Onderstaande tekst verschijnt vandaag op www.gewijderuimte.org De bijnaam “ongelovige Thomas” heb ik altijd nogal lastig gevonden. Thomas had immers een heel groot geloof, groot genoeg om alles op te geven wat hij had - familie, vrienden, geboorteland en carrière - om Jezus te volgen. Toch herinneren we hem vanwege een kort moment van zeer begrijpelijke aarzeling. Ik vraag me af of ik zoveel anders zou hebben gereageerd op het nieuws dat Jezus in leven was. Wanneer ik mezelf in gebed verplaats naast Thomas in de evangeliepassages, dan zie ik dat Thomas, in zijn menselijkheid, iemand is in wie ik mij kan herkennen. Omdat Thomas niet bij de rest van de leerlingen was toen Jezus voor het eerst aan hen verscheen, wordt zijn ontmoeting met de verrezen Christus uitgesteld. In zekere zin bracht zijn unieke ervaring van de verrezen Christus hem zijn eigen persoonlijke Pasen. In het verhaal van Thomas zijn we getuige van de spirituele reis van een ziel die, ondanks zeer reële en mense