"In alle dingen"

‘Al de stukjes die je niet nodig hebt, kap die er af!’ Dat was het advies dat ik kreeg toen ik mij voor het eerst met mijn lompe handen   waagde aan het beeldhouwen. Menselijke beeldhouwers moeten van buitenaf naar binnen werken. Alleen God kan onmiddellijk van binnenuit beginnen werken. God maakt zich niet druk over cosmetische retouches,   maar begint meteen diep in ons hart en werkt daar ons hele leven lang om   zijn ‘kunstwerk’ af te maken; of, als we het Griekse woord letterlijk vertalen, zijn ‘dichtwerk’ (Ef 1,10). Het is goed van tijd tot tijd even stil te staan en aan te voelen dat wij Gods kunstwerk zijn, Gods gedicht, Gods lied, Gods dans. Thomas Merton, de cisterciënzermonnik, zegt dat de zuivere heerlijkheid van God het middelpunt zelf is van ons bestaan. Dit centrum of deze vonk behoort geheel en al God toe,   en van daaruit boetseert God ons leven. Deze gewijde ruimte kunnen wij niet binnendringen of verstoren. Wat wij kunnen doen is wat vanuit deze zuivere d

Als ik mij niet tot en met inwerk in een bepaalde situatie, zal ik nooit snappen hoe ik de mensen die daarin leven moet beminnen. Als het erop aankomt mensen op een gepaste manier lief te hebben blijf ik op een baby- en adolescenteniveau steken. Maar hier volgen dan toch enkele dingetjes die ik geleerd heb als ik het aandurfde werk te maken van enkele kleinigheden die met liefhebben te maken hebben. Liefde blijft luisteren, opnieuw en opnieuw en opnieuw, naar telkens hetzelfde verhaal, als ouderdom of ziekte het korte termijn geheugen van iemand heeft aangetast. Liefde kijkt niet naar het huis dat een poetsbeurt kan gebruiken. Wel naar de persoon die alleen maar nood heeft aan een gesprek. Liefde luistert meer dan dat ze spreekt. Liefde heeft meer aanwezigheid te bieden dan adviezen. Liefde kan, als het nodig is, hard én uitbundig zijn. Liefde moet alleen maar blijven zitten, en soms wenen. Liefde onderschat nooit de waarde van een feestelijke verrassing, zoals een uitst

“ Die man is op een unieke manier bij God, die man is in God. “ Tot dit besluit komen wij. Niet omdat het ons voorgezegd werd. Maar vanuit het diepe en mysterieuze besef dat ook elk van ons geroepen is om, op diezelfde wijze, ooit ten volle zichzelf te zijn, en zo bij God te zijn en helemaal in God op te gaan. Tot dit besluit kom ik wanneer ik zie hoe, wat Hem innerlijk bezielde op een unieke manier heeft doorgewerkt in onze geschiedenis en bij ontzettend veel mensen een ongelooflijke edelmoedigheid heeft opgebracht. Het is het mysterie van de schepping van de mens, dat in Jezus even opgelicht wordt.  Wanneer ik toekijk hoe Jezus met mensen omgaat, wanneer ik zijn woorden laat weerklinken in mijn hart, dan ontdek ik inderdaad dat zijn droom van een broederlijke mensheid, waar allen zich kinderen zouden weten van dezelfde Vader, waar daadwerkelijke liefde de grondhouding wordt van waaruit wij, mensen, omgaan met elkaar, dat dit niet zover staat van mijn dromen, van wat ik zelf

Onlangs gaf ik een voordracht bij onze ignatiaanse vrienden van de Paulusabdij (Chemin Neuf) in Oosterhout. Thema was "Humor en ignatiaanse spiritualiteit". Klik hier om deze voordracht te beluisteren

Op zaterdag 24 februari vierden de jezuïeten de eerste   geloften   van Thomas Klein. In een goed gevulde kerk in het grote jezuïetenhuis in Heverlee (bij Leuven) hoorden we hem zeggen dat hij weliswaar “in alle opzichten onwaardig is om voor uw [Gods] aanschijn te verschijnen”, maar dat hij vertrouwt op Gods goedheid en voortaan wil leven in armoede, zuiverheid en gehoorzaamheid. “Sinner yet called” hertalen de recente documenten van de orde. Al generaties lang wordt dezelfde tekst gezegd. Door de strijders van het eerste uur zoals   Ignatius ,   Favre ,   Xaverius , eind zestiende eeuw, en door Thomas Klein nu. De jezuïeten in de Lage Landen hebben niet alleen een glansrijk verleden, ze hebben ook toekomst. Een vreugdevolle dag dus. Thomas Klein werd geboren in 1987 in Roermond. Al van jongsaf was er een band met de kerk. Zijn vader werkte op de financiële afdeling van het bisdom en deed daarnaast dienst als diaken. Ook zelf droeg hij bij aan de opbouw van

In dit video-gesprek gaan Rick Timmermans en Nikolaas Sintobin sj op verkenning naar wat de 40-dagentijd een christen allemaal te bieden heeft.

Gedurende de 40-dagentijd bied ik je elke vrijdag een video aan die te maken heeft met het thema bekoring. Deze dame wil goed doen. Ze wil veel goed doen. Ze wil het zo goed doen dat ze het slecht doet. De sleutel is de matigheid. En die is zoek ...

In de serie Het Credo vraagt Ignis aan diverse mensen wat ze geloven. Jezuïet en internetpastor Nikolaas Sintobin gelooft in Jezus. 'Hij is degene die mij leert wat mens-zijn ten volle betekent.'

Jezus, zoals wij Hem ontmoeten in het Evangelie, spreekt ons aan. Maar we hebben het misschien een beetje lastig met de dogmatische verabsolutering van zijn persoon, die van Hem zomaar een God maakt. Wij zien Hem liever als een gewoon, en toch uitzonderlijk mens, zoals er wellicht nog anderen zijn. Laten wij Hem inderdaad ontmoeten, zoals de mensen van zijn tijd Hem ontmoet hebben, als een uitzonderlijk iemand. Wanneer wij dan zijn levenshouding, zijn manier van naar mensen toe te gaan, de kracht en het rake ook van zijn woord, zijn authenticiteit, zijn radicaliteit, de zuiverheid, d.i. het weigeren van elke zelfbetrokkenheid bij het leven volgens zijn inzichten, en de manier waarop Hij van daaruit naar de dood heeft toegeleefd, de intensiteit van zijn gebed en van zijn Godsverbondenheid tot ons hebben laten doordringen, dan zullen wij misschien ook tot het besluit komen : die man is op een unieke manier bij God, die man is in God. Zoals de honderdman onder het

Na Ignatius van Loyola is Theresia van Lisieux mijn favoriete heilige. Onderstaand citaat uit haar autobiografie vind ik heel bijzonder. “Als een bloem spreken kon, zou ze, denk ik, eenvoudigweg zeggen wat de goede God allemaal voor haar gedaan heeft en ze zou niet proberen Gods weldaden te verzwijgen. Ze zou niet, onder het mom van valse bescheidenheid, zeggen dat ze geen gratie bezit en geen fijne geur heeft. Of dat haar glans door de zon is weggenomen en haar stengel door de storm geknakt is, terwijl de bloem voor zichzelf wel weet dat juist het tegendeel waar is. De bloem die haar levensverhaal gaat vertellen, is blij dat ze openlijk zeggen kan welke attenties Jezus haar om niet geschonken heeft. Zij erkent dat niets in haar de aandacht van zijn goddelijke blik aan kon trekken en dat al het goede in haar alleen het werk van zijn barmhartigheid is.”