"In alle dingen"

Als ik mij niet tot en met inwerk in een bepaalde situatie, zal ik nooit snappen hoe ik de mensen die daarin leven moet beminnen. Als het erop aankomt mensen op een gepaste manier lief te hebben blijf ik op een baby- en adolescenteniveau steken. Maar hier volgen dan toch enkele dingetjes die ik geleerd heb als ik het aandurfde werk te maken van enkele kleinigheden die met liefhebben te maken hebben. Liefde blijft luisteren, opnieuw en opnieuw en opnieuw, naar telkens hetzelfde verhaal, als ouderdom of ziekte het korte termijn geheugen van iemand heeft aangetast. Liefde kijkt niet naar het huis dat een poetsbeurt kan gebruiken. Wel naar de persoon die alleen maar nood heeft aan een gesprek. Liefde luistert meer dan dat ze spreekt. Liefde heeft meer aanwezigheid te bieden dan adviezen. Liefde kan, als het nodig is, hard én uitbundig zijn. Liefde moet alleen maar blijven zitten, en soms wenen. Liefde onderschat nooit de waarde van een feestelijke verrassing, zoals een uitst

“ Die man is op een unieke manier bij God, die man is in God. “ Tot dit besluit komen wij. Niet omdat het ons voorgezegd werd. Maar vanuit het diepe en mysterieuze besef dat ook elk van ons geroepen is om, op diezelfde wijze, ooit ten volle zichzelf te zijn, en zo bij God te zijn en helemaal in God op te gaan. Tot dit besluit kom ik wanneer ik zie hoe, wat Hem innerlijk bezielde op een unieke manier heeft doorgewerkt in onze geschiedenis en bij ontzettend veel mensen een ongelooflijke edelmoedigheid heeft opgebracht. Het is het mysterie van de schepping van de mens, dat in Jezus even opgelicht wordt.  Wanneer ik toekijk hoe Jezus met mensen omgaat, wanneer ik zijn woorden laat weerklinken in mijn hart, dan ontdek ik inderdaad dat zijn droom van een broederlijke mensheid, waar allen zich kinderen zouden weten van dezelfde Vader, waar daadwerkelijke liefde de grondhouding wordt van waaruit wij, mensen, omgaan met elkaar, dat dit niet zover staat van mijn dromen, van wat ik zelf

Onlangs gaf ik een voordracht bij onze ignatiaanse vrienden van de Paulusabdij (Chemin Neuf) in Oosterhout. Thema was "Humor en ignatiaanse spiritualiteit". Klik hier om deze voordracht te beluisteren

Op zaterdag 24 februari vierden de jezuïeten de eerste   geloften   van Thomas Klein. In een goed gevulde kerk in het grote jezuïetenhuis in Heverlee (bij Leuven) hoorden we hem zeggen dat hij weliswaar “in alle opzichten onwaardig is om voor uw [Gods] aanschijn te verschijnen”, maar dat hij vertrouwt op Gods goedheid en voortaan wil leven in armoede, zuiverheid en gehoorzaamheid. “Sinner yet called” hertalen de recente documenten van de orde. Al generaties lang wordt dezelfde tekst gezegd. Door de strijders van het eerste uur zoals   Ignatius ,   Favre ,   Xaverius , eind zestiende eeuw, en door Thomas Klein nu. De jezuïeten in de Lage Landen hebben niet alleen een glansrijk verleden, ze hebben ook toekomst. Een vreugdevolle dag dus. Thomas Klein werd geboren in 1987 in Roermond. Al van jongsaf was er een band met de kerk. Zijn vader werkte op de financiële afdeling van het bisdom en deed daarnaast dienst als diaken. Ook zelf droeg hij bij aan de opbouw van

In dit video-gesprek gaan Rick Timmermans en Nikolaas Sintobin sj op verkenning naar wat de 40-dagentijd een christen allemaal te bieden heeft.

In de serie Het Credo vraagt Ignis aan diverse mensen wat ze geloven. Jezuïet en internetpastor Nikolaas Sintobin gelooft in Jezus. 'Hij is degene die mij leert wat mens-zijn ten volle betekent.'

Jezus, zoals wij Hem ontmoeten in het Evangelie, spreekt ons aan. Maar we hebben het misschien een beetje lastig met de dogmatische verabsolutering van zijn persoon, die van Hem zomaar een God maakt. Wij zien Hem liever als een gewoon, en toch uitzonderlijk mens, zoals er wellicht nog anderen zijn. Laten wij Hem inderdaad ontmoeten, zoals de mensen van zijn tijd Hem ontmoet hebben, als een uitzonderlijk iemand. Wanneer wij dan zijn levenshouding, zijn manier van naar mensen toe te gaan, de kracht en het rake ook van zijn woord, zijn authenticiteit, zijn radicaliteit, de zuiverheid, d.i. het weigeren van elke zelfbetrokkenheid bij het leven volgens zijn inzichten, en de manier waarop Hij van daaruit naar de dood heeft toegeleefd, de intensiteit van zijn gebed en van zijn Godsverbondenheid tot ons hebben laten doordringen, dan zullen wij misschien ook tot het besluit komen : die man is op een unieke manier bij God, die man is in God. Zoals de honderdman onder het

Toen ik novice was vertelde onze novicenmeester ons het volgende: “de grote doorbraak in je geestelijk leven komt er niet op de dag dat jij gelooft dat je van God houdt, maar wel wanneer je tot het besef komt dat Hij van jou houdt.”  Jarenlange ervaring (van anderen en van mezelf) hebben me doen inzien hoezeer hij het aan het rechte eind had. Wanneer we gaan beseffen hoezeer en hoe onvoorwaardelijk God van ons houdt en ons aanvaardt, dan verandert ons leven van onder tot boven en beginnen we snel te veranderen.    Anthony de Mello sj

Het is gevaarlijk om iedereen langs hetzelfde pad te willen leiden; nog  slechter, om anderen te vergelijken met jezelf. Ignatius van Loyola 

Liefde is méér. Houden van iemands schoonheid of zachtheid of wijsheid. Het is best leuk. Maar eigenlijk is er niet zoveel aan. Houden van iemand zoals hij is, omdat hij is; ook niettegenstaande die kleine kantjes; méér nog, ook dánkzij die kleine kantjes … Dat gaat in de richting van liefde.

Vandaag verschijnt dit citaat op www.gewijderuimte.org . De Camino daagde de hele tijd uit: Wat zou er die dag gebeuren? Wie zou ik ontmoeten? Zou ik openheid vinden in mezelf en anderen? Zou ik leven en troost vinden? Voor Ignatius ging het erom gevoelig te zijn voor het goddelijke dat in en door de gewone, dagelijkse gebeurtenissen spreekt. Voor mij was het vaak pas na de gebeurtenis, eraan terugdenkend, dat ik duidelijk zag dat God werkte om voor me te zorgen, me uit te dagen en me op zeer concrete manieren te leiden. Pelgrim zijn maakt dat je je ontdoet van beschermende isolatie en accentueert het gevoel van afhankelijkheid in vertrouwen terwijl je het onbekende tegemoet gaat. Elke dag is een daad van vertrouwen, in de overtuiging dat alles onderweg zal worden opgelost. Brendan McManus sj

Over enkele dagen gaat de nieuwe digitale 40-dagenretraite van de jezuïeten van start. Inschrijven kan via www.ignatiaansbidden.org . Lees hier een interview met de schrijver van de teksten, Hans van Leeuwen sj over hoe en waarom van deze ignatiaanse retra ite.

Een leerling vroeg om een woord van wijsheid. De wijze gaf als antwoord: “Ga in je kloostercel zitten en je cel zal je onderwijzen.” “Maar ik heb geen cel; ik ben geen monnik.” “Natuurlijk heb je een cel – kijk naar je innerlijk.” Anthony de Mello sj Anthony de Mello sj (1931 – 1987) was een  Indisch jezuïet en psychotherapeut. Hij had veel aandacht voor de dialoog tussen de ignatiaanse spiritualiteit en de Indische wijsheidstraditie.  De Mello is bekend om zijn korte verhaaltjes.

Jaren geleden woonde ik een voordracht bij van Dom André Louf, de gewezen abt van de Katsberg.   Hij sprak over Symeon van Taibouteh, een monnik-kluizenaar van het einde van de 7 de eeuw, uit het Midden Oosten. Louf citeerde uitvoerig uit een toespraak gegeven door Symeon naar aanleiding van de inwijding van een cel. Of wij daar vandaag nog iets kunnen mee doen? Oordeel zelf maar. “Wanneer het je lijkt dat je broeders slecht zijn, wees niet onmiddellijk gestoord en verward, en spaar hen je dwaze ijver. Kijk liever in je binnenste en begrijp dat het de spiegel van je geweten is die bezoedeld is wanneer je de overtredingen onderzoekt van wat zou moeten zijn of de jaloersheid en de kwaadaardigheid van anderen. Besef dat het je verstand is dat nu als onzuiver beschouwt wat zuiver is. Begrijp zodoende dat het kwaad dat je bij de anderen ziet alleen maar de schaduw is van de bezoedelde beelden die in de spiegel van je eigen hart ingedrukt zijn, in je binnenste. Als iemand n

Mag ik in mijn gebed alleen maar liefdevolle, vrome gedachten en gevoelens koesteren. Is het verkieslijk dat ik negatieve gedachten en gevoelens censureer? Het antwoord op deze vraag is eenvoudig. God kent je beter dan jij jezelf kent. Het is daarom niet alleen toegelaten, het is zelfs wenselijk dat je voor Hem komt zoals je bent, zoals je je voelt en met wat je op dat moment te zeggen hebt. Alle maskers mogen naar omlaag. Als je verlangt dat Gods Geest gedurende je gebed in jou kan bidden, dan is het wenselijk dat je vensters en deuren wijdopen zet. Dat je je toont zoals je bent, op dit ogenblik. Anders   wordt de ontmoeting moeilijk. Alles wat menselijk is mag dan ook aan bod komen in je gebed. Kijk maar naar de psalmen, het hart van het getijdengebed van de Kerk. Het hele palet van de menselijke gevoelens wordt erin verwoordt. Van de meest verfijnde en hoogstaande, tot de meest gruwelijke en schrikwekkende. God kan ons maar bekeren in de mate dat wij ons aan Hem pr