Hier vind je mijn homilie voor deze zondag. 33ste ZONDAG DOOR HET JAAR C Mal 3, 19-20a Ps 98 (97) 2 Tess 3, 7-12 Lc 21, 5-19 Het sterfbed van onze dierbaren is vaak confronterend. Het kan iets heel mooi hebben. Er kunnen gevoelens zijn van intense dankbaarheid, verbondenheid en liefde. Tegelijk kan er ook diepe pijn en verdriet zijn. Omwille van het afscheid dat heel nabij is. Ook omwille van wat verkeerd liep, onaf of ongezegd is gebleven. In die laatste momenten kan dat allemaal samen komen. Even intens als verwarrend. Het is vaak een ervaring van waarheid. Iets analoogs horen we in de teksten van deze zondag. In het bijzonder in de evangelielezing uit Lucas. We horen er allerhande rampmeldingen over verwoesting, oorlog, pest, verraad, hongersnood enz. Maar net zo goed horen we er heel bemoedigende en zorgende woorden . Die angstbeelden waarop Lucas ons zo rijkelijk vergast zijn een bekend litterair genre in de B