"In alle dingen"

In ziekenhuizen en verzorgingshuizen ontmoet ik mensen die me vragen: “Is het verkeerd te bidden om te mogen sterven?” Zij zouden willen wensen dat de tijd van afstompend wachten voorbij zou zijn. Alsof ze willen zeggen: “God heeft me blijkbaar vergeten.” En: “Ik heb liever dat het vooruitgaat, ook al weet ik niet wat me te wachten staat.” Verpleging en familie koesteren soms dezelfde gedachten; daar zijn de onderhoudskosten, het tekort aan bedden, het vervelende om iemand te bezoeken die niet meer kan praten, om niet meer te zeggen. Het is te begrijpen dat in een seculiere cultuur euthanasie veld wint. Maar terwijl er aan de buitenkant niet veel meer schijnt te werken, gebeurt er heel wat binnenin. Dit wordt helder gestaafd door schrijvers als K.D. Sing, in The Grace of Dying (Genadevol sterven). Het stervensproces moeten we zien als de laatste fase in de menselijke groei. God is bezig, hij ontledigt ons, zodat het mogelijk wordt dat we “geheel vervuld worden van de volhe

  Een fout die je makkelijk zou kunnen overwinnen de eerste maal dat ze zich voordoet, wordt onoverwinnelijk als je er tijd laat over heen gaan  en als je de gewoonte aanneemt om er aan toe te geven.   Ignatius van Loyola

Tien ignatiaanse tips voor omgaan met depressie 2/10 2.         Zorg voor deskundige hulp als je die nodig hebt. Knoei niet met alternatieve oplossingen of kwakzalverij; begin met de medische hulp die voorhanden is. Vraag na wat voor anderen heeft gewerkt.  Depressie of een stevige neerslachtigheid die langer dan een paar weken aanhouden, vragen om een dringende interventie; deze gaan niet vanzelf over. Brendan McManus sj

In deze video legt Nikolaas Sintobin sj uit waarom Hemelvaart en Pinksteren samenhoren en hoe zij de beweging van  Kerst en Pasen aanvullen en afsluiten.

10 ignatiaanse tips over omgaan met depressie - 1/10 1.         Praat met iemand. Als je over dingen blijft piekeren, kun je doordraaien. Alleen al door het aan iemand anders te vertellen, krijg je een ander perspectief, halveer je de spanning en kun je meer gebalanceerd aan de slag. De grootste wijsheid is weten wanneer je om hulp moet vragen en aan wie je je kunt openstellen: een vriend die je vertrouwt, een professionele luisteraar (Tele-Onthaal, een raadsman of vrouw, geestelijk begeleider enz.). Brendan McManus sj

Keiharde tekenfilm over het leven van Japanse schoolkinderen. Het lijkt hopeloos. Of toch niet. Of toch wel. Kijken tot het einde!

Niet veel mensen realiseren zich dat Ignatius van Loyola, niet zo lang na zijn bekering, een diepe depressie doormaakte en op het punt heeft gestaan om zelfmoord te plegen. Gelukkig realiseerde hij zich snel dat dit destructief was en dat hij zijn gedachten en gedrag moest veranderen. Hij had de neiging om in extremen te vervallen, zichzelf steeds meer op te leggen wanneer hij vastte; dit bracht zijn gezondheid in gevaar. Net als bij de hedendaagse Cognitive Behavioural Therapy (CBT) was hij zo verstandig om te onderzoeken of zijn gedachten en gebedsgewoonten redelijk waren. Hij realiseerde zich dat hoewel ze er goed uitzagen aan de oppervlakte, ze een slechte invloed op hem hadden. Zo raakte hij door urenlang gebed te uitgeput om de volgende dag te kunnen studeren. Idealisme en perfectionisme kunnen goed lijken, maar kunnen zeer destructief zijn. Ignatius heeft iets belangrijks over evenwicht en mate geleerd: dingen zijn tot op zekere hoogte goed en dan worden ze slecht.

Anthony de Mello sj (1931 – 1987) was een   Indisch jezuïet en psychotherapeut. Hij had veel aandacht voor de dialoog tussen de ignatiaanse spiritualiteit en de Indische wijsheidstraditie. De Mello is bekend om zijn korte verhaaltjes. Alle vragen van de leerlingen aan de wijze gingen die dag over het leven na de dood. De wijze lachte alleen maar en gaf geen enkel antwoord. Later gaf hij als reden voor zijn zwijgzaamheid: “Viel het jullie ook op dat juist zij die niet weten wat zij met dit leven aan moeten, een ander leven willen dat altijd duurt?” “Maar is er nu leven na de dood, of niet?” vroeg een vasthoudende leerling. De wijze reageerde hierop met een raadselachtig: “Is er leven vóór de dood? – dat is de kwestie!”. Anthony de Mello sj

Een tijd geleden  gaf ik een voordracht aan de theologiefaculteit van de KULeuven over “Waarheid in het digitale tijdperk”. Enkele uittreksels. (15/15) Conclusie: waarheid als voortdurende, eisende dynamiek De digitale omgeving heeft de communicatie veel makkelijker gemaakt. Ook veel complexer. De waarheidsproductie is eisender geworden, zowel naar vorm als naar inhoud. Van enkel maar inhoud is het meer een dynamiek geworden.  Waarheid was vroeger eerder een objectief, unilateraal, eenmalig   gegeven. De digitale cultuur doet het evolueren in de richting van een permanent, dialogaal, interactief en intersubjectief gebeuren waar verticaliteit en horizontaliteit in voortdurende spanning staan met elkaar.  Waarheid is kwetsbaarder geworden. Meer vatbaar voor manipulatie en bedrog. Waarheid is ook rijker en subtieler geworden.

Is er een periode uit je voorbije leven waar je graag terug naar wil of uit je toekomstige leven waar je nu reeds heen wil? Zeker weten? Of wil je gewoon het beste maken van de dag van vandaag?

Communicatie begint met te ... luisteren. Luisteren, niet om een antwoord te geven. Luisteren, niet om goede raad te geven. Neen, gewoon luisteren. Zo maar …

Het is beter dat je verkrijgt wat je verlangt door erom te vragen of als een geschenk, eerder dan door ervoor te vechten. Ignatius van Loyola

Een tijd geleden  gaf ik een voordracht aan de theologiefaculteit van de KULeuven over “Waarheid in het digitale tijdperk”. Enkele uittreksels. (14/15) Waarheid is opbouwend  Waarheid is geen waarde op zich. Ook Lucifer, de lichtdrager, reikt (het licht van) de waarheid aan. Als duivel doet hij dit op doortastende wijze,   met hardheid en meedogenloosheid. Om de mens te vernietigen. Waarheid en geweld kunnen hand in hand gaan. Het is maar als waarheid gepaard gaat met respect en mildheid, dat zij een springplank kan   worden naar meer leven en menselijkheid. Dit betekent niet dat waarheid niet confronterend kan zijn en moeilijk om aan te horen. Maar in de mate dat de bestemmeling van de waarheidsuitspraken voelt dat zij gedragen worden door een constructieve ingesteldheid, zal hij of zij er zich ook meer voor kunnen openstellen en bereid zijn om de dialoog aan te gaan. Het is wenselijk om te zeggen wat je te zeggen hebt. Maar als het even kan, op zo’n manier dat het o

  © Leo August De Bock In deze podcast gemaakt door Leo De Bock leg ik uitvoerig waarom en hoe de jezuïeten zo voluit de kaart van het internet hebben getrokken:  zijn waar de mensen zijn . Klik hier om de podcast te beluisteren

  Waar kies je voor?  Je opsluiten in de verwachtingen van de anderen?  Of echt gaan voor je eigen identiteit?  Wat is jouw roeping?

Een tijd geleden  gaf ik een voordracht aan de theologiefaculteit van de KULeuven over “Waarheid in het digitale tijdperk”. Enkele uittreksels. (13/15) Waarheid als onaffe, interactieve dynamiek  De gedigitaliseerde mens verlangt dat zijn stem wordt gehoord. Meer nog dat hij zelf zijn bijdrage kan leveren tot deze dynamiek. De postmoderne mens gelooft niet langer in een definitief, alomvattend antwoord. Het besef groeit dat het mysterie wel degelijk bestaat en dat de waarheid zich niet laat opsluiten in menselijke waarheidsuitspraken. Vandaar dat het mensendiscours gaten mag en dient te vertonen. Een mensendiscours kan niet pretenderen de volmaakte en definitieve uitdrukking te zijn van die waarheid. Het kan wel een aanbod zijn waarmee je in dialoog kan treden. Een aanbod dat bewust lege ruimtes bevat die je zelf mag invullen om je zo die waarheid eigen te kunnen maken. Dit derde criterium nodigt uit tot nederigheid. Het gaat over vragen stellen, elementen van antwoor

Kunnen loslaten, ook wie of wat je het meest liefhebt. Moeilijk. Niet enkel voor moeders.

Hier vind je mijn homilie voor deze zondag.  Homilie voor de ZESDE ZONDAG VAN PASEN - Jaar A Hand. ‪ 8,5-8.14-17      
 1 Petrus ‪ 3,15-18                 Johannes ‪ 14,15-21 Als jonge jezuïet in opleiding woonde ik in het hartje van Parijs. In mijn kamer – met uitzicht op de Eiffeltoren – bracht ik talrijke uren door tussen boeken en cursussen allerhande. Een van de eerste theologische cursussen die ik te verwerken kreeg  was die van de geschiedenis van het dogma van de Drieëenheid. Tot mijn verwondering werd die cursus een van de meest aangrijpende en indringende intellectuele maar ook geloofs-ervaringen die ik ooit had. Niet in het minst door de kracht van de teksten van het Johannesevangelie die zo belangrijk zijn geweest voor de geleidelijke uitwerking van het dogma van de Drievuldigheid. De tekst die we zonet hoorden maakt daar deel van uit. Johannes voert er ons binnen in de kern van de Godsopenbaring die Jezus was en is, ook voor ons vandaag. Johannes le

Onlangs gaf ik een video-voordracht voor Choochem over het verband tussen waarheid en christelijk geloof. In onderstaande video ga ik in op een aantal vragen die de leden van Goochem mij vooraf stelden.   Thema's die aan bod komen zijn:   ·       Wat doe je als je op de kansel iets hoort dat verschilt van wat jij zelf denkt of gelooft? ·       Hoe moet je omgaan met het feit dat verschillende mensen verschillende interpretaties hebben van dezelfde Bijbelteksten? ·       Als Jezus over zichzelf zegt dat Hij de Waarheid is, wat bedoelt Hij dan eigenlijk ·       Waarheid, wat is dat eigenlijk? ·       Hoe kan de ignatiaanse onderscheiding van de geesten helpen in je zoektocht naar waarheid? De eerste twee minuten stel ik mezelf voor. Vanaf dan komen de vragen & antwoorden.

"Het is gevaarlijk om iedereen langs éénzelfde pad te willen leiden; slechter nog, om anderen te vergelijken met jezelf." Ignatius van Loyola

Onderstaande overweging is van de hand van een gewezen topbankier. Als wij onze aandacht bewust richten op kijken en luisteren, dan kunnen wij God vinden: midden onder ons en overal om ons heen, ons onophoudelijk aansprekend. Maar als wij ons niet inspannen om te kijken, dan krijgen we ook de indruk dat er niets te zien is. De Britse dichteres, Elisabeth Barrett, 19 e eeuw, beschrijft licht ironiserend de mensen die vaak niet eens opmerken wat er vlak vóór hun voeten ligt: De aarde is helemaal gevuld met hemel, iedere simpele brandende heester met God. Slechts hij die het ziet trekt daar zijn schoenen uit. De rest loopt wat rond, doet aan aardbeienpluk. De dichteres verwijst naar het Exodusverhaal waar Mozes, als hij in het brandende braambos God ontmoet, zijn sandalen uittrekt en Gods roep hoort om zijn volk uit de slavernij weg te leiden naar het Beloofde Land. Zoals Mozes worden wij er eerst toe opgeroepen te erkennen dat wij leven en werken op een