"In alle dingen"

Pierre Teilhard de Chardin sj was in zijn tijd als paleontoloog een gerenommeerd topwetenschapper. Hij is echter vooral bekend gebleven omwille van zijn spirituele geschriften.  God haast zich naar ons toe doorheen alles wat geschapen is, zonder ook maar één uitzondering. Hij komt binnen in ons en kneedt ons.  In onze verbeelding zien wij Hem als afstandelijk en onbereikbaar.  In werkelijkheid leven wij verzonken in zijn laaiende bedding. Pierre Teilhard de Chardin sj 

Een tijd geleden mocht ik de kleine Jozef dopen, in aanwezigheid van heel wat jonge kinderen. Na afloop kwam een schattig meisje van vijf naar me toe. Ze had een vraag. Tijdens de viering had ik de oogjes,    het mondje, het neusje, de handjes en de voetjes … van de dopeling gezalfd. Waarom had ik zijn oortjes niet gezalf? Niemand van de volwassenen, mezelf incluis, had dit opgemerkt. Agatha wel.  Ik ben meteen met haar naar Jozef gegaan, en samen hebben we zijn beide oortjes gezegend. Net voor het doopsel hadden we eucharistie gevierd. Bij de communie ging ik rond om het Lichaam van Christus uit te delen. Toen ik ter hoogte van Simon kwam, een jongetje van vier en en half, wilde hij per se ook de communie ontvangen. Het ventje was nochtans gewoon om regelmatig naar de mis te gaan.  De kinderzegen die ik hem gaf zinde hem helemaal niet. Zijn vader probeerde hem met man en macht uit te leggen waarom. Het mocht niet baten. Simon begon te brullen. Een grillig kin...

Om te vermijden dat we een goede daad zouden stellen, suggereert de duivel ons vaak om een nog betere daad te stellen. Meteen daarna noemt hij onvoorziene moeilijkheden en hindernissen om te beletten dat we die effectief zouden doen.  Ignatius van Loyola 

Er zijn concrete technieken, ook op spiritueel vlak, om te komen tot een goede keuze. In deze vijfde podcast - naar aanleiding van mijn boek "Op het kompas van de vreugde" - noem ik drie wijzen die Ignatius van Loyola aanreikt om met hart én verstand een goede keuze te maken.   Dit is de vijfde aflevering in de serie  Op het kompas van de vreugde.  In deze serie bespreek ik de kernthema's van mijn nieuwe boek:  Op het kompas van de vreugde. Ignatius van Loyola als levensgids . Klik hier  of op de afbeelding hieronder om deze vijfde podcast te beluisteren. Klik hier om het boek te bestellen . Klik hier om de vierde podcast te herbeluisteren : wat is goed en wat is kwaad. Klik hier om deze derde podcast te herbeluisteren : tips om te groeien in innerlijke vrijheid. Klik hier om de tweede podcast te herbeluisteren : hoe de passie van Ignatius voor Jezus ontstond. Klik hier om de eerste podcast te herbeluisteren : de wondere bekering v...

De meeste jezuïeten lopen niet te koop met hun innerlijk leven. Ze zijn  eerder terughoudend als het gaat over hun persoonlijk geloofsleven. Geestelijke dagboeken van jezuïeten zijn er weinig te vinden in onze archieven. Soms blijken er ineens vonken onder de as van het verleden aanwezig. Hieronder kan je het getuigenis lezen van een Nederlandse jezuïet uit de vorige eeuw. (3/3) Daarna bleef ik nog geruime tijd zitten. Mijn sigaartje was uitgegaan, en ik stak het na een tijdje weer op. Ik rookte rustig verder, en heb ook veel gebeden; wat precies weet ik niet meer. Ik herinner me nog, dat ik dacht hoe veilig ik bij Hem was voorgoed. En steeds maar weer: “Dit is vriendschap”. En ook hoe er geen zinnelijkheid bij in het spel was. [...]  En duidelijk was ook dit: Dit gaat boven ons toedoen uit, en je moet er niet zelf om vragen, voor jezelf niet. Onverdiend. Toen ben ik stil naar bed gegaan. En sliep spoedig. Ik zie dit als een grote gebeurtenis.  Vandaag - 8 jan...

De meeste jezuïeten lopen niet te koop met hun innerlijk leven. Ze zijn  eerder terughoudend als het gaat over hun persoonlijk geloofsleven. Geestelijke dagboeken van jezuïeten zijn er weinig te vinden in onze archieven. Soms blijken er ineens vonken onder de as van het verleden aanwezig. Hieronder kan je het getuigenis lezen van een Nederlandse jezuïet uit de vorige eeuw. (2/3) Ik wist terstond dat Hij het was. Alleen Hij. Hijzelf persoonlijk. Binnen 15 seconden was Hij in volle werking in me. Vlakbij binnen in mijn hele borst over de hele breedte. En absoluut niet buiten mij. Geen ogenblik van schrik. Ik bleef rustig zitten, met mijn armen op de leuning, kalm naar achteren geleund. Ik liet alles in mij gebeuren en behoefde niets te doen. Er kwam geen enkel idee naar voren, ik kreeg helemaal geen ‘opdracht’. Er werd niets gevormd, bewogen ergens heen. Volkomen stationair.  Maar wat gebeurde was volkomen duidelijk. Hij was er strikt alleen voor mij, apart om mij. Met...

De meeste jezuïeten lopen niet te koop met hun innerlijk leven. Ze zijn  eerder terughoudend als het gaat over hun persoonlijk geloofsleven. Geestelijke dagboeken van jezuïeten zijn er weinig te vinden in onze archieven. Soms blijken er ineens vonken onder de as van het verleden aanwezig. Hieronder kan je het getuigenis lezen van een Nederlandse jezuïet uit de vorige eeuw. (1/3) ‘ Als ik trouw was in mijn werk, kende ik daarna vaak vreugde erover. Voor veel dingen was ik Hem bewust dankbaar, en dat gaf mij vreugde. Vaak kleine dingen, die ik zag als zijn geschenk, terwijl ik Hem voor grote dingen soms vergat te danken. Vaak kende ik echt - naar aanleiding van een gesprek, een gebaar van een ander die hielp, van een feest - de innerlijke troost die mij tot Hem bracht. Want ik wist dat Hij het mij gaf. Nooit heeft Hij mij als een vuile lap van zich weggeworpen. Een Schriftuur-woord gaf mij dikwijls vreugde. Ook retraites op het einde.  Maar steeds kwam de vreugde naar aanl...

Een tijd geleden verscheen een interview met paus Franciscus in het Franse "Paris Match". Op de vraag: "Wat is het meest waardevolle dat u geërfd heeft van de Sociëteit van Jezus" gaf paus Franciscus volgend antwoord: De onderscheiding van de geesten die zo dierbaar is aan de heilige Ignatius.  Het dag in dag uit proberen om de Heer beter te leren kennen en Hem te volgen van meer dichtbij.  Proberen om alle dingen uit het dagelijkse leven, zelfs de allerkleinste, te doen met een hart dat open staat voor God en voor de anderen.  P roberen om naar de werkelijkheid te kijken met dezelfde blik als Jezus en om zijn onderricht elke dag opnieuw toe te passen in de omgang met de andere mensen. Werk aan de winkel!

Vandaag vieren we het feest van de Drie Koningen. Onderstaande tekenfilm geeft er een heerlijke, creatieve interpretatie van. Om zomaar van te genieten. Klik hier om deze heerlijke animatie te bekijken of klik op de foto hieronder.

De reis van de drie koningen Het was een koude tocht, en de slechtste tijd van het jaar voor een reis, voor zulk een verre reis. De wegen modderig, het weer guur, de winter op zijn strengst. de kamelen, die hun knieën ontvelden, hun hoeven bezeerden, werden onhandelbaar en legden zich neer in de smeltende sneeuw. Menigmaal dachten wij met spijt terug aan onze zomerpaleizen op bloeiende berghellingen, aan meisjes, in zijde gehuld, die gekoelde wijn ronddienden. Onze kameeldrijvers vloekten, kankerden, weigerden dienst, riepen om brandewijn en vrouwen. Onze kampvuren wilden niet branden, onderdak was moeilijk te vinden, de steden waren vijandig, de dorpen stug, de gehuchten smerig en verschrikkelijk duur : het was een ellendige tocht. Tenslotte reisden wij de gehele nacht door, sliepen zo nu en dan langs de wegkant en hoorden gedurig in onze ogen zingende stemmen, zeggend: jullie onderneming is waanzin....

  Op 17 december 2024 verscheen een bijdrage van paus Franciscus in de NewYork Times over ... humor. Daarin vertelt Franciscus deze grap over een jezuïet. De mop staat in paragraaf 2 & 3. De eerste paragraaf hieronder, eveneens van de paus, geeft de context waarin hij die mop vertelt: het belang van de zelfspot. Wat betreft het gevaar van narcisme, dat het best wordt bestreden met gezonde doses zelfspot, herinner ik me het verhaal over die nogal ijdele jezuïet die een hartprobleem had en in het ziekenhuis behandeld moest worden. Voordat hij de operatiekamer binnenging, vroeg hij aan God: “Heer, is mijn tijd gekomen?”   “Nee, je zult zeker nog minstens 40 jaar leven,” antwoordde God. Na de operatie besluit de jezuïet het beste uit zijn extra tijd te halen en laat een haartransplantatie doen, een facelift, liposuctie, zijn wenkbrauwen en tanden – kortom, hij komt als een totaal ander mens het ziekenhuis uit. Maar net buiten het gebouw wordt hij door een auto aangereden ...

"Het is eigen aan Gods goedheid om met de grootste handigheid te verdedigen wat de duivel met de grootste verbetenheid aanvalt." Ignatius van Loyola

Gisteren, de laatste dag van het jaar, stelde ik je om terug te blikken op het voorbij jaar. Vandaag, nieuwjaar, is het geschikte moment om vooruit te blikken. Wat zou je de komende tijd graag willen aanpakken? Wat verlang je eigenlijk? Wat zou je willen veranderen? Ga je het ook daadwerkelijk doen?  Aarzel niet om God te vragen, écht te vragen, je daarbij te helpen. Klik hier om dit bijzondere videootje te bekijken of klik op de foto hieronder.

Het gevaar is overal. Ook de hulp is overal.   Christenen noemen dit genade. Dat wil niet zeggen dat de oplossing steeds diegene is die je verwacht. Wel dat ze bestaat. Meer in het bijzonder dat ze je gegeven wordt. Deze laatste dag van het jaar is een geschikt moment om terug te blikken. Waar heb je in 2024 Gods reddende nabijheid ervaren? Wellicht weinig spectaculair. Ons dagelijks leven is meestal vrij gewoontjes. Maar al die kleine knipoogjes samen kunnen echt het verschil maken. Ze kunnen van jou een dankbaar en hoopvol mens maken Klik hier om dit bijzonder reclamefilmpje te bekijken of klik op de foto hieronder.

  Wat is goed en wat is kwaad? Op deze onmogelijke vraag geeft Ignatius van Loyola een heel eigen en wel heel praktisch antwoord, vertrekkend vanuit zijn onderscheidingwijsheid. In deze podcast van 8 minuten geef ik er de essentie van weer, met bovendien een praktische tip en een oefening. Dit is de vijfde aflevering in de serie  Op het kompas van de vreugde.  In deze serie bespreek ik de kernthema's van mijn nieuwe boek:  Op het kompas van de vreugde. Ignatius van Loyola als levensgids . Klik hier of op de afbeelding hieronder om deze vijfde podcast te beluisteren Klik hier om mijn boek "Op het kompas van de vreugde" te bestellen . Klik hier om deze vierde podcast te herbeluisteren. Klik hier om deze derde podcast te herbeluisteren. Klik hier om de tweede podcast te herbeluisteren . Klik hier om de eerste podcast te herbeluisteren .

  Hieronder vind je mijn homilie voor vandaag, het feest van de Heilige Familie. In 1988 kwam in Frankrijk een film uit die een kaskraker werd. Kinderen uit twee families blijken bij de geboorte met elkaar verwisseld te zijn. Dit is het startpunt van een heerlijke satire. De kijker ontdekt twee totaal verschillende gezinnen. Het ene gezin is chique, helemaal zoals het hoort. Mooie woning, voorkomende ouders, vader heeft een nette baan, de kinderen krijgen een voorbeeldige opvoeding, meneer pastoor is vriend aan huis. Het andere gezin is alles wat je als deftig mens niet wil. Ze wonen in een onderkomen flat, ze leven van kleine diefstallen, hun woordgebruik is zo grof als het maar kan zijn, de moeder is aan de fles, de oudste zus fladdert van het ene vriendje naar het andere, enz. Naarmate de film vordert leert de kijker beide families beter kennen. Je komt erachter dat de werkelijkheid subtieler is dan de schijn. De voorbeeldige familie blijkt verre van perfect. De voornaamheid i...

Het is waar dat we de geboorte van Jezus vlot identificeren met engelenhaar, warme kleuren, geborgenheid, vrede, onschuld en andere ons dierbare symbolen en waarden. En dat is maar goed ook. Maar de lezingen van het kerstoctaaf brengen ons snel terug met de beide voeten op de grond. Vandaag, amper drie dagen na Kerst,  vieren we reeds de onnozele kinderen. Een gruwelijk feest. Zoals dat van alle martelaren trouwens. Neen, het christendom is bepaald geen vluchtweg uit de hardheid van het bestaan. De openbaring van Jezus geeft net betekenis aan de realiteit waarin wij leven. Aan de liefde en aan de schoonheid. Maar ook, en wel tegelijkertijd, aan het lijden. Tussen de kribbe en het kruis is er één ononderbroken lijn. Klik hier om te kijken naar dit videootje of klik op onderstaande foto.    

Beelden kunnen soms meer en dieper spreken dan woorden. Dit geldt ook voor het kerstverhaal, over de taalgrenzen heen.   Deze wondermooie tekenfilm (1), ten dele geïnspireerd door de apocriefe evangelies, is een streling voor het oog en het hart. Klik hier om deze wonderlijke animatie te bekijken of klik op onderstaande foto.

  Zo  kwetsbaar. Zo afhankelijk. Zo zorgbehoevend. Zo ondraaglijk mooi.  Zo is onze God onder ons willen komen. Zijn we bereid om dit geloven? Willen we dit? Durven we dit aan? Zijn we bereid om te geloven dat dit niet eenmalig maar doorlopend – dus ook vandaag – gebeurt? Klik hier om deze wondere beelden te bekijken of klik op onderstaande foto.

  Lees hieronder de homilie die paus Franciscus tijdens de nachtmis. Het centrale thema is de hoop. Ik heb ze voor u vertaald uit het Italiaans. Een engel van de Heer, gehuld in licht, verlicht de nacht en brengt de herders het goede nieuws: Ik verkondig u een vreugdevolle boodschap, die bestemd is voor heel het volk. Heden is u een Redder geboren, Christus, de Heer, in de stad van David. (Lc 2,10-11). Te midden van de verwondering van de armen en het gezang van de engelen opent de hemel zich op aarde: God is één van ons geworden om ons als Hem te maken. Hij is naar ons afgedaald om ons op te tillen en terug te brengen in de omarming van de Vader. Dit, zusters en broeders, is onze hoop. God is de Emmanuël, God-met-ons. De oneindig grote is klein geworden; het goddelijke licht heeft geschenen in de duisternis van de wereld; de glorie van de hemel heeft zich laten zien op aarde. En hoe? In de nederigheid van een Kind. En als God komt, zelfs wanneer ons hart op een eenvoudige kribbe ...

Beste Lezer, graag wens ik je een zalig Kerstfeest toe. Dat Gods liefde zich steeds dieper en breder in jou moge verankeren. Ook al gaat dat soms langs omwegen. Niet erg. God schrijft recht op onze kromme lijnen.  De heilige Pierre Favre sj beschrijft daar een sterk staaltje van. Pierre Favre was een van de eerste gezellen van Ignatius en erg beslagen in de onderscheiding van de geesten. Niet alleen tijdens de terugblik voor het slapen gaan. Maar ook op het ogenblik zelf. Zo kon een ervaring van droefheid een opstap worden naar vreugde. Hieronder beschrijft Favre wat hem overkwam, 482 jaar geleden, in de vroege kerstmorgen, vlak voor hij ging communiëren in de herdersmis. Tot zijn ontzetting voelt hij zich helemaal kil en koud. 25 december 1542 in Mainz "Tijdens de eerste mis voelde ik me voor de communie helemaal koud en ik was bedroefd geen beter voorbereide verblijfplaats te hebben. Een levendige geest kwam toen naar mij en gaf mij d...

Heilige Kerstnacht: homilie voor de nachtmis Jesaja 9,1-3.5-6         Titus 2,11-14            Lucas 2,1-14 Er is iets opmerkelijk aan het Kerstfeest. Aan de ene kant merken we dat de eigenlijke inhoud ervan jaar in jaar uit meer uitgevlakt wordt. Alle mogelijke groepen proberen er commercieel voordeel uit te halen. Tegelijkertijd blijkt het kerstfeest alsmaar te winnen aan populariteit. Wereldwijd. Ook in niet-christelijke landen. Dat zal wel iets zeggen over de efficiëntie van de marktetingtechnieken. Maar misschien zegt het nog meer over het Kerstfeest zelf. Zou het kunnen dat er een heel bijzondere aantrekkingskracht uitgaat van het Kerstfeest. Dat, ook al weten de meesten niet in detail waar het over gaat, dat het mysterie dat we in deze kerstnacht vieren raakt aan het diepste geheim tussen God en mens. God kan immers recht schrijven op onze kromme lijnen. Het kerstverhaal zoals we het da...