Groeien in gebed, dankzij de zee


Het was in een zomer in Ierland, in een klein en lieflijk huis aan de rand van een lange en meestal verlaten kust langsheen een zeearm. Ik gaf er een retraite.

We hadden erover nagedacht hoe we dingen konden laten vallen, kwijtraken. Ik suggereerde de retraitanten om, als ze ergens echt vanaf wilden – bijvoorbeeld angst, woede of een verborgen wrok –, bij laag tij naar het strand te gaan en daar een of ander symbool van hun probleem in het zand te stoppen, en om dan de volgende morgen naar het strand terug te keren en te zien hoe, terwijl zij sliepen, de wisselende getijden hun symbool hadden doen verdwijnen.

Ik vond het maar gepast die oefening ook zelf te doen. Zo maakte ik die avond in het zand een tekening van een situatie waarover ik mij veel zorgen maakte. Terwijl ik mijn symbool uittekende, werd ik mij ervan bewust dat dit mij hielp om helder te maken waarover ik zo boos en waarvoor ik zo bevreesd was. Dat tekenen in het zand, die nacht, had hetzelfde effect als het toevertrouwen van mijn zorgen aan een wijze vriend. Het was ook een weg om van vrees tot gebed te komen.

Margaret Silf

Reacties

Unknown zei…
De zee klotst voort in eindeloze deining. De zee waarin mijn ziel zichzelf weerspiegeld ziet, cf. W. Kloos

Meest gelezen

De goede raad van Nikolaas Sintobin sj voor paus Leo - N. Sintobin sj te gast in de pauscast van de KRO-NCRV

"De nacht loopt ten einde, de dag breekt aan" - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de eerste zondag van de Advent

Vier redenen waarom ik houd van de Advent - Een overweging van Nikolaas Sintobin sj

Wat nodig is om goed te zien wat je ziet - Bijzonder filmpje

Hoe op vruchtbare wijze een digitale adventsretraite doen? Uitleg door Nikolaas Sintobin sj

De weg van Maria - Leo Fijen in gesprek met Nikolaas Sintobin sj - Video

Hoe handelen als je zeker gaat mislukken? - Citaat van Theresia van Lisieux