Posts

Posts uit november, 2011 tonen

Gehoorzamen

Afbeelding
"Het is niet in de eerste plaats hij die moet gehoorzamen maar wel hij die bevelen geeft die voorzichtig moet zijn." Ignatius

Aan uw eigen ritme

Afbeelding
Dagelijks bidden honderden mensen in de Lage Landen met " Gewijde Ruimte ", de ignatiaanse gebedswebsite. Speciaal voor deze Advent biedt Gewijde Ruimte u een adventsretraite aan: een aantal bijzondere adventsmeditaties; helemaal uitgewerkt, met diverse suggesties, om te doen aan uw eigen ritme, waar en wanneer het u het beste past. Goede Advent!

Waarom ben ik jezuïet geworden? (3/6) "In de gevangenis"

Afbeelding
Leo De Weerdt sj Ik heb een opleiding als accountant. Maar ik kies niet voor het klassieke verwachtingspatroon van carrière, relatie, comfort. Voor mij gaat het erom dat je erachter komt wat je ten diepste verlangt, leren luisteren naar je “innerlijke stem”. Jezuïet zijn betekent voor mij: me inzetten voor armen, voor gebroken mensen - zoals Jezus dat ook deed. Dat beantwoordt aan het verlangen dat ik in mezelf heb ontdekt. Waarom dat zo is, daar heb ik geen verklaring voor. Zo ben ik dan uiteindelijk in de gevangenis terechtgekomen! Want ik had dit verlangen te kennen gegeven en toen kwam de vraag, voor mij toch nog onverwacht, of ik als gevangenispastor wilde gaan werken. De meeste gedetineerden spreken me aan als “pastoor”, maar al vlug ben je hun kameraad, of een vaderfiguur, aan wie ze hun zorgen kwijt kunnen. Ze lijden sterk onder gevoelens van machteloosheid, eenzaamheid en onzekerheid in verband met hun toekomst. Hun opsluiting brengt vaak een existenti

Grijze muis?

Afbeelding
Vandaag viert de Kerk het feest van de heilige Jan Berchmans sj. Deze Vlaamse jongen uit Diest stierf in 1621 in Rome. Hij was jezuïet in opleiding en amper 22 jaar. Als je wat grasduint in zijn korte leven dan lijkt er bitter weinig te vertellen over deze patroonheilige van de schoolgaande jeugd en de studenten. Hij lijkt wel een grijze muis. In zekere zin is hij dat ook. Precies daarin ligt zijn verdienste en zijn betekenis voor vandaag. Enkele citaten van Jan komen steeds terug: “Non multa sed multum” (= niet véél maar zéér) en “het gewone buitengewoon”. Zich inspirerend aan Ignatius van Loyola was het de ervaring van Jan Berchmans dat je God kan liefhebben en dienen in alle dingen . Niet enkel bij de topervaringen, de kicks. Ook en vooral in de banaliteit van het gewone dagelijkse leven. Het echte leven. De innerlijke bewogenheid van waaruit je leeft kan van elk moment van de dag een godsontmoeting maken.

Waarom ben ik jezuïet geworden? (2/6) "De geloften"

Afbeelding
Bart van Emmerik sj Geloften - het is iets dat je moet léven. Na vijftien jaar denk ik: wat wist ik er in het begin van? Geen barst! Maar toch had ik er een intuïtie van dat het goed was! Wat voor mij een waarborg was, was dat er jezuïeten waren die hele gelukkige, vervulde, bewogen, normale mensen waren - die mensen ook graag zagen. Dat was voor mij een teken: hé, dat is dus mogelijk... Als jezuïet leef ik, zoals alle religieuzen, vanuit de geloften van celibaat, armoede en gehoorzaamheid. Er zijn dus drie geloften, maar het gaat toch over één zelfde grondhouding! Het zijn geen geloften van zuurpruimerij, zo van “ik zie van allerlei leuke dingen af”. Ik ben ooit begonnen aan een economische opleiding, maar dat was het duidelijk niet. Ik was op zoek naar vervulling. Ik vroeg me af: wat wil ik nou met mijn leven? Wat vervult me, maakt me gelukkig? Ongehuwd leven, celibaat, is een manier om van mensen te houden, je met ze te verbinden - niet van het áfzien daarvan.

5 handvatten

Afbeelding
De Canadese filosoof-theoloog Bernard Lonergan sj (1904-1984) formuleerde vijf handvatten voor een authentiek leven. 1. Wees alert (‘be attentive’) 2. Wees wijs (‘be intelligent’) 3. Wees redelijk (‘be reasonable’) 4. Wees verantwoordelijk (‘be responsible’) 5. Doe het van harte (‘be in love’)

Waarom ben ik jezuïet geworden? (1/6) "Leven met een kompas"

Afbeelding
Tjeerd Jansen sj vertelt. Ik ben niet van katholieke huize en niet gelovig opgevoed. Uiteindelijk ben ik jezuïet geworden, maar er is wel een hele weg voor nodig geweest om me zover te brengen. Op de middelbare school ben ik heel erg bezig geweest met de vraag wat ik met mijn gelovige gevoelens aan moest. Want dát er iets is, daar was ik wel van overtuigd. Maar wat ik er mee moest, dat wist ik niet. Na de middelbare school heb ik een paar jaar geschiedenis gestudeerd en gewerkt op een ministerie. In de tussentijd was ik in de politiek actief - een uitweg voor mijn idealisme! Die jaren zijn een tijd van zoeken geworden, omdat ik eigenlijk niet goed wist wat ik met mijn leven aan moest en, ondanks veel goede ervaringen, het gevoel had op een dood spoor te zitten. In die tijd is het idee om religieus te worden boven komen drijven. Niet in een klooster, want dat leek niets voor mij, maar midden in de wereld. Langzaamaan is mijn beslissing gegroeid om in te treden bij de

Stethoskoop

Afbeelding
Waarvoor dient een stethoskoop? Ook al werkt hij op een onverwachte frekwentie, toch is het beter hem te gebruiken waar hij eigenlijk voor dient. Wat zou dit bij jou geven? (Kijken tot het einde!)

Van klein naar groot

Afbeelding
Vraag om kracht voor de kleine dingen. Dan zal je ook de kracht vinden om grotere dingen te realiseren, om erin te geloven en om erop te hopen. Draag zorg voor de kleinste dingen, werk eraan, vraag je af hoe je ermee aan de slag kan gaan; en God zal je tonen hoe je grotere dingen kan bewerkstelligen. Velen maken zich zorgen om het krijgen van kracht om goede werken te doen die heel vaag zijn, en intussen verwaarlozen ze concrete taken waarvoor ze makkelijk de kracht kunnen vinden. Zalige Pierre Favre sj

Ze zullen het hun leven lang onthouden

Afbeelding
Enkele meisjes gaan ’s morgens vroeg, met een cano, het water op. Het is koud en vochtig. Ze zullen het hun leven lang onthouden. Schoonheid schuilt in de meest onverwachte plaatsen en ogenblikken.

I like it

Afbeelding
In Antwerpen – waar ik tot voor kort woonde - ging ik op zondag vaak naar de viering in de kathedraal. In Leuven heb ik de voorbije weken in twee verschillende kerken eucharistie gevierd. Het publiek is er gelijkaardig: heel wat bejaarden, een kleinere groep mensen van middelbare leeftijd, en hier en daar een jongere of een gezin met kinderen. Weinig verrassend als vaststelling. Er zijn twee andere gelijkenissen die me relevanter lijken. Het valt me op dat de gelovigen doorgaans de liederen echt meezingen. Zacht en discreet, maar goed hoorbaar. Als een muzikale wolk die in de kerk hangt. Zingen is twee maal bidden, zei Augustinus. Dat doet deugd. Het creëert verbondenheid.   I like it. Wat me tevens opvalt is de intensiteit van de vredewens. Neen, het komt helemaal niet over als een verplichte oefening die de mensen node ondergaan. Wel zie je brede glimlachen verschijnen op de lippen, handen die welgemeend worden geschud en mensen die zich verplaatsen om mekaar de vre

Danken, wat is dat eigenlijk?

Afbeelding
In een groepsgesprek probeerden we het begrip dankbaarheid te omschrijven. Iemand stelde dat danken alles te maken heeft met genieten. De hieropvolgende uitwisseling leverde interessante inzichten op. ð   Het lijkt waarschijnlijk dat de dankbare mens ook iemand is die kan genieten. Omgekeerd is wie geniet niet noodzakelijk dankbaar. ð   Genieten zegt in de eerste plaats iets over een persoonlijke ervaring van de betrokken persoon en vooronderstelt niets over de al of niet betrokkenheid van die persoon op de wereld en de mensen buiten hem. ð   Danken, daarentegen, is per essentie een relationeel gebeuren. Je dankt niet jezelf. Je dankt een ander. Danken is erkennen dat je iets goed te beurt is gevallen, en dat niet jij aan de oorsprong ligt van dat gebeuren. Dankbaarheid is letterlijk een religieuze (verbindende) houding.

Reisverhaal met tragisch einde

Afbeelding
Een reisverhaal met een tragisch einde. Een ander perspectief op wat ook leven is.

Starende blik

Afbeelding
Een wat vermoeide, starende blik; een slank, aantrekkelijk lichaam, verhuld onder zo weinig kleren als mogelijk; alleen of samen met anderen, maar zonder tederheid; je moet ze niets wijsmaken. Ze ogen mooi; maar eenzaam en leeg. Niet ten gevolge van deze of gene bijzonder tragische gebeurtenis. Neen, het lijkt wel een claim. Of zou er ook iets van angst schuil gaan achter die gezichten van jonge mannequins, mannen zowel als vrouwen, die je aankijken, waar je ook komt. Waarnaar verwijst de schijnbare onkwetsbaarheid en ongenaakbaarheid die ze uitstralen? “Pak me maar, maar me geven doe ik niet.” lijken ze te denken. Er gaat een wat bevreemdende aantrekkingskracht van hen uit. Herkent de jeugd zich in die modellen ? Het komt alvast niet overeen met het beeld dat ik me vorm van jonge mensen. En ook weer wel. Ik kan onder de indruk zijn van hun levensvreugde, hun vermogen om samen plezier te maken en voor mekaar op te komen. Maar de snelheid waarmee de ups gevolgd kunnen worden door soms

Ormie wants cookies

Afbeelding
Bepaalde verlangens, hoe gerechtigd ze ook lijken, kunnen blijkbaar niet vervuld worden. Ook daar kan je mee leven. Met dank aan Klaartje

Ja, het is waar

Afbeelding
Toen ik onlangs communie uitreikte diende er zich een klein meisje aan; ik schat dat ze 8 of 9 jaar oud was. Heel geconcentreerd reikte ze haar handen uit Bij het ontvangen van de hostie zei ze, duidelijk hoorbaar, “ danku ”. Meteen herpakte ze zich. Er verscheen een brede glimlach op haar lippen en alsof ze betrapt was zei ze: “ oh, pardon, amen !”. Er is uiteraard niets op tegen om te danken als je een geconsacreerde hostie in je handen krijgt. Daar zijn zelfs veel goede redenen toe. Maar antwoorden met “ amen , net nadat de priester “ lichaam van Christus “ gezegd heeft,   is nog iets anders. Amen betekent letterlijk: “ Ja, het is waar ”. Het is de christen die belijdt dat hij gelooft dat in dat stukje brood de Verrezen Heer op een heel bijzondere wijze zelf aanwezig is.

Typisch

Afbeelding
In een recente brief aan zijn medebroeders wereldwijd omschrijft Adolfo Nicolás sj, algemene overste van de Sociëteit van Jezus, onze identiteit in drie korte puntjes. 1. De identiteit van de jezuïet is geworteld in Jezus Christus: we weten wie we zijn door te kijken naar Hem. 2. De identiteit van de jezuïet is relationeel: we ontdekken onze identiteit niet op ons eentje maar in verbondendenheid met de Heer en met anderen. 3. De identiteit van de jezuïet wordt gekenmerkt door beschikbaarheid voor de universele zending van de Kerk. Voor jezuïeten wordt die gesymboliseerd door de bijzondere gelofte van gehoorzaamheid aan de Paus. Het derde puntje is zeker typisch, zij het niet exclusief, voor jezuïeten. De twee eerste lijken me gewoon eigen aan het christelijke leven.  

Vallen én opstaan

Afbeelding
Vallen doen we allemaal wel eens. Soms vaker dan ons lief is. Vraag is of we de moed hebben, vragen of krijgen om terug op te staan. Dit geldt voor bedrijven. Dit geldt voor mensen.