Hieronder vind je mijn homilie voor vandaag, het feest van de Heilige Familie. In 1988 kwam in Frankrijk een film uit die een kaskraker werd. Kinderen uit twee families blijken bij de geboorte met elkaar verwisseld te zijn. Dit is het startpunt van een heerlijke satire. De kijker ontdekt twee totaal verschillende gezinnen. Het ene gezin is chique, helemaal zoals het hoort. Mooie woning, voorkomende ouders, vader heeft een nette baan, de kinderen krijgen een voorbeeldige opvoeding, meneer pastoor is vriend aan huis. Het andere gezin is alles wat je als deftig mens niet wil. Ze wonen in een onderkomen flat, ze leven van kleine diefstallen, hun woordgebruik is zo grof als het maar kan zijn, de moeder is aan de fles, de oudste zus fladdert van het ene vriendje naar het andere, enz. Naarmate de film vordert leert de kijker beide families beter kennen. Je komt erachter dat de werkelijkheid subtieler is dan de schijn. De voorbeeldige familie blijkt verre van perfect. De voornaamheid is so