"In alle dingen"

In deze serie bied ik tien beschouwingen aan over opvoeden tot vrijheid. Ze zijn alle rechtstreeks of onrechtstreeks geïnspireerd door de ignatiaanse traditie. (2/10) Bepaalde tendensen in onze postmoderne cultuur houden ons een veel beperkter vrijheidsbegrip voor. In die betekenis is vrijheid   iets dat je geleidelijk aan verliest naarmate je ouder wordt. Want, naarmate je ouder wordt moet je verantwoordelijkheid opnemen, en kan je niet meer “om het even wat” doen.   Vrij zijn betekent dan: ik mag doen wat ik wil waar en wanneer en met wie ik dat beslis. Deze benadering herleidt de vrijheid tot het ja of nee mogen zeggen. Ik doe het, of ik doe het niet, al naargelang ik er al of niet zin in heb. Dit ja of neen kunnen zeggen is zeker een voorwaarde om van vrijheid te kunnen spreken. Het gaat hier over de vrije wilsbeschikking (liber arbitrium). Maar als vrijheid zich hier toe beperkt, dan is het eigenlijk een lege doos. Deze tendens wordt in belangrijke mate versterkt d

Sommige dingen kan je beter aanvaarden en loslaten …. Het leidt toch nergens toe. Dit is geen defaitisme. Wel het wijselijk aanvaarden van je beperktheid.

In deze serie bied ik tien beschouwingen aan over opvoeding. Ze zijn alle rechtstreeks of onrechtstreeks geïnspireerd aan de ignatiaanse traditie. (1/10) De grote levensbeschouwelijke systemen beschouwen doorgaan vrijheid als iets dat je geleidelijk aan opbouwt doorheen het leven.  Zo kan je, bijvoorbeeld, stapsgewijs leren omgaan met de beperkingen die je kenmerken als mens.  En met de jaren en door de ervaring kan je meer vertrouwd worden met datgene wat jouw diepere verlangen is, met wat jou echt doet leven, kortom met de heel eigen invulling van wat menszijn voor jou betekent. De vrije mens is diegene die er steeds meer in slaagt om, doorheen bewuste keuzes, in zijn leven in te gaan op zijn unieke roeping als mens. De echt vrije mens is diegene die niet steeds verdwaalt op zijwegen, of zich laat verlokken in opwindende maar uitzichtloze verleidingen. Vrijheid, in deze betekenis, is dus iets wat je geleidelijk aan verwerft, is de vrucht van een levenslange groeiweg. De

Een religieus moet de vrees voor de armoede meer vrezen dan de armoede zelf.  Ignatius van Loyola

--> Verrijzenis (5/5) In de verrijzeniservaring heeft de gelovige gemeenschap een unieke plaats. Die zekerheid van 'ik ben niet meer alleen' heeft niet enkel haar grond in onze verbondenheid met de Levende Heer, die ons in Naam van God terug tot leven roept. Ze wordt ook tastbaar gemaakt door onze verbondenheid met elkaar juist op dat vlak. De ervaring van te herleven is zó opbeurend, dat niemand ze voor zichzelf kan houden. Men moet het doorvertellen. "Hou me niet vast (enkel voor jezelf); ga eerder naar mijn broeders en zeg hun...."(Jo. 20:17). Zo roepen wij elkaar terug tot leven in Zijn naam. Dat schept een innige band tussen mensen. De verrijzenis-ervaring roept de gemeenschap tot leven. Die gemeenschap zijn wij, hier. Een anonieme jezuïet

Vorige zondag gaf ik een praatje voor het bisdom Breda over roepingenpastoraal en internet. Gelegenheid om de heel mooie serie nieuwe video's te ontdekken gemaakt door het bisdom Breda over roepingenpastooral. Hieronder een video met indringende getuigenissen van twee gehuwde mannen die zich voorbereiden op het diaconaat.

Verrijzenis (4/5) Die persoonlijk doorleefde doodservaring is op een ander vlak fundamenteel. Zij doet ons inzien dat wij het niet zijn die ons terug tot leven roepen. Het herleven wordt ons geschonken. "Vanavond nog ben je met Mij...", zei Jezus tot zijn medegekruisigde. Het wordt ons geschonken met die zekerheid : 'ik ben niet meer alleen om verder te sukkelen...' Hierin juist verschilt zij van de kick-ervaring. Deze grensoverschrijdende ervaring waaraan de postmoderne mens verslaaft geraakt, orchestreert hijzelf, om zichzelf het bewijs te geven dat hij niet ondergaat in de stroom van de gebeurtenissen. Het is een momentane bevestiging van het onverzekerde 'ik', een individuele en voor mezelf geldende identiteitsaffirmatie (zie L. Boeve, Onderbroken traditie, pp. 70-73). Dat herleven wordt ons geschonken, zeiden we, en wel zo: het zal ontkiemen juist vanuit die plaats in ons hart waar wij ooit gekozen hebben voor de liefde,   waar wij ruimte hebben

De westerse cultuur verkiest zelfverheerlijking boven bevrijdende zelfkennis. De nederigheid heeft het hard te verduren. Nederigheid betekent de waarheid aanvaarden dat wij slechts mensen zijn, en niet God. Nederige mensen zijn vrij van de illusie – en daar ook dankbaar voor - dat zij goden zijn. Ik kan mezelf wel inbeelden dat ik het centrum van het universum ben, maar ik ben het niet. En de kleine planeet waarop wij leven is evenmin het centrum van de cosmos. Het leven gaat ook niet over het opbouwen van MIJN koninkrijk, of over het vragen dat Mijn wil zou geschieden. Waarover gaat het leven dan wel? Vermits ik het centrum van de wereld niet ben, hoef ik dus ook niet alleen maar om mezelf bezorgd te zijn. Ook moet ik mezelf niet te ernstig te nemen: anderen doen dat ook niet! Veeleer moet ik mij totaal openstellen voor de anderen. Nederig zijn betekent drie dingen: beseffen dat ik God en de anderen nodig heb; een eerlijke kennis van mijn talenten en mijn beperkingen; en de

Schijn bedriegt. Echt waar! Even illustreren ...😜

Vandaag verschijnt onderstaand citaat op www.gewijderuimte.org Een uitspraak die wordt toegeschreven aan Pedro Arrupe SJ, begint met: “ Niets heeft zo’n daadkracht als het vinden van God, dat wil zeggen, het verliefd worden op een absolute en beslissende wijze.” Dat wat Arrupe vervolgens zei, treft me. Datgene waar je verliefd op bent, datgene wat je verbeelding in de ban houdt, dat zal alles doorweven. Het zal bepalen wat je ’s morgens uit bed krijgt, wat je ’s avonds zal doen, hoe je je weekeinden zal doorbrengen, wat je zal lezen, wie je kent, wat je hart raakt en breekt, wat je vreugdevol en dankbaar tot verwondering brengt. Word verliefd. Blijf in die liefde. Dat zal alles bepalen. Ik weet geen betere omschrijving van wat Ignatius van Loyola bedoelde toen hij de Geestelijke Oefeningen samenstelde. Hij wil dat we verliefd worden. Hij is geïnteresseerd in die diepe stromen van gevoelens die vorm geven aan wat we willen, wat op z