"In alle dingen"

Bekering is mogelijk. Voor iedereen. Ook voor jou en mij. Heb jij ooit iets meegemaakt dat je levenshouding, ten goede, op zijn kop heeft gezet? Heeft het je gelukkiger gemaakt?

Van toen ik nog een kind was hield ik van honingbijen. Mijn grootvader kweekte ze als gepensioneerde op zijn boerderij en ik hield ervan hem te helpen bij de bijenkorven. We gingen ernaar toe om de honing te oogsten of gewoonweg om de gezondheid van de bijen te controleren. Bijen fascineerden me door de manier waarop hun hard samenwerken iets kon produceren dat zo zoet en gratuit was. Deze zomer besteedde ik, midden in mijn retraite, wat tijd aan het contemplatief bekijken van de bijen, hun kopjes genesteld in het hart van   lieflijke gele en purperen bloemen. Ik was juist bezig te onderscheiden hoe ik mijn tijd zou besteden in het komende jaar. Ik heb veel interesses en verplichtingen, veel energie en toch ook een diepe behoefte aan contemplatie. Ik verlang dat mijn leven vruchtbaar is en “voor de grotere glorie van God”. Maar, hoe kiezen? Verschillende bijen waren zwaar van stuifmeel op hun poten als zij zich van bloem naar bloem verplaatsten. Mijn aandacht  werd  gerich

In 2014 werd bij Athenaeum  een nieuwe vertaling gepubliceerd van een boek van Baltasar Gracián (1601-1658) , genaamd “Handorakel en kunst van de voorzichtigheid” in een vertaling van Theo Kars. Baltasar Gracián was een Spaanse jezuïet van wie ondermeer    deze verzameling van 299 aforismen bewaard is gebleven. Vele getuigen van grote mensenkennis en wijsheid. Vele andere kunnen schokken door hun cynisme en opportunisme. Je vindt er de subtiliteit van Ignatius van Loyola in terug. De evangelische gedrevenheid is echter vaak ver te zoeken. Nooit driftig worden Een elementair voorschrift voor wijs gedrag. Het is kenmerkend voor een man met een koningshart dat hij zich nooit laat gaan, want alles wat groot is, wordt moeilijk in beweging gebracht. De emoties zijn de sappen van de ziel; bij elke buitensporige gemoedsaandoening wordt het verstand ziek. Stijgt het kwade sap zo hoog dat het de mond uitloopt, dan brengt het ons aanzien in gevaar.  Beheers uzelf dus, en wel in die

Net goed voor een winters weekeinde: uitvoerige serie met video's over ignatiaanse spiritualiteit : Hoe maak ik een keuze Wat is onderscheiding Hoe kan ik groeien in innerlijke vrijheid Hoe vind ik mijn roeping Wat is ignatiaanse uitmuntendheid Kan je twijfelen als christen Waarom zou je vergeven Hoe kan je God vinden op de werkvloer  ... Klik hier om naar de video's te gaan

Ah, die honden … Zijn mensen zo verschillend? Grote woorden, tot puntje bij paaltje komt. Wanneer ben jij echt moedig? Wie of wat geeft jou moed om de zaken echt aan te pakken? Om niet alleen te spreken of zelfs te dreigen, maar ook te handelen. Waarvoor steek jij echt de handen uit de mouwen? --> Ah, die honden … Zijn mensen zo verschillend? Grote woorden, tot puntje bij paaltje komt. Wanneer ben jij echt moedig? Wie of wat geeft jou moed om de zaken echt aan te pakken? Om niet alleen te spreken of zelfs te dreigen, maar ook te handelen. Waarvoor steek jij echt de handen uit de mouwen?

Rick Timmermans in gesprek met Nikolaas Sintobin sj over innerlijke vrijheid als voorwaarde voor geestelijke groei.

Vera ontdekte enkele jaren geleden de ignatiaanse spiritualiteit en de ermee gepaard gaande geestelijke begeleiding. In onderstaande reeks reflecteert ze over wat dit voor haar betekent. De rol van de geestelijk begeleider  is in dit proces van fundamenteel belang. Ik ervaar hem als iemand die het evenwicht houdt tussen nabijheid en afstand. Ik ervaar hem ook als een biddend medemens die met voldoende kennis van zaken mij helpt om het ware Kompas niet uit het oog te verliezen. Hij is een reisgezel, draagt me mee in zijn gebed en waakt erover dat de relatie tussen God en mij centraal blijft.  Die positionering biedt mij een ruimtegevoel om te mogen zijn zoals ik ben, met de kans om te kunnen groeien tot een ware identiteit, een uniek  kind van God. De geestelijke begeleider neemt mijn verhaal ook ernstig, geeft geen oplossingen (hoewel ik ze soms zo graag wil krijgen),  wel duiding bij wat hij beluistert. Hij is spaarzaam met interventies, erop gericht mij te laten kijken na

"Ik verkies dat God’s dienaren uitblinken door hun deugd eerder dan door hun aantal, en dat ze opvallen door het dienstwerk dat ze daadwerkelijk verrichten, eerder dan door hun reputatie tezake."

Hier vind je mijn homilie voor deze zondag. 33ste   ZONDAG DOOR HET JAAR C Mal 3, 19-20a              Ps 98 (97)                    2 Tess 3, 7-12              Lc 21, 5-19 Het sterfbed van onze dierbaren is vaak confronterend. Het kan iets heel mooi hebben. Er kunnen gevoelens zijn van intense dankbaarheid, verbondenheid en liefde. Tegelijk kan er ook diepe pijn en verdriet zijn. Omwille van het afscheid dat heel nabij is. Ook omwille van wat verkeerd liep, onaf of ongezegd is gebleven. In die laatste momenten kan dat allemaal samen komen. Even intens als verwarrend. Het is vaak een ervaring van waarheid. Iets analoogs horen we in de teksten van deze zondag. In het bijzonder in de evangelielezing uit Lucas. We horen er allerhande rampmeldingen over verwoesting, oorlog, pest, verraad, hongersnood enz. Maar net zo goed horen we er heel bemoedigende en zorgende woorden . Die angstbeelden waarop Lucas ons zo rijkelijk vergast zijn een bekend litterair genre in de B