"In alle dingen"

1 ste  zondag van de advent, A-cyclus Jesaja 2, 1-5; Rom 13, 11-14; Mt 24, 37-44 Hier vind je mijn de preek voor morgen, eerste zondag van de Advent, in de Oude Abdij in Drongen. Ik heb in deze mooie Oude Abdij meegewerkt aan tientallen sessies. Ik herinner me det tijd dat we bij zulke sessies ‘s morgens moesten voorzien in een wekdienst voor diegenen die geen wekker bij hadden. Dat is prehistorie. Allen hebben hun smartphone bij en dus een wekfunctie die maakt dat ze op het gewenste uur, met een harptoon of pianomuziek of nog een ander zoet geluid, worden wakker gemaakt. In de tijd waarin Paulus zijn brief aan de Romeinen schreef waren die smartphones er nog niet.   Het zou waarschijnlijk   ook niet zo’n verschil hebben uitgemaakt. Want als Paulus schrijft “ Gij weet dat het uur om uit de slaap te ontwaken reeds is aangebroken ”, dan doelt hij duidelijk niet op het ’s morgens wakker worden. Wel wil hij zeggen dat de eindtijd is aangebroken.   “ De nacht loopt ten eind

Bekering is mogelijk. Voor iedereen. Ook voor jou en mij. Heb jij ooit iets meegemaakt dat je levenshouding, ten goede, op zijn kop heeft gezet? Heeft het je gelukkiger gemaakt?

Lang geleden studeerde ik samen met Lode in Leuven. We gingen bijna elke dag samen koffie drinken. Lode Van Hecke was toen reeds monnik in Orval. Hij is nu abt van de trappisten van Orval.  Lode is al meer dan 40 jaar monnik. Hij weet intussen waar het over gaat en heeft de beide voetjes op de grond. Dit blijkt uit het schitterend citaat hieronder. Abt Lode : Ik voel een heel grote verbondenheid met de mensen die vandaag op onze planeet leven en die God zoeken, zelfs in andere godsdiensten. Daar voel ik me heel sterk mee verbonden. En ook met de mensen die hier geweest zijn. Journaliste : Ook met de mensen die God niet zoeken? Abt Lode: Ja. Men zoekt altijd iets. Wat is God zoeken of God niet zoeken? Het is niet altijd zo duidelijk. En als men God weigert, welke God weigert men eigenlijk? Waarom weigeren mensen God? Men is nooit absoluut gelovig en ook nooit absoluut ongelovig. Je kan dat wel beweren, maar nee, dat bestaat niet.

Van toen ik nog een kind was hield ik van honingbijen. Mijn grootvader kweekte ze als gepensioneerde op zijn boerderij en ik hield ervan hem te helpen bij de bijenkorven. We gingen ernaar toe om de honing te oogsten of gewoonweg om de gezondheid van de bijen te controleren. Bijen fascineerden me door de manier waarop hun hard samenwerken iets kon produceren dat zo zoet en gratuit was. Deze zomer besteedde ik, midden in mijn retraite, wat tijd aan het contemplatief bekijken van de bijen, hun kopjes genesteld in het hart van   lieflijke gele en purperen bloemen. Ik was juist bezig te onderscheiden hoe ik mijn tijd zou besteden in het komende jaar. Ik heb veel interesses en verplichtingen, veel energie en toch ook een diepe behoefte aan contemplatie. Ik verlang dat mijn leven vruchtbaar is en “voor de grotere glorie van God”. Maar, hoe kiezen? Verschillende bijen waren zwaar van stuifmeel op hun poten als zij zich van bloem naar bloem verplaatsten. Mijn aandacht  werd  gerich

In 2014 werd bij Athenaeum  een nieuwe vertaling gepubliceerd van een boek van Baltasar Gracián (1601-1658) , genaamd “Handorakel en kunst van de voorzichtigheid” in een vertaling van Theo Kars. Baltasar Gracián was een Spaanse jezuïet van wie ondermeer    deze verzameling van 299 aforismen bewaard is gebleven. Vele getuigen van grote mensenkennis en wijsheid. Vele andere kunnen schokken door hun cynisme en opportunisme. Je vindt er de subtiliteit van Ignatius van Loyola in terug. De evangelische gedrevenheid is echter vaak ver te zoeken. Nooit driftig worden Een elementair voorschrift voor wijs gedrag. Het is kenmerkend voor een man met een koningshart dat hij zich nooit laat gaan, want alles wat groot is, wordt moeilijk in beweging gebracht. De emoties zijn de sappen van de ziel; bij elke buitensporige gemoedsaandoening wordt het verstand ziek. Stijgt het kwade sap zo hoog dat het de mond uitloopt, dan brengt het ons aanzien in gevaar.  Beheers uzelf dus, en wel in die

Net goed voor een winters weekeinde: uitvoerige serie met video's over ignatiaanse spiritualiteit : Hoe maak ik een keuze Wat is onderscheiding Hoe kan ik groeien in innerlijke vrijheid Hoe vind ik mijn roeping Wat is ignatiaanse uitmuntendheid Kan je twijfelen als christen Waarom zou je vergeven Hoe kan je God vinden op de werkvloer  ... Klik hier om naar de video's te gaan

Ah, die honden … Zijn mensen zo verschillend? Grote woorden, tot puntje bij paaltje komt. Wanneer ben jij echt moedig? Wie of wat geeft jou moed om de zaken echt aan te pakken? Om niet alleen te spreken of zelfs te dreigen, maar ook te handelen. Waarvoor steek jij echt de handen uit de mouwen? --> Ah, die honden … Zijn mensen zo verschillend? Grote woorden, tot puntje bij paaltje komt. Wanneer ben jij echt moedig? Wie of wat geeft jou moed om de zaken echt aan te pakken? Om niet alleen te spreken of zelfs te dreigen, maar ook te handelen. Waarvoor steek jij echt de handen uit de mouwen?

Voor de glossy Liefke schreef ik een overweging over liefde. In deze serie bied ik enkele uittreksels aan. (7/7) De ervaring leert dat liefde niet aangeboren is. Je kan wel leren liefhebben. Maar hoe? Augustinus van Hippo (354 – 430) beantwoordt deze vraag met één woord: het Latijnse werkwoord voor beminnen amare . Hij gebruikt hierbij twee vormen van dit Latijnse woord: amare (beminnen) en amari (bemind worden). Augustinus onderscheidt drie trappen in de liefde. De eerste trap in de liefde is amare amari : ervan houden bemind te worden. Je ontdekt wat liefde is door liefde te ontvangen. De baby wordt ingewijd in de ervaring van het liefhebben omdat zijn ouders hem dag in dag uit liefde geven. In deze eerste fase van het leerproces is liefde vooral iets wat je krijgt. De tweede trap is amare amare: ervan houden te beminnen. Je hebt ervaren hoe prettig en deugddoend het is om liefde te ontvangen. Je verlangt nu ook zelf liefde te geven. Je vindt het daarbij belangrijk