Idealen
Hieronder leest u een getuigenis geschreven door David, een jonge Amerikaan die begonnen is met de procedure om in te treden in de SJ.
Het is iemand die aan het begin staat. Te idealistisch? Hij heeft hoge idealen. Inderdaad. Maar goed ook.
"De voorbije zomer ben ik beginnen schrijven aan een 15 paginas-lange “spirituele autobiografie” voor mijn aanvraag om in te treden in de Sociëteit; en dat terwijl ik nog in het reine aan het komen was met het feit dat ik wat verliefd was geworden op een prachtige jonge vrouw die ik n mei had ontmoet. Dat ik me aangetrokken voelde tot een gehuwd leven op het moment zelf dat ik schreef over mijn verlangen om in te treden bij de jezuïeten bracht uiteraard een spanning teweeg. Maar, zoals de heilige Ignatius het leert, vrucht komt enkel maar voort uit spanning.
Indien het God’s verlangen is dat ik intreed in de Sociëteit van Jezus, dan zal ik nooit een gezin uitbouwen met de vrouw waarop ik verliefd ben geworden – dit inzicht heeft me afgelopen zomer heel wat verdriet bezorgd. Ik zal nooit een vader kunnen zijn; en toen ik een stille retraite deed vooraleer het semester begon, stond dit verdriet centraal in mijn gebed.
Mijn geestelijke begeleider zei hierover dat ik “rouwde om het verlies van een leven dat ik nooit zou leiden”. Dit inzicht gaf me heerlijke troost en vrede in mijn hart. Het is eigen aan elk engagement dat als je voor één goed iets kiest dat je dan de mogelijkheid uitsluit om deel te hebben aan een onbeperkt aantal andere goede dingen. Door te kiezen voor het goede dat erin bestaat om een symbolische vader te worden voor de gelovigen, sluit ik tegelijkertijd de mogelijkheid uit om een biologische vader te worden.
Ook al snijdt dit verdriet diep in mijn vlees, paradoxaal genoeg geeft het me ook troost omdat het voortkomt uit de wetenschap dat mijn relatie met Christus de enige zekerheid is die ik zal hebben in mijn leven. Ik zal nooit een vrouw en een gezin hebben bij wie ik ’s avonds kan thuiskomen, enkel een biddende, sterke verbondenheid met Christus.
Sommigen zullen het onbegrijpelijk vinden dat je een echt zinvol leven kan leiden zonder seksuele intimiteit, zonder de de vreugde van de lichamelijke nabijheid van een ander mens. Ik kan hier helemaal inkomen. Maar ik ben tot het inzicht gekomen dat door bewust te kiezen voor het celibaat, ik kies voor de kunst om vreugdevol te leven door te kunnen beminnen in zuiverheid en kuisheid."
David Gregory
Reacties
Groeten,
You are most welcome!
Nikolaas
Ik kam mij vrij goed voorstellen wat een symbolische vader betekent. Wat ik me bij 'symbolsche moeder' moet voorstellen vind ik moeilijker. Als vrouw interesseert me dat nochtans erg. Kan u mij een suggestie doen?
Dan u wel!
Mij komt het voor dat het woord vader in deze tekst vrij makkelijk kan vervangen worden door moeder. Het lijkt me hier te gaan over het geestelijke ouderschap: het doorgeven van leven, van kracht, van liefde en gratuïteit op een andere manier dan via het lichamelijk ouderschap. Dit kan een man. Maar een vrouw net zo goed. Zij kan perfect geestelijke moeder zijn voor iemand.
Niet?
Bedankt voor deze suggestie. Zo geïnterpreteerd kan ik er mij wel iets bij voorstellen.
Maar nu reist een andere vraag. In deze betekenis kan een biologische vader en moeder even goed een symbolische betekenis hebben bij andere mensen. Maar misschien ligt het verschil dan tussen een celibatair en een gehuwde in de kwantiteit waartoe ze de kans ertoe krijgen. Of zou er ook een kwalitatief verschil zijn?
Ik denk dat het feit van al of niet celibatair te zijn hier niet noodzakelijk in meespeelt. Je hebt idd mensen die door hun celibaat ruimte hebben/maken voor anderen op z'n wijze dat zij die ander echt tot meer leven brengen. Ik ken echter ook gehuwden voor wie dit geldt en net zo goed celibatairen voor wie dit niet geldt ...