"In alle dingen"

De grote kuis van elk hoekje en spleetje is begonnen. We zijn bezig aan het uitdelen van speelgoed, kleren die niet meer passen, overtollige zaken. We geven die dingen uit handen die we nog hielden ‘voor het geval dat’ en andere dingen die ons leven in wanorde brachten omdat we de tijd niet hadden dingen regelmatig op te ruimen. De ruimte die wij in ons huis herwinnen is bevrijdend. Er is meer ruimte om te bewegen en meer plaats om te leven. Er is meer ruimte om te focussen op de dingen die de moeite waard zijn – en die dingen zijn geen dingen . Het opruimen van de rommel in ons huis, herinnert mij eraan dat Advent een uitgelezen tijd is om de geestelijke rommel op te ruimen. Ik stel mij de vraag: zal er als Jezus komt, plaats voor Hem zijn of zal Hij mijn hart en ziel volgepropt vinden?   Zit ik vast aan dingen die ik niet nodig heb wegens de vrees ‘voor het geval dat’. Of vertrouw ik Hem voldoende om alles los te laten? Heb ik de nodige tijd genomen   ruimte vrij te maken voor He

  Deze avond gaat onze digitale adventsretraite van start: Zie, Ik kom spoedig . Doorheen dit bijzondere gebedstraject is er één rode draad geweven: die van de hoop. Een hoop die zich uitspreekt in verlangens en in de verwachting dat iemand de dingen in beweging zet, verandert, ten goede keert. Er klinkt ook een vraag: wil jij Hem daarmee helpen? Hoe kun je je voorbereiden op die vraag? Jezuïet Gregory Brenninkmeijer stuurt de online retraitanten met vier thema’s op pad: verlangen, verwachten, bereiden en ontvangen.  Heb je zin om mee te doen, geef dan nú je mailadres op via www.adventsretraite.org . Dan krijg je elke avond van de Advent zo maar een gebedsmail in je postbus. Wees onze adventsambassadeur en geef familieleden en vrienden de kans hier ook aan deel te nemen. Luister hier naar de podcast of lees het interview met Gregory Brenninkmeijer sj Kijk hieronder naar een korte video die je uitlegt hoe zo'n digitale retraite in zijn werk gaat.

Het gebed kan heel tevreden stemmen. Na een moment van stilte, na een moment van vertoeven bij God, kan ik als hernieuwd en herboren de dag verder zetten. Een aangenaam gevoel. Maar het is misleidend als we hiervan het criterium maken voor een goed gebed. “God is geen god van gemoedstoestanden, maar van waarheid,” zegt Dietrich Bonhoeffer. Hoe wisselend zijn immers onze gevoelens. Daarom is het goed te bidden met een Bijbeltekst. Het helpt me los te komen van mijn momentane en vluchtige emoties, om te zoeken naar wat de Heer mij zegt. Want ik bid niet dat mijn wil, maar Zijn wil geschiede. Wat we zoeken is de stevige geloofsgrond van het verbond. Geloven heeft precies iets te maken met een stevigheid die vaster is dan ons wisselend gemoed. Stevigheid die we bij God vinden. Hij is steeds dezelfde. “Als u niet standvastig (in Hem) gelooft, dan houdt u geen stand!” schrijft Jesaja – en dan dwarrel je weg op de gevoelens van het moment, zouden we kunnen toevoegen. Bidden is ook m

In de serie “t Hoeft niet altijd serieus te zijn” Een betrouwbaar criterium voor de waarheid is eenvoud. Oordeel zelf.

Medebroeder Leo De Weerdt sj gaf  een tijd geleden  een interview aan Kerknet.be. Hij reflecteerde er over hoe zijn werk als gevangenisaalmoezenier hem de barmhartigheid langs de binnenkant heeft doen ontdekken en verdiepen. Enkele citaten: Bij een bezoek op cel durft een gedetineerde soms nauwelijks opkijken. En als hij/zij dan toch het neergebogen hoofd opheft zie je een vernederde en beschaamde blik. Ik denk dan vaak aan het gelaat van de arme en vernederde Christus zoals je die weet afgebeeld   op schilderijen en prenten en waarover de psalmist schrijft: (Ps3) “ Hoe talrijk zijn mijn tegenstanders maar U God heft eens mijn hoofd weer omhoog ”. Meestal gaan er vele jaren over heen vooraleer de gevangene terug het hoofd kan oprichten. Hij of zij raakt er bijna gewoon aan om met een neergeslagen blik door het leven te gaan. Maar dan breekt er een moment door dat verdriet en vernedering wegebben en de gevangene met de woorden van de psalmist kan zeggen: Gij trekt me weer

 In deze video spreekt Paus Franciscus over de bekoring en de duivel. Hij legde uit hoe je je  het best tot hem verhoudt en ook waarom. Hieronder vindt u de vertaling. Merk op hoe juist Jezus antwoordt: Hij treedt niet in dialoog met Satan, wat Eva in het Paradijs wél deed. Jezus weet maar al te goed dat een dialoog met Satan niet mogelijk is omdat hij zo slim is.

  In deze video vertelt Nikolaas Sintobin sj over het groeiende belang van het internet voor het gebed en het liturgische leven van christenen, in het bijzonder in tijden van corona.

Medebroeder Leo De Weerdt sj gaf  een tijd geleden  een interview aan Kerknet.be. Hij reflecteerde er over hoe zijn werk als gevangenisaalmoezenier hem de barmhartigheid langs de binnenkant heeft doen ontdekken en verdiepen. Enkele citaten: Het is moeilijk om in de gevangenis berouw te tonen. Hoe raar het ook klinkt maar berouw wordt dikwijls op wantrouwen onthaald. Of mensen gunnen het de dader niet om zijn of haar berouw te uiten. Bovendien is de gedetineerde niet zo vlug geneigd zijn berouw ter sprake te brengen bij derden, juist omdat hij/zij denkt dat het met scepsis zal onthaald worden. Berouw komt echter wel aan bod in de begeleidingsgesprekken. Zo ontmoet ik dikwijls een gedetineerde die nu zeven jaar geleden een moord pleegde. Het valt me telkens weer op in onze gesprekken   (maar ook uiterlijk is hij hierdoor getekend) hoe deze man lijdt. Vanaf die bewuste dag van de feiten tot op vandaag (hij heeft een lange gevangenisstraf uit te zitten) is voor

Liefde is iets wat je leert. De mens is ervoor gemaakt. Ook al beseft hij dit vaak niet. Bestaat er zoiets als angst om te beminnen? Onderstaande video lijkt dit alvast te suggereren. En, vooral, hij illustreert hoe je die angst kan overwinnen.

In 1978 publiceerde Karl Rahner sj zijn vermaarde « Brief van Ignatius aan jezuïeten van nu ». In dit essay kruipt Rahner in de huid en pen van Ignatius van Loyola en levert hij mijmeringen over het betekent vandaag jezuïet te zijn. In dit uittreksel denkt Rahner na over de jezuïtische gehoorzaamheid.  Wie inwendig vrij is, zelfkritiek heeft en bereid is tot stille dienst aan een gemeenschappelijke zaak, wie daarbij nog een beetje humor heeft en mild begrip voor al het dwaze en ontoereikende van de aardse geschiedenis, die zal ook nu geen bijzonder verschrikkelijke problemen hebben met de gehoorzaamheid in een Orde.  Ik heb zelfs de indruk dat een burgerlijke huisvader en werknemer een beperktere ruimte van vrijheid heeft in de profane maatschappij dan jullie in de Orde. In weerwil van dat domme woord in Ignatius' brief over de gehoorzaamheid hoeven jullie geen “kadavergehoorzaamheid” te beoefenen. Wel moeten jullie onbaatzuchtige, nuchtere, dienstvaardige mensen zijn. Er bestaa

Medebroeder Leo De Weerdt sj gaf  een tijd geleden  een interview aan Kerknet.be. Hij reflecteerde er over hoe zijn werk als gevangenisaalmoezenier hem de barmhartigheid langs de binnenkant heeft doen ontdekken en verdiepen. Enkele citaten.     Als christen geloof ik echter dat de mens niet bepaald wordt door of samenvalt met het kwaad dat hij/zij heeft aangericht. Ons christelijk geloof laat ons juist toe te zeggen dat wij mensen niet “onderworpen” zijn aan het kwaad maar er ons te allen tijde kunnen van bevrijden. Daarom zeggen we tegen een jongere in de gevangenis die een diefstal pleegde ja je hebt gestolen maar je bent géén dief, of je hebt wel drugs genomen maar je bent géén verslaafde, enz… We mogen de gevangene, de verslaafde, enz… nooit herleiden tot zijn/haar misdaad, verslaving.

Medebroeder Leo De Weerdt sj gaf een tijd geleden een interview aan Kerknet.be. Hij reflecteerde er over hoe zijn werk als gevangenisaalmoezenier hem de barmhartigheid langs de binnenkant heeft doen ontdekken en verdiepen. Enkele citaten.  Barmhartigheid is een door en door bijbels begrip. Het woord is een letterlijke vertaling van het Latijnse misericordia. En je hoort daarin goed de twee woorden hart en miserie.  Een hart hebben voor de ellendelingen, ongelukkigen. Maar (en dat is essentieel) voordat we een hart kunnen hebben voor armen en gekwetsten moeten we eerst “oog” leren hebben voor het arme en het ongelukkige in onszelf. De grens tussen goed en kwaad   situeert zich niet aan de gevangenismuur maar ze loopt dwars   doorheen ons eigen leven en hart. Carl Jung, de bekende psychotherapeut, verwoordt dit heel raak   wanneer hij schrijft aan een gelovige vriend: “ Ik bewonder je als christen, omdat als je iemand ziet die hongerig is of dorstig, je Jezus ziet;

Over twee weken start onze nieuwe adventsretraite op ignatiaansbidden.org : "Zie, Ik kom spoedig."  In onderstaande video legt Nikolaas Sintobin sj uit wat ignatiaans bidden eigenlijk is en wat de meerwaarde is van een online ignatiaanse retraite in de Advent. Je kunt je hier inschrijven voor de gratis online retraite van www.ignatiaansbidden.org . Je kunt je   hier   inschrijven voor de gratis online retraite van   www.ignatiaansbidden.org

Onlangs schreef ik een bijdrage  over  Onderscheiden in tijden van crisis. In de leer bij Ignatius van Loyola . Enkele uittreksels (6/6) Crisis en geduld Achtste richtlijn. Wie in troosteloosheid is moet ervoor zorgen geduld te oefenen, want dit gaat in tegen de aanvechtingen die hem overkomen. Hij moet bedenken dat hij weldra vertroost zal worden, als hij de middelen aanwendt tegen die troosteloosheid waarover in de zesde richtlijn gesproken is. (GO nr. 321) Het is eigen aan de persoon die zich slecht voelt, dat hij makkelijk  ongeduldig  wordt. Vandaar dat Ignatius uitnodigt om bewust te  oefenen  in  geduld . Dit is voldoende moeilijk opdat Ignatius er een bijzonder aandachtspunt van maakt. Laat de tijd aan de tijd. Het is ook eigen aan gevoelens van droefheid en leegte dat ze je doen denken dat ze gaan  blijven   duren . De hele toekomst wordt zwart. Toch mag je erop  vertrouwen  dat het niet zal blijven duren. Ook dit maakt deel uit van het vertrouwen i

Een reflectie over de dood, met veel menselijkheid en tederheid. Op bijna brutale wijze wordt de onverbiddelijkheid van de dood uitgebeeld.  Maar er is ook het verlangen naar verbondenheid, over de grenzen van de dood heen.

Onlangs schreef ik een bijdrage  over  Onderscheiden in tijden van crisis. In de leer bij Ignatius van Loyola . Enkele uittreksels (5/6)     Zesde richtlijn. Al moeten wij tijdens de troosteloosheid de vroegere voornemens niet veranderen, toch is het zeer nuttig zichzelf intens te veranderen tegen die troosteloosheid in. Bijvoorbeeld door ons toe te leggen op het gebed en de overweging, door onszelf veel te onderzoeken en door royaler te zijn in een gepaste wijze van boete doen. (GO nr. 319) Er zijn veranderingen die we kunnen doorvoeren tegen de troosteloosheid in . Meer in het bijzonder suggereert Ignatius hier om de fundamentele manier van in het leven staan bij te sleutelen. Uit de drie voorbeelden die hij geeft kunnen we afleiden dat het raakt aan de intensiteit en de kwaliteit van verschillende dimensies van het leven. Het eigene van droefheid is namelijk dat het een mens kan doen terugvallen op oppervlakkigheid en makkelijkheid. Ignatius raadt aan om in te gaan

Een dominicaan, een franciscaan en een jezuïet lagen op dezelfde kamer in een ziekenhuis. Ze waren alle drie dicht bij het einde. Op een avond kwam de engel van de dood de kamer binnen en deelde hen mee dat het laatste ogenblik was aangebroken. Elk mocht nog een laatste wens uitspreken alvorens met hem mee te gaan naar de overkant.  De dominicaan vroeg of hij het gelaat van de Heiland mocht aanschouwen. Ogenblikkelijk verscheen hem het gelaat van Christus. Hij was voldaan en voelde dat hij zonder spijt kon sterven.  De franciscaan vroeg of hij vooraleer te sterven de wonden in de handen en de voeten van Jezus zou mogen aanraken. Christus verscheen en nodigde hem uit om, zoals Thomas, zijn wonden aan te raken. De stervende priester raakte de handen en voeten van Jezus aan en weende van vreugde, vrede en tevredenheid.   Ten slotte vroeg de engel van de dood aan de jezuïet wat dan wel zijn laatste wens was. Zonder aarzelen antwoordde de jezuïet: ik zou graag een “second opinion” hebben

Anthony de Mello sj (1931 – 1987) was een   Indisch jezuïet en psychotherapeut. Hij had veel aandacht voor de dialoog tussen de ignatiaanse spiritualiteit en de Indische wijsheidstraditie. De Mello is bekend om zijn korte verhaaltjes. Tegen een bezoeker die zichzelf beschreef als een zoeker naar de Waarheid zei de wijze: “Als je de Waarheid zoekt, is er één ding dat belangrijk is.” “Ik weet het – een allesoverheersend verlangen naar de Waarheid.” “Neen – een onvoorwaardelijke bereidheid om toe te geven dat je het wel eens bij het verkeerde eind kunt hebben.” Anthony de Mello sj

Onderstaande raad schreef Ignatius aan een jonge medebroeder die er zich over beklaagde dat zijn overste en zijn medebroeders met wie hij moest samenwerken onuitstaanbaar waren.  Je brieven, en diegene die ik van andere Paters ontvang, maar dan toch vooral de jouwe, geven duidelijk jouw situatie te kennen. Deze lijkt ons des te pijnlijker dat wij intens bezorgd zijn om je geestelijk welzijn (…). Je zou je echter helemaal vergissen, mocht je denken dat jouw onmogelijkheid om in vrede te leven, en om vooruit te gaan op de weg van de Heer, te wijten is aan de plaats waar je bent, of aan je oversten, of je medebroeders. Neen, de oorzaak ligt in jezelf, niet buiten jou. Het ligt aan je geringe nederigheid, je gebrek aan gehoorzaamheid, het tekortkomen aan je gebed, en ten slotte aan je gebrek aan versterving en aan vurigheid om vooruitgang te maken op de weg naar de volmaaktheid. Je mag dan nog veranderen van plaats, van oversten of van medebroeders, zolang je je binnenste niet veran

Onlangs schreef ik een bijdrage  over  Onderscheiden in tijden van crisis. In de leer bij Ignatius van Loyola . Enkele uittreksels (4/6) Zevende richtlijn. Wie in troosteloosheid is moet nagaan hoe de Heer hem bij wijze van beproeving aan zijn natuurlijke krachten overgelaten heeft om zo de verschillende beroeringen en bekoringen van de vijand te weerstaan. En hij kan dit dankzij de goddelijke hulp die altijd bij hem blijft, ook al voelt hij ze niet duidelijk. Want de Heer heeft hem wel zijn hevige vurigheid, zijn grote liefde en zijn intense genade onttrokken, maar er blijft hem voldoende genade over voor het eeuwige heil. ( GO nr. 320) Deze richtlijn van Ignatius van Loyola is een uitnodiging om de  troosteloosheid  (droefheid, ergernis, leegte ...) om te buigen tot een weg naar groei. Ignatius relativeert hier tweemaal het  belang van het je goed voelen. 1.     Ten eerste  kwalificeert Ignatius  troosteloosheid  als een  beproeving . Meer nog, hij stelt vast