"In alle dingen"

Wie zichzelf aan God hebben toevertrouwd, leiden steeds een wonder leven en ontvangen uitzonderlijke geschenken van Hem: de  meest banale, natuurlijke en toevallige ervaringen waarin niets bijzonders lijkt verscholen te zijn. God maakt dat de allereenvoudigste preek, de dagdagelijkse gesprekken of een boek dat helemaal niet geleerd is voor deze zielen een bron van kennis en wijsheid wordt. Zo komt het dat zij met veel aandacht de kruimels vergaren die verstandige geesten zo maar vertrappen. Immers, voor hen is alles waardevol en bron van verrijking. Jean-Pierre de Caussade sj (1675 - 1751)

Onderstaand Maria-gebed werd in 1762 geschreven in de jezuïetengemeenschap van Brugge Moeder Maria, wees mijn voorbeeld van overgave en inzet. Verkrijg voor mij een hart dat eerlijk is en zuiver, een hart dat ruimte biedt aan allen, een hart dat moedig en groot is om de moeilijkheden te overwinnen, een hart dat nederig genoeg is om steeds te herbeginnen dat alles verwacht van Jezus, uw Zoon, onze Heer. Amen

Hieronder vind je mijn homilie voor deze zondag.  23ste ZONDAG DOOR HET JAAR - Jaar B Jesaja ‪ 35,4-7a               Jacobus ‪ 2,1-5               Marcus ‪ 7,31-37 Een tijd geleden nam ik deel aan een grote internationale bijeenkomst van jezuïeten: samen bidden, vergaderen,   en werken. Een soort happening waar ik mee vertrouwd ben. Wat ongewoon voor mij was dat er vooraan in de vergaderzaal of in de kapel   twee tolken zaten. Die maakten druk alle mogelijke bewegingen met hun handen en hun gelaat. Inderdaad, een van de aanwezige Britse jezuïeten, Paul, was doof geboren. Hoewel hij als peuter zichzelf geleerd had om lip te lezen, was die simultaanvertaling toch best zinvol voor hem. Ik moest opkijken toen ik vernam welke de zending is van Paul: hij is studentenpastor in Londen. Hij kan namelijk uitzonderlijk goed luisteren. Omdat hij zo goed als geen geluid hoort en heel aandachtig de lippen leest, is hij in het gesprek volledig geconcentreerd op wat de persoon voor hem

Geduld -   5 /7 Geduld betekent ook dat je probeert te aanvaarden dat je niet alles tegelijk, nu meteen kan krijgen.  Geduld is een school in verlangen. Het vraagt om te aanvaarden dat je eindeloze verlangen niet terstond, helemaal vervuld kan worden. De wijsheid leert dat verlangen sterker en groter wordt naarmate de bevrediging ervan uitgesteld wordt. Hoezeer het kind in ons spontaan ook zouden willen dat het meteen vervuld wordt. Ook dat is eigen aan verlangen.  Zo kan geduld   een mens leren omgaan met de wet van de geleidelijkheid die ons mensenbestaan kenmerkt. Groei, stap voor stap, en zelfs uitstel kunnen de smalle weg zijn naar meer vreugde en bevrediging in het leven. Dit is eigen aan elke vorm van verlangen, of het nu gaat over seksualiteit, religieuze ervaring, vriendschap enzovoort.  Sommigen weten de kunst van het dulden zo te verfijnen dat zij oprecht kunnen genieten van het verlangen als verlangen, ook al weten ze dat het niet meteen bevredigd zal

Hieronder vind je een citaat uit het dagboek van Etty Hillesum, een joodse vrouw die stierf in Auschwitz. Haar concrete leven heeft getoond dat onderstaande woorden niet zomaar loze woorden waren. "Al onze zorgen zijn moties van wantrouwen tegenover God." Etty Hillesum

In zijn autobiografie vertelt Ignatius van Loyola dat, naar het einde van zijn leven, de gedachte aan de dood hem met diepe vreugde vervulde. Het vooruitzicht om weldra verenigd te zijn met zijn Schepper en Heer deed hem smelten van tranen . Net daarom was Ignatius zo verliefd op het leven. De ignatiaanse spiritualiteit leert God te vinden en te dienen in alle dingen en activiteiten van ons dagdagelijkse   leven. Concreet biedt dat de mogelijkheid je huidige leven te beschouwen als de plaats waar je de volheid van het leven nu reeds kan ervaren. Je hoeft niet te wachten tot na de dood om de vreugde van Gods aanwezigheid te smaken. Mensenkenner als hij was, waarschuwt Ignatius hier voor twee mogelijke valkuilen: het heimwee naar het verleden en het dromen over de toekomst. Het is zinvol om terug te blikken op de voorbije ervaring. Je kan er de sporen van Gods aanwezigheid vinden. Die uit zich gewoonlijk in kracht, rust, vreugde en vertrouwen. Naarmate je vervolgens je keuzes hierdoor la

Geduld - 4/7 Geduld nodigt uit om nú te leven. Het verleden bestaat niet meer. De toekomst bestaat nog niet. Het enige moment dat echt is en waarin een mens leeft is hier en nú.  Dit dulden of aanvaarden beschermt tegen de weemoed - het blijven hangen in het dode verleden – of het aantrekkelijke maar vaak ijdele dromen van een betere, edoch onbestaande toekomst.  Het nú dulden kan dus de deur openen naar intenser leven in de werkelijkheid. Zodoende kan geduld je ertoe brengen om meer te genieten van het leven, om meer de subtiele schoonheid te proeven van het echte leven, eerder dan je te verliezen in spijt of dromen. Nikolaas Sintobin sj Mocht je meer van dergelijke overwegingen willen lezen, klik dan hier en koop mijn boek "Levenslessen. Hoe oude wijsheid jouw leven kan doen bloeien",  KokBoekencentrum, 2023.

Omgaan met problemen is iets wat je leert.   Het ene jongetje gaat er meteen tegenaan en vindt een oplossing. Het andere kind heeft nog een lange weg te gaan.   Opvoeden en leren duurt een leven lang.   Wat heb jij de laatste tijd geleerd inzake het omgaan met problemen? Waar is er nog ruimte voor groei? Klik hier om dit heerlijke videootje te bekijken of klik op de onderstaande foto om rechtstreeks naar YouTube te gaan.

Vandaag is het scheppingszondag. Luister en kijk naar deze beelden en geluiden. Laat ze binnenkomen, in je hart, in je ziel. Geniet van de schoonheid, de kleurenpracht, de harmonie. Luisteren en kijken kan gebed zijn. De schepping is ons huis. Ons enige huis. Voor jou, voor mij, voor elke mens. Zomaar aan ons gegeven. Aan ons toevertrouwd opdat we ze doorgeven aan de komende generaties.   Ben je er dankbaar voor?   Doe jij iets om ervoor te zorgen dat ons huis in goede staat wordt bewaard? Klik hier om naar deze heerlijke natuurbeelden en -geluiden te kijken en te luisteren of klik op de foto hieronder om de video op YouTube te bekijken.

Hieronder vind je mijn homilie voor deze zondag. 22 ste zondag jaar B Deuteronomium 4,1-2.6-8    Jacobus 1,17-18.21b-22.27      Marcus 7,1-8.14-15.21-23 Misschien ken je dit verhaal wel. Het is waar gebeurd. De oude Ignatius werd in Rome ooit aangesproken door een jonge jezuïet met een nogal gedurfde vraag. Vader Ignatius, hoe zou u reageren mocht de paus beslissen de Sociëteit van Jezus op te heffen? Ignatius keek de jonge man aan en had zijn antwoord meteen klaar: ik denk dat ik snel naar de kapel zou gaan. Ik zou er een minuut of 10 voor het heilig sacrament bidden en vervolgens, met grotere vreugde, op zoek gaan naar een betere wijze om God onze Heer te dienen . Misschien vindt u dit wel vreemd. Was Ignatius dan zo weinig bekommerd om die Sociëteit van Jezus? Dat was toch zijn levenswerk? Ik vermoed dat Ignatius zielsveel hield van dat bijzondere apostolische instrument waarvan hij de geestelijke vader was. Maar dat belette hem niet te beseffen dat het uiteindeli

Pedro Arrupe sj was Algemeen Overste van de Sociëteit van Jezus van 1965 tot 1983. Hij was een uitzonderlijk charismatisch, biddend man. Onderstaande tekst is van zijn hand.  Niets heeft zo’n daadkracht als het vinden van God, dat wil zeggen, het verliefd worden op een absolute en beslissende wijze. Datgene waar je verliefd op bent, datgene wat je verbeelding in de ban houdt, dat zal alles doorweven. Het zal bepalen wat je ’s morgens uit bed krijgt, wat je ’s avonds zal doen, hoe je je weekeinden zal doorbrengen, wat je zal lezen, wie je kent, wat je hart raakt en breekt, wat je vreugdevol en dankbaar tot verwondering brengt. Word verliefd. Blijf in die liefde. Dat zal alles bepalen. Pedro Arrupe sj

Ik smeek je bij de genade van Jezus Christus: vergeet wat achter je ligt. En, alsof je voor de eerste maal begon aan je lange reis, vertrek enthousiast, met flinke pas, op het pad van de deugd .                                  Ignatius van Loyola

Uittreksel uit de homilie van paus Franciscus dd 15 mei 2015 (commentaar op Hand 18, 9-18 ) Daarom zegt   Jezus tot Paulus: “Wees niet bang. Blijf verkondigen.” Angst is geen christelijke houding. Je zou kunnen zeggen dat het de houding is van een opgesloten dier, zonder vrijheid,   dat niet in de toekomst kan kijken, iets nieuw beginnen, goed doen … altijd maar neen. “Neen, wat het is gevaarlijk, want, want ….” Dit is een ondeugd. Angst maakt kapot. Wees niet bang en   vraag om de genade van de moed, de moed van de Heilige Geest die Hij ons zendt. Er zijn angstige gemeenschappen, die altijd kiezen voor zekerheid: “Neen, neen, we doen het niet … Neen, neen, dit is niet mogelijk, dat is   niet mogelijk.” Het lijkt wel alsof ze boven de ingang geschreven hebben: “Verboden toegang”. Alles is verboden als gevolg van angst. Als je zo’n gemeenschap binnentreedt dan voel je dat de lucht er verschraald ruikt. Het is immers een zieke gemeenschap. Angst maakt een gemeenschap ziek.

Geduld - 3 /7 Geduld, zo leert de filosoof, is een houding van vertrouwen en van hoop.  Je laten leiden door geduld is heel verschillend van je laten leiden door angst. Angst is geen goede raadgever. Het dreigt je ogen te sluiten voor de kleine, soms heel discrete mogelijkheden die zich aandienen. Angst kan je zo vastprikken op het goede dat niet is of het negatieve dat wel is, dat je het mooie en het goede die zijn of komen niet meer ziet. Zo onverwacht en anders als ze kunnen zijn.  Geduld is een houding van aandacht. Het is meer dan passief wachten. Het is uitkijken naar de toekomst waarvan je hoopt en gelooft dat die beter zal zijn, soms tegen beter weten in.  Zo kan geduld de innerlijke zintuigen aanscherpen. Zozeer dat wat onzichtbaar, onvoelbaar of onhoorbaar leek, geleidelijk aan toch opgemerkt wordt. Het is indrukwekkend hoe sommige chronisch zieke mensen kunnen genieten van kleine dingen. Zo klein, dat anderen ze niet opmerken en er daardoor ook niet kunnen

  Het woord "nederigheid" is vandaag zo goed als taboe geworden. Nochtans is het een kernbegrip uit het christelijk geloof. Het wordt beschouwd als dé kernwaarde van Jezus zelf. In deze vlog/video legt Nikolaas Sintobin sj in minder dan twee minuten uit waar nederigheid eigenlijk over gaat. Klik hier of op onderstaande foto om de video te bekijken.

Ingetreden in de Karmel als 15-jarige en gestorven op 24-jarige leeftijd, is Thérèse van Lisieux een van de grote heiligen van onze Kerk. Haar autobiografie ( Geschiedenis van een ziel ) is een parel.  Ziehier een uittreksel voor deze zondag. Nalv haar verlangen om regelmatig de communie te mogen ontvangen (iets wat toen niet gebruikelijk was) schrijft Theresia het volgende: "God daalt niet iedere dag uit de hemel af om in een gouden ciborie te verblijven; Hij zoekt een andere hemel die Hem oneindig veel dierbaarder is dan de eerste, namelijk de hemel van onze ziel, die naar zijn beeld gemaakt is, de levende tempel van de aanbiddelijke Drie-eenheid."

Aan het einde van een stilte-WE in de Oude Abdij van Drongen deelde een jonge man zijn conclusie. Ze zette me aan het nadenken. Ik heb vastgesteld dat in de stilte de tijd langer duurt. Ik denk dat ik vaker de stilte in moet. 

Geduld -  2/7 Wat is geduld? Het woord zegt het zelf. Geduld komt van dulden . Iets dulden wil zeggen dat je iets aanvaardt, dat je ermee instemt, het verdraagt, enzovoort. Soms tegen je zin, maar toch. Je aanvaardt te ondergaan wat is, omdat het is. Hier gaat een grote wijsheid achter schuil. Als je het tenminste juist interpreteert. Je kunt immers niet om het even wat aanvaarden.  Soms is het, integendeel, zinvol en wenselijk om je te verzetten en de strijd aan te gaan. Maar dat vechten kan vechten tegen de bierkaai worden. Sommige zaken kan je nu eenmaal niet veranderen. Niet op korte termijn. Soms nooit. Je kunt die onveranderlijkheid, op min of meer subtiele wijze, ontkennen. Dat gebeurt vaker dan je zou denken. Dan dreigen je inspanningen verloren moeite te zijn.  Je kunt die energie ook investeren in het zoeken naar een wijze om constructief met die vervelende feitelijkheid om te gaan, om ermee te dealen. Eerder dan een laf je neerleggen bij, is dit een actieve en

De komende dagen zal ik in volledige stilte doorbrengen. Dat gun ik mezelf elk jaar gedurende een week.  Geen nieuwe blogs dus tot en met donderdag 22 augustus. In dit videootje leg ik kort en bondig uit waarom waarom stilte zo belangrijk kan zijn in de zoektocht naar God. Klik hier om de video te bekijken of klik op onderstaande foto.

Op www.igniswebmagazine.nl  verscheen een bijdrage van de hand van Peter van Dael sj, kunsthistoricus. Vertrekkend van een gravure probeert hij, doorheen de visuele en litteraire heen, door te stoten naar de kern van het mysterie dat de Katholieke Kerk vandaag viert. Hieronder een uittreksel uit de overweging van Peter van Dael sj "Op het feest van Maria Tenhemelopneming vieren de gelovigen hun roeping. Waartoe zij geroepen zijn, wordt hun in beelden en visioenen voorgehouden. En ook de weg daartoe: het is de weg van de kleine dienstmaagd, die niet uit is op macht en rijkdom, maar gelooft in haar roeping, en haar rijkdom zoekt in God, die de geringen verheft en de hongerigen overlaadt met gaven. Zij vieren een visioen, dat werkelijkheid wordt telkens wanneer zij kiezen voor dienstbetoon in plaats van machtsvertoon." Klik hier om het volledige artikel te lezen.

Hoofdstuk 15 uit het Evangelie volgens Lucas bevat drie parabels over barmhartigheid: het verloren schaap, de verloren penning en de parabel over de vader van twee zonen. Die laatste parabel is de langste en kenmerkend voor de heilige Lucas. Het verhaal gaat over de ‘verloren zoon’ en de zoon die gelooft dat hij ‘rechtschapen’ en ‘godvrezend’ is. Deze drie parabels spreken over de vreugde van God. God is blij. Dit is toch wel opvallend: God is vervuld van vreugde! En wat betekent nu die blijdschap van God? De vreugde van God betekent barmhartigheid… Het is de blijheid van de herder die zijn lammetje terugvindt. Het is de vreugde van de vrouw die haar penning terugvindt. En het is de blijdschap van de vader die zijn verloren zoon thuis welkom heet. De zoon waarvan men dacht dat hij dood was. Maar die opnieuw tot leven is gekomen en die terug naar huis is gekeerd. Hier is het volledig Evangelie - hier! De hele Blijde Boodschap, alles van het christendom, staat hier. Maar men moet ver

Ingetreden in de Karmel als 15-jarige en gestorven op 24-jarige leeftijd, is Theresia van Lisieux een van de grote heiligen van onze Kerk. Haar autobiografie ( Geschiedenis van een ziel ) is een parel. Het getuigt van een uitzonderlijk geloof, onderscheidingsvermogen en ervaring in de liefde. Graag bied ik u enkele uittreksels aan. Jezus was zo goed mij over dit mysterie te onderrichten. Hij bracht mij het boek van de natuur onder ogen. Ik begreep dat alle bloemen die Hij geschapen heeft mooi zijn. De pracht van de roos en het smetteloze wit van de lelie nemen het kleine viooltje niet zijn geur af of het madeliefje zijn schitterende eenvoud.  Ik begreep dat als alle kleine bloempjes rozen wilden zijn, de natuur dan haar lentetooi zou verliezen. De velden zouden niet meer versierd zijn met bloempjes. En zo is het ook in de wereld van de zielen, de tuin van Jezus.  Hij heeft grote heiligen willen scheppen die vergeleken kunnen worden met de lelie en de rozen, maar Hij heeft ook kleinere

Geduld - 1/7 Heb je ze onlangs nog gezien, langs een sloot, kanaal of vijver? Vissers die urenlang naar een dobber staren. Even onbeweeglijk als geconcentreerd. Soms vangen ze iets. Soms niets. Zeg hun niet dat ze daar zomaar zitten te nietsen. Sportvissers lopen hoog op met hun hobby. Ze kunnen je gedetailleerd en met passie uitleggen hoe en waarom. Wat bezielt die mensen? Nu ja, Ik heb het als knaap ook gedaan, lang geleden. Eerlijk is eerlijk, ik vond het heerlijk. Ook al kan ik me niet herinneren ooit veel vis te hebben gevangen. Ik heb veel bewondering voor ouders met pubers. Bakvissen die niet weten hoe zich te gedragen en dat vaak op een heel creatieve manier duidelijk maken. Dag in dag uit. Ouders die, elke morgen opnieuw, zich voornemen om verdraagzaam en liefdevol te zijn met die kinderen die op zoek zijn naar zichzelf. Ook al wijst alles erop dat ze alleen maar op negativiteit gaan vergast worden. Vele vaders en moeders maken die goede intenties ook nog daadwerkeli

We moeten ons niet onthouden van het Brood van de Engelen omdat we daar geen  bewust plezier in vinden: dat zou zijn als omkomen van de honger omdat we niets smakelijks hadden om te eten. Ignatius van Loyola