelietekst lees, word