Gisteren werd de 70ste verjaaardag herdacht van de bevrijding van het concentratiekamp van Auschwitz-Birkenau. Bijna twee jaar geleden bezocht ik die plaats en schreef ik onderstaande overweging. Enkele dagen geleden ging ik samen met anderen op museumbezoek. Het museumcomplex lag in een landelijke woonwijk. Er waren ruime parkings en allerhande restaurants boden eenvoudige menu’s aan voor de toeristen. Hier en daar waren er boekenstalletjes en kon je een drankje kopen. Zoals thans meer en meer gebruikelijk in musea, kreeg je bij de ingang een koptelefoontje en hangertje aangereikt om het verhaal van de gids te beluisteren. Het complex zelf bestond voornamelijk uit grote, gelijkvormige bakstenen gebouwen, met een of twee verdiepingen; keurig geordend in lanen, mooi onderhouden, met hier en daar een grasveld. Ik vermoed dat deze voormalige legerkazerne gebouwd was in het begin van de 20 ste eeuw. Je zag er ook heel wat dubbele omheiningen, en enkele wachttorens.