Jos (1)
Dit najaar begon Jos Moons aan het noviciaat in de Sociëteit van Jezus. Deze rijpe twintiger is reeds enkele jaren priester gewijd voor het bisdom Rotterdam. Om aan zijn parochianen uit te leggen waarom hij verlangt jezuïet te worden, schreef hij een artikel genaamd: “God dichtbij. Over de kern van Ignatius’ spiritualiteit. Het werd gepubliceerd in “Cardoner”.
Graag bied ik u enkele uittreksels aan, die, op verschillende wijzen, spreken over de radicale vrijheid van de Godservaring waarnaar Ignatius de weg wijst.
“Rahner schreef niet alleen moeilijke artikelen waar nauwelijks doorheen te komen is. Hij was ook, en eigenlijk voortdurend, bezig met het geheim van God. In een vurige brief richt hij zich onder de naam van Ignatius tot zijn tijdgenoten. Het fundament van Rahners Ignatius is de hartenkreet: “Ik heb God zelf ervaren!”
Dat vele tijdgenoten dat niet mee belijden ligt aan de verkeerde zielzorg, aldus Ignatius. Hij roept zijn tijdgenoten-priesters op om mensen niet zoet te houden en te zeer te troosten als ze stoten op het weerbarstige, op het ongrijpbare van God. Als mensen merken dat hun vraag: “Hoort God mij wel?” pijn begint te doen, als daar dan nog de vraag bij komt: “Antwoordt Hij wel?”, dan moet je niet geruststellend sussen, maar dan moet je mensen de weg wijzen om de pijn uit te houden. Als mensen zich afvragen waar het eigenlijk op slaat een ander te vergeven, en als ze alle reden om hoopvol te zijn verliezen, dan moet je niet troosten. Want dan, dan begint het.
Dan ben je op weg om te sterven aan beelden, gevoelens en woorden, en de echte God te ontmoeten – die meer is dan die beelden, gevoelens en woorden. Dan moet je mensen de weg wijzen door de pijn heen. Je moet het volhouden, simpelweg. In Rahners eigen woorden, over zijn eigen bidden: “Want kijk, als je standhoudt en de vertwijfeling niet ontvlucht, (…) dan zul je plotseling merken (…) dat zijn zwijgen, de onheilspellende stilte, vervuld is van het woord zonder woorden, van Hem die boven alle namen is, van Hem die alles in allen is. En zijn zwijgen zegt je, dat Hij er is.”<
Reacties
Maar, als vrouw stel ik mij dikwijls de vraag: waarom is er geen vrouwelijke tak van de Jezuïeten? Of is men daarmee misschien reeds in gedachten mee bezig? Dat zou een goed initiatief zijn meen ik!
Dank voor uw enthousiaste commentaar! Aarzel niet om deze blog ook in uw omgeving bekend te maken. Hoe meer lezers, hoe meer vreugde! Daarvoor maak ik hem.
Wat betreft vrouwen in de SJ, neen, die zijn er niet. Op enkele mislukte initiatieven helemaal in het begin na.
Er bestaan wel heel wat vrouwelijke congregaties die zich aan onze spiritualiteit en soms ook levenswijze inspireren.
Een van de meer bekende is de congregatie gesticht door Mary Ward. Er is net een artikel over haar verschenen in Thinking Faith. U vindt het hier:
http://www.thinkingfaith.org/articles/20100122_1.htm
Vriendelijke groet,
Nikolaas
Dankjewel voor de info en je opzoekingswerk. Ik zal het artikel met aandacht lezen.
Ik wil ook even een technisch probleempje melden, al heb ik er zelf geen last daar ik voldoende engels en frans ken. Het vertaalsysteem baseert zich op de taal die in het stukje het eerst voorkomt. Het houdt geen rekening met taalveranderingen in hetzelfde stukje.
vriendelijke groet!