"In alle dingen"

Pedro de Ribadeneira sj is lange tijd een naaste medewerker geweest van Ignatius van Loyola. Later werd hij zijn eerste officiële biograaf. Ribadeneira beschreef heel concreet de wijze waarop Ignatius bestuurde. De komende weken krijgt u regelmatig een “tip” van Ignatius. "Met de grootste zorg waakte hij over de goede naam en faam van al zijn onderdanen, en wel op twee manieren. Ten eerste sprak hij altijd gunstig over hen en gaf hij blijk van achting voor eenieder. Hij maakte de fouten van iemand niet openbaar, tenzij een gebiedende noodzaak hem verplichtte om raad te vragen om het kwaad te verhelpen. En zelfs in dat geval praatte hij er nog niet met twee mensen over, als hij kon volstaan met één. En als het voldoende was zich tot twee mensen te wenden, dan ging hij niet naar een derde. Zonder iets te overdrijven zette hij dan op eenvoudige wijze uiteen wat er was voorgevallen. Op de tweede plaats strafte hij streng diegenen, die kwaad spraken over hun medebroeders of die door hu

De interpretatie die in deze clip wordt gegeven aan het habijt van de zusters lijkt me wat simplistisch en historisch in het beste geval maar ten dele juist. Maar een goede karikatuur zet wel aan het denken. Recent onderzoek bevestigt dat wereldwijd vrouwelijke congregaties mét habijt makkelijker nieuwe kandidaten aantrekken dan andere. Dit stelt een ruimere vraag. Hoe zichtbaar zijn wij, durven wij, christenen, zijn in onze samenleving? Laten wij ons kennen in onze omgeving? Geven wij onze mening en komen wij, ook met daden, op voor wat leeft in ons hart? Meer in het bijzonder, getuigen wij voldoende van onze vreugde?

Pedro de Ribadeneira sj is lange tijd een naaste medewerker geweest van Ignatius van Loyola. Later werd hij zijn eerste officiële biograaf. Ribadeneira beschreef heel concreet de wijze waarop Ignatius bestuurde. De komende weken krijgt u regelmatig een “tip” van Ignatius. "Als hij, voor een bijzonder geval, een uitzondering maakte, duldde hij niet, dat men er zich aan ergerde, of dat men hem ook maar zei, dat het misschien ergernis zou kunnen geven. Evenmin liet hij toe, dat een ander die het niet nodig had, dezelfde uitzondering voor zichzelf vroeg of verlangde. Want het zou een gebrek aan onderscheid zijn, vond hij, ongelijke dingen met een gelijke maat te meten, en een daad van ongeordendheid om zonder reden aanspraak te maken op een uitzondering, die alleen uit noodzaak aan de anderen werd toegestaan. Voor een overste zou het een zwakheid zijn en tegen de liefde ingaan om aan iemand dat wat hij nodig had te weigeren uit vrees voor klachten en protesten, of om verzoeken van men

Dit najaar begon Jos Moons aan het noviciaat in de Sociëteit van Jezus. Deze rijpe twintiger is reeds enkele jaren priester gewijd voor het bisdom Rotterdam. Om aan zijn parochianen uit te leggen waarom hij verlangt jezuïet te worden, schreef hij een artikel genaamd: “God dichtbij. Over de kern van Ignatius’ spiritualiteit. Het werd gepubliceerd in “Cardoner”. Graag bied ik u enkele uittreksels aan, die, op verschillende wijzen, spreken over de radicale vrijheid van de Godservaring waarnaar Ignatius de weg wijst. “ Anecdotisch is bijvoorbeeld dat Ignatius op zijn sterfbed zijn secretaris met aandrang vraagt de paus zo snel mogelijk op de hoogte te stellen en om zegen te vragen. Als de secretaris voorstelt morgen te gaan, want de doktoren hebben nog hoop, dan herhaalt hij zijn dringend verzoek, “maar ik laat het verder helemaal aan jou over”. En hij sterft diezelfde dag nog. Ignatius werd voortdurend verlicht door God, zodat hij in grote vrijheid leefde. Geen menselijk gebrek (van zijn

“ De Geestelijke Oefeningen geven een vertrouwen dat enkel maar kan voortkomen uit persoonlijke ervaring. Mannen en vrouwen die die godservaring gehad hebben kunnen voortaan spreken vanuit de waarheid van hun ervaring. Het gaat niet meer over wat pastoor zus of zuster zo gezegd heeft. Het gaat nu over wat ik weet vanuit mijn eigen relatie met God. Het is goed dat het allemaal onderbouwd wordt door theologie en door geloof. Maar als je een authentieke ervaring hebt van God en van verbondenheid met Hem, dan krijg je een vertrouwen en op de koop toe de woorden om te spreken over de waarheid die je kent.” Dit citaat van Jim Conroy sj vond ik op “ Busted Halo ”, “ an online magazine for spiritual seekers ”. Geen wonder dat de Sociëteit aan haar leden vraagt jaarlijks 8 dagen uit te trekken om in stilte Geestelijke Oefeningen te doen. Gisterenavond ben ik begonnen met mijn jaarlijkse stiltekuur. Uw blogger zal u niet vergeten in zijn gebed en hoopt van u hetzelfde. Ik zal de komende dagen

“ Ik vraag geen oogst, ik heb geen schuren ”. Dit mooie citaat van Adriaan Roland Holst las ik onlangs in een interview in Tertio met Herman Van Rompuy. Neen, het is geen uiting van apathie. Wel van gratuiteit en vertrouwen. Zaaien, en hopen, geloven en blij toelaten dat de oogst later door anderen zal worden binnengehaald. Geven. Zo maar. Zonder iets terug te verwachten. Bereid zijn om op lange termijn te werken. Niet je eigen persoontje centraal stellen. Wel het belang van de ander. Het is de weg van de agapè. De weg van de liefde. De weg van het geluk.

Dit najaar begon Jos Moons aan het noviciaat in de Sociëteit van Jezus. Deze rijpe twintiger is reeds enkele jaren priester gewijd voor het bisdom Rotterdam. Om aan zijn parochianen uit te leggen waarom hij verlangt jezuïet te worden, schreef hij een artikel genaamd: “God dichtbij. Over de kern van Ignatius’ spiritualiteit. Het werd gepubliceerd in “Cardoner”. Graag bied ik u enkele uittreksels aan, die, op verschillende wijzen, spreken over de radicale vrijheid van de Godservaring waarnaar Ignatius de weg wijst. “ Rahner schreef niet alleen moeilijke artikelen waar nauwelijks doorheen te komen is. Hij was ook, en eigenlijk voortdurend, bezig met het geheim van God. In een vurige brief richt hij zich onder de naam van Ignatius tot zijn tijdgenoten. Het fundament van Rahners Ignatius is de hartenkreet: “Ik heb God zelf ervaren!” Dat vele tijdgenoten dat niet mee belijden ligt aan de verkeerde zielzorg, aldus Ignatius. Hij roept zijn tijdgenoten-priesters op om mensen niet zoet te houden

Dit nieuws loopt net binnen. Het is van de hand van Kawas, de Haïtiaanse medebroeder die de SJ-hulpverlening in Haïti coördineert. Voici de nouvelles informations sur le déroulement des activités sur le terrain: 1.- Nous demandons à tous les acteurs de notre dispositif de travailler en concertation et non en franc-tireurs même si «le plus grand bien»doit être finalement le critère fondamental qui doit guider notre discernement dans les décisions immédiates. Il est bon de suivre les directives du comité d'urgence. 2.- Ce comité se réunit chaque matin à 8 h au noviciat pour l'évaluation et la planification 3.- L'équipe de médecins dominicains est arrivée. Ils sont déjà partis avec un convoi d'aide humanitaire pour Léogane. La situation est terrible dans ce village situé à une vingtaine de km de Port-au-Prince. Il est détruit à 90%. Il ne faut pas oublier les sections communales. Il y a là aussi des victimes 4.- Le P. Marrio Serrano du centre Bono décide de faire tourn

Op 21 november 2009 ontving Paus Benedictus een selecte groep van 250 artiesten uit de gehele wereld. Er waren zowel schilders als acteurs, fotografen en architecten, christenen, andersgelovigen en niet-gelovigen. Hij sprak hen, in de Sixtijnse Kapel, over de schoonheid. Een prachtige tekst, een meditatie op zich. Ik heb enkele uittreksels voor u vertaald. " Beste kunstenaars, u weet goed dat de ervaring van het schone, van het authentieke schone, dat niet voorbijgaand en oppervlakkig is, geen bijkomstige of onderschikte aangelegenheid is in de zoektocht naar zin en geluk. Immers, deze ervaring vervreemdt niet van de werkelijkheid. Integendeel, zij leidt tot een heuse confrontatie met de dagdagelijkse ervaring om deze te bevrijden van de duisternis en ze om te vormen in licht en schoonheid. ... “De weg van de schoonheid leidt ons naar het vinden van het Alles in het fragment, het Oneindige in het eindige, God in de geschiedenis van de mensheid. Simone Weil schrijft hierover: “In a

Ziehier het meest recente nieuws van medebroeder Kawas, rechtstreeks uit Haïti. Chers amis, Nos différents centres d'intervention commencent à fonctionner normalement. Je pense que les Jésuites, nous sommes les premiers à être avec la population dans le domaine de l'aide alimentaire. Nous avons jugé bon d'intervenir dans le quartier Fil Aéroport, un quartier situé à proximité du Noviciat, pour des raisons humanitaires mais aussi pour assurer notre propre sécurité; puis que le Noviciat est converti en centre d'entreposage de toute l'aide qui vient de Santo Domingo. Nos équipes fonctionnent maintenant dans tous les centres d'intervention. Actuellement nous avons une seule équipe de Médecins sur le terrain. Ils travaillent à Haut Trugeau au Centre No 1; Ce sont des médecins Américains. Ils font un travail formidable. Ils ont envoyé aujourd'hui plus de quatre malades graves en République Dominicaine pour être soignés. L'équipe américaine est accompagnée p

Op 21 december 2009, aan de vooravond van zijn derde bezoek aan Afrika, gaf pater Adolfo Nicolás, algemeen overste van de SJ, een uitvoerig interview. Hieronder vindt u een uittreksel. Interessant om te lezen hoe het uitleggen waarom je op een vraag niet kan antwoorden op zich reeds een genuanceerd standpunt is. Het is goed te weten dat onze Generale Overste een groot deel van zijn leven in het Verre Oosten heeft doorgebracht. Vraag : U bent erg vertrouwd met Azië. Welke zijn opmerkelijke verschillen met Afrika, of het nu gaat over de Kerk of over de samenleving in het algemeen? Antwoord : Ik zou eerst en vooral willen zeggen dat een van dingen die mijn Aziatische ervaring mij geleerd heeft is dat je nooit mag voortgaan op eerste indrukken. De belangrijkste reden hiervoor is eenvoudig. Eerste indrukken worden vaak bepaald door vroegere ervaringen, verwachtingen en vooroordelen. Een tweede reden is dat ik zelf lang over gedaan heb om tot het inzicht te komen dat er niet zoiets bestaat a

Onderstaand bericht komt net binnen uit de Dominicaanse Republiek (buurland van Haïti, op hetzelfde eiland). Comme vous le savez sans doute, la situation est telle à Port-au-Prince que les citoyens cherchent à quitter la capitale. Il y a quelques jours, un groupe de jeunes adolescents orphelins, blessés, affamés … est arrivé à Ouanaminthe. Ce sont des familles d’ici qui les ont adoptés et accueillis. Hier un autobus occupés par plusieurs familles est arrivé aussi de la capitale. Nous sommes au courant qu’il en arrivera ou moins une autre dans les heures qui vont suivre. Étant conscient que le déplacement de la population est enclenché, nous avons demandé à l’évêque de Fort Liberté une première rencontre pour organiser une infrastructure d’accueil. Cette première rencontre a porté surtout, sur le comment les paroisses pouvaient être mobilisées pour identifier les nouveaux arrivants. Savoir où ils sont, comment vivent-t-il, etc.? Les familles d’ici étant déjà démunis, ils importent

Klaartje is studente aan de Katholieke Universiteit van Leuven. Voor www.jezuieten.org blikte zij terug over hoe de ignatiaanse spiritualiteit haar helpt om het Evangelie concreet te beleven. Graag enkele uittreksels voor u. "Ook mijn studiehouding veranderde: groeien in liefde was ook groeien in dankbaarheid voor de talenten die ik mocht ontwikkelen, al was het dan maar zo dat niet elk college even boeiend kon zijn. Tijdens de Geestelijke Oefeningen ontdekte ik aan den lijve de kracht van de taal en verbeelding om vorm te geven aan ervaringen die ons te boven gaan. Het is een uitdaging geworden om in mijn talenopleiding te zoeken naar manieren om anderen, ook jongeren met minder kansen als ikzelf, de vaardigheden aan te reiken om zelf deze ontdekkingstocht aan te gaan."

Ziehier het actieplan, uitgewerkt door de Haïtiaanse jezuïeten. Wil u hen steunen, surf dan naar Oproep Haïti 777 . Cher Daniel, Je te communique le rapport de la réunion de notre comité d'urgence avec l'équipde du SJRM de Ouananminthe et de Dajabon qui a lieu aujourd'hui dans la résidence Ignace de Loyola à Canapé-Vert à 2h pm. 1.- Notre plan se met en place et les chose commencent à se clarifier 2.- Les Jésuites d'Haïti interviendront dans trois zones et en partenariat avec d'autres compte tenu de la fragilité de nos structures et de nos ressources humaines limitées et sous le choc 3.- Ces trois zones sont les suivantes: - Haut Turgeau avec les Clercs de Saint-Viateur - Bas-Turgeau avec la paroisse de Saint Louis Roi de France (les Montfortains) - L'hôpital de Léogane avec les Missionnaires du Christ Roi 4.- La cour du Noviciat servira de lieu d'emmagasinage de l'aide d'urgence. Toutes les mesures seront prises pour assurer la sécurité (police

Klaartje is studente aan de Katholieke Universiteit van Leuven. Voor www.jezuieten.org blikte zij terug over hoe de ignatiaanse spiritualiteit haar helpt om het Evangelie concreet te beleven. Graag enkele uittreksels voor u. " De ontmoeting met Jezus’ liefde die tot het uiterste gaat in de gebrokenheid van het kruis, was tegelijk de ontmoeting met de gebroken mens. Jezus liefhebben en een levende relatie met Hem opbouwen, betekende dus de mens met en in al zijn kwetsbaarheid liefhebben. Ik kreeg in mijn tweede jaar de uitnodiging om deel te nemen aan de werkgroep diversiteit van Loko (Leuvense Overkoepelende KringOrganisatie). De bedoeling was om samen te denken hoe we als student ondersteuning konden bieden aan studenten met een –mentale of fysieke- functiebeperking tijdens hun studietraject. Er werd onder andere gesleuteld aan een buddyproject: begeleiding van- en naar lessen, hulp om de nota’s bij te houden, een avondje uit om te voorkomen dat deze studenten in het hectische st

Klaartje is studente aan de Katholieke Universiteit van Leuven. Voor www.jezuieten.org blikte zij terug over hoe de ignatiaanse spiritualiteit haar helpt om het Evangelie concreet te beleven. Graag enkele uittreksels voor u. " Groeien in liefde was ook groeien in nederigheid, examenperiodes waren vaak moeilijke en stressvolle periodes waarbij ik de hulp van anderen niet wou vragen en mijn eigen moeilijkheden niet wou aanvaarden. Zo gebeurde het dat ik een hele voormiddag verloren had aan piekeren en angstig wezen, zonder een bladzijde aan te raken van de syllabus waarvan ik nochtans de dag erop examen had. Me realiserend wat voor een slechte raadgever de stem van de angst is, maar zonder moed om er iets tegenin te brengen, ging ik ten slotte schoorvoetend bij mijn buur op kot kloppen. Het spijt me, zei ik, maar het lukt me vandaag niet, zou je niet even samen willen studeren? Mijn buurmeisje veerde enthousiast recht: Graag! Ik bak er vandaag ook niets van, maar ik durfde niet kome

Fons Swinnen sj stuurde me dit uittreksel door uit een mail van Dr Kiangala, een bevriende Congolese geneesheer die werkt voor AZG in Haïti. Een persoonlijk en "voeten-op-de-grond-getuigenis". (NB: Indien Frans voor u een probleem is, aarzel niet om de "google translate"-functie hiernaast te gebruiken.) " Je me sens bien pour le moment et nous commençons à stabiliser beaucoup de cas. Ce matin j'étais tout content car il y a deux enfants qui étaient sans accompagnants (que nous avons donc ramassés et qui étaient en coma) ont commencé à parler. Tu ne peux pas imaginer comment était ma joie. C'est vraiment une très bonne récompense pour moi. ça m'a donné beaucoup de courage. Il y a encore beaucoup de malades chez nous et malheureusement nous devons faire des amputations des membres pour certains et même chez des enfants. Je suis très content et je me sens utile et j'admire mon travail. C'est vraiment beau d'aider des gens qui souffrent. Je

Klaartje is studente aan de Katholieke Universiteit van Leuven. Voor www.jezuieten.org blikte zij terug over hoe de ignatiaanse spiritualiteit haar helpt om het Evangelie concreet te beleven. Graag enkele uittreksels voor u. " In dat alles werd ik geconfronteerd met een ander verlangen: dat naar een levende relatie met God. Sociaal engagement was één ding, maar hoe kon ik God concreet ontmoeten in mijn studentenleven? Een actief gebedsleven had ik op dat moment niet en ik voelde dat ik een grond miste van waaruit mijn concrete bezigheden zin kregen. Ik besloot de Geestelijke Oefeningen in het dagelijkse leven te doen. Dankzij de oefeningen werd het Evangelie een levend verhaal, werd God in de figuur van Jezus Christus een tochtgenoot, een gesprekspartner, een persoonlijke boksbal bij momenten ook. Het ontdekken en, vaak moeilijker, aanvaarden dat wij als mens afhankelijk zijn van elkaar én van God, en door Hem onvoorwaardelijk liefgehad worden, bracht een nieuwe dynamiek teweeg in

OPROEP HAITI – 777 Geachte heer of mevrouw, Met de actie HAITI - 777 biedt Hubeje een mogelijkheid aan om de slachtoffers ter plaatse snel en efficiënt te steunen, via de expertise van de Sociëteit van Jezus ter plaatse en haar vluchtelingenorganisatie, de Jesuit Refugee Service (JRS). Alle JRS Centra gesitueerd in de Dominicaanse Republic (locale naam : SJRM) hebben de handen in mekaar geslagen om de dringende hulpverlening in het buurland Haiti te coördineren. In de loop der jaren heeft JRS in de Dominicaanse Republic reeds aanzienlijke expertise opgebouwd met hulp aan mensen uit Haiti. Na de aardbeving hebben ze alles op alles gezet en een netwerk gecre€erd om de overlevenden van de aardbeving in Haiti te hulp te komen. Stuur uw giften naar onderstaande rekening met de vermelding “HAITI – 777” . Zoals gebruikelijk maakt Hubeje 100% van de giften over. Zoals het geval was in 2006 na de Tsunami, willen de Vlaamse

Gisteren, donderdag 14 januari 2009, werd in Parijs Jean-Yves Calvez sj ten grave gedragen. Hij is plots gestorven, op 82-jarige leeftijd. Net voor hij vertrok naar Argentinië om daar les te gaan geven. Hij was een van de vooraanstaande intellectuelen van de (Franse) Katholieke Kerk, met meer dan 40 boeken op zijn rekening. Hij was gespecialiseerd in de sociale leer van de Kerk. Maar ook de interreligieuze dialoog en problemen van politieke en economische ethiek kregen zijn aandacht. Hij was Provinciale Overste van de Franse jezuïeten in Mei ’68 en van 1971 tot 1983 was hij naaste medewerker van pater Pedro Arrupe, Generale Overste van de SJ. Over Calvez kan en zal nog veel gezegd worden. Ik wil één puntje in het bijzonder vermelden. Hij was specialist in het Marxisme. In 1956 publiceerde hij een dikke turf genaamd “La pensée de Karl Marx” (Het denken van Karl Marx). Deze studie is snel erkend geworden als een basiswerk over het Marxisme. In die mate dat in Rusland en de Oostbloklanden

Zonet kreeg ik via het SJ-netwerk volgend ooggetuigenverslag uit Haïti, geschreven door Kawas François sj, een Haïtiaanse medebroeder ter plaatse. NB: Mocht het Frans een probleem zijn, dan kan u gebruik maken van de "Google translate" functie in de marge rechts. La situation est tellement grave. Des milliers de morts jonchent actuellement les rues de Port-au-Prince. Plus de 60 % des maisons se sont effondrées dans la zone métropolitaine de Port-au-Prince. Le Palais national, les principaux bâtiments qui abritent les bureaux de l'État, des écoles et des insitutions qui appartiennent à l'Églilse catholique, n'existent plus. Des résidences de religieux (ses), le toit de la cathédrale de Port-au-Prince, l'archevêché etc.se sont aussi éffondrés. Des supermarchés, des banques, des maisons de commerce, des stations de radio et de télévision sont tombés etc. Des hôpitaux aussi. J'ai vu personnellement l'administrateur de l'Hôpital Général, la plus grande

Graag deel ik met u een reactie die binnenkwam op mijn bericht "Verbonden". Inderdaad, waarom wachten tot je oud bent? Het geldt voor elke leeftijd! " Mogen oud worden is een gave. Nog meer genade is de kunst om oud te mogen ZIJN in heel je wezen en te-VREDE-n te zijn met wat is. Het is leven in Zijn hand dag na dag, in de dag, in het ogenblik. Het is een mooi vooruitzicht om oud te mogen worden. En waarom wachten en niet vandaag de (h)eerlijkheid van het moment "het is zoals het is" erkennen? "

In “De Standaard” van het voorbije WE heeft Herman De Croo het over “Retorisch talent”. Zoals vaak verwijst hij naar de jezuïeten waar hij college gelopen heeft. De Croo is geen christen. Hij heeft wel een uitstekende herinnering overgehouden aan de opvoeding die hij gekregen heeft op het jezuïetencollege van Bergen. Hij aarzelt niet om hier regelmatig naar te verwijzen. Het is een goede traditie dat in het vrij katholiek onderwijs ook niet-christenen worden opgevoed. Dit geldt voor Europa, maar net zo goed en nog meer voor Azië waar in nogal wat van onze colleges de meerderheid van de leerlingen hindoe of moslim zijn. Evangelisering kan niet los gezien worden van “humaniora” (= “meer mens worden”) en van respect voor de overtuiging van de ander. En wederkerigheid begint doorgaans in één richting.

Ik dacht dat het een kwestie was van binnen en van buiten. Klein onderhoud. Maar neen hoor. Algemene narcose en een nachtje blijven. Pech. Voor de tweede keer in minder dan een maand heeft uw blogger anderhalve dag in het ziekenhuis doorgebracht. Vreemd misschien. Maar ik vond het een boeiende ervaring. Toen ik ’s nachts lag terug te blikken op de voorbije dag voelde ik een warme gloed in mijn hart. Ik realiseerde me dat het afgelopen etmaal meer dan 15 mensen rechtstreeks voor mijn persoontje hadden gezorgd. Vaak met voelbare toewijding. De nachtzuster was net de kamer uit. Wat een vriendelijke en dienstbare vrouw. Een Aziatische poetsdame had m’n lakens en dekens recht gelegd, ook al was dat niet haar taak. Met een Albanese verpleegsterstudente bleek ik een gemeenschappelijke kennis te hebben. Twee medebroeders waren even op bezoek geweest en van anderen vond ik boodschappen op mijn GSM. Ik lag op een 4-persoonskamer die, aanvankelijk, vol was. Wonder boven wonder, in de vooravond b

De feestperiode ligt achter ons.Met het nieuw burgerlijk jaar stappen we terug in het normale leven. Saai, routine, vlak en plat? Of groots, steeds anders, onverwacht en nieuw? Hangt af van onszelf. Met kerstmis hebben we herdacht hoe God ten volle in onze gewone werkelijkheid is binnengetreden. Aan ons nu om Hem, elke moment van dit heerlijk lange jaar, te onthalen en toe te laten dat Hij ons meeneemt in zijn levensvreugde. In alle eenvoud.

Hieronder leest u een getuigenis geschreven door David, een jonge Amerikaan die begonnen is met de procedure om in te treden in de SJ. Het is iemand die aan het begin staat. Te idealistisch? Hij heeft hoge idealen. Inderdaad. Maar goed ook. " De voorbije zomer ben ik beginnen schrijven aan een 15 paginas-lange “spirituele autobiografie” voor mijn aanvraag om in te treden in de Sociëteit; en dat terwijl ik nog in het reine aan het komen was met het feit dat ik wat verliefd was geworden op een prachtige jonge vrouw die ik n mei had ontmoet. Dat ik me aangetrokken voelde tot een gehuwd leven op het moment zelf dat ik schreef over mijn verlangen om in te treden bij de jezuïeten bracht uiteraard een spanning teweeg. Maar, zoals de heilige Ignatius het leert, vrucht komt enkel maar voort uit spanning. Indien het God’s verlangen is dat ik intreed in de Sociëteit van Jezus, dan zal ik nooit een gezin uitbouwen met de vrouw waarop ik verliefd ben geworden – dit inzicht heeft me afgelopen

Vandaag, 4 januari 2010, wordt pater George Coyne sj, president van de “Vatican Observatory Foundation” en voormalig directeur van de Vaticaanse sterrenwacht gehuldigd door de “American Astronomical Society” in Washinton. Hij wordt in de bloemetjes gezet omwille van zijn inzet voor de vorming van jonge astronomen en ook omwille van zijn bijdrage tot de dialoog tussen wetenschap en geloof. In onderstaande video vertelt Coyne over de de verhouding tussen geloof en wetenschap. Meer bepaald gaat hij als gelovige wetenschapper in op de evolutieleer van Darwin. Mocht u bovenstaande video niet kunnen activeren, dan kunt u hem ook terugvinden op http://www.youtube.com/watch?v=po0ZMfkSNxc&feature=player_embedded#.

Thierry is studentenpastor, Laurent doceert filosofie, Bruno werkt aan een doctoraat in de bioethiek, Henri geeft les in een college, Jean-Bruno is professor in de wiskunde, Hervé geeft Geestelijke Oefeningen en animeert allerhande sessies en Arnaud is directeur van een bezinningscentrum. 20 jaar geleden zijn we samen ingetreden in de Sociëteit van Jezus. Zij in Frankrijk, ik in Vlaanderen. Een groot deel van onze vorming hebben we samen doorlopen. We hebben veel watertjes doorzwommen. Leuke dingen; minder leuke dingen. Inclusief enkele uittredes en het plotse overlijden van Hugues, een van conovicen. Verschillende parcours. Vaak onverwacht, soms moeizaam. Heel verscheiden persoonlijkheden. Ik mag zeggen dat we mekaar van binnen en van buiten kennen. Deze dagen hebben we ons 20-jarig jubileum gevierd: samen koken en eten, samen bidden, samen terugblikken en uitwisselen. Echt nieuwe dingen heb ik niet bijgeleerd. Daarvoor ken ik mijn companen te goed en te lang. Toch was het deugddoend.

Ik heb oudejaar doorgebracht samen met 140 Franse medebroeders die gedurende drie dagen een provinciebijeenkomst hadden gehouden . Het was een hartelijke, goedlachse en tegelijkertijd biddende avond. Ik raakte aan de praat met François-Xavier bij wie ik nog cursussen heb gevolgd in Parijs. Een bezielend lesgever. Ik herinnerde me een eucharistieviering, meer dan 10 jaar geleden, waarin hij was voorgegaan en de homilie had gehouden. Hij had gesproken over een zin uit de Apocalyps: “Ik sta voor de deur en Ik klop. Als iemand mijn stem hoort en de deur opent, zal Ik bij hem binnenkomen, en we zullen met elkaar aan tafel gaan.” (Ap 3, 20). Wat hij daar nu precies over verteld had was ik vergeten. Maar het stille vuur waarmee hij gesproken had, dat had me diep geraakt. Toen ik dit vertelde aan FX, verscheen er een zachte glimlach op zijn lippen. “Ik weet niets meer van die viering. Maar die zin die je net noemde, is wel het zinnetje uit de Schrift dat me 20 jaar voordien, had doen besluiten

In het tweede “decreet” van de 35ste Algemene Congregatie van de Sociëteit van Jezus komt onderstaande paragraaf voor over het vuur. Het vuur dat doet branden. Jezelf en anderen. Het vuur van de Geest die leven geeft, dat warmt en licht geeft. Het vuur van de liefde die gelooft en hoopt, voorbij alle geloof en hoop. Bij het begin van dit nieuwe jaar wens ik u graag dit vuur toe, beste lezer! " In hetgeen wij in de wereld doen moet altijd “iets van God zichtbaar zijn”. Ons leven moet doen vragen: “wie zijn jullie dat jullie dit soort dingen doen ... en ze op die manier doen?” Met name in de tegenwoordige wereld van voortdurend lawaai en allerlei prikkels dienen de jezuïeten blijk te geven van een sterk gevoel voor wat heilig is, welk gevoel onafscheidelijk gepaard moet gaan met betrokkenheid bij de wereld. Onze grote liefde voor God en onze passie voor zijn wereld moeten ons doen branden met een vuur dat ander vuur aan het branden brengt! Want uiteindelijk is, voor wie weet te zi