"In alle dingen"

God schrijft recht op kromme lijnen
De mens is groter dan zijn eigen kleinheid.

Onderstaand citaat verschijnt vandaag op www.gewijderuimte.org.

Zelfs als we beseffen dat vergiffenis schenken wezenlijk is voor ons welzijn en geluk, dan nog blijft het een uitdaging om te vergeven. Mijn vriendin Rachael geeft dit grif toe. Zelfs nadat ze een excuus heeft aanvaard, blijft ze toch dikwijls vastzitten in de krenking en negatieve gevoelens.
Rachael zegt: “Het is voor mij heel moeilijk vergiffenis te schenken. En daar ben ik helemaal niet blij mee of trots op. Ik ben er volledig van overtuigd dat vergeving de mooiste weg is. Maar blijkbaar zegt mijn verstand dingen die mijn hart niet kan uitvoeren.”
Rachael ziet vergeving als een geestelijke oefening: “Wij worden verondersteld elkaar vergiffenis te schenken. Tot zelfs ‘zeventig maal zeven maal’. En dit is nog maar het begin van het aantal keren dat God ons vergeeft. Wij moeten deze ziel-zuiverende vergiffenis aan anderen schenken.”
We weten hoe moeilijke prestaties eenvoudig lijken als vaklui ze uitvoeren. Denk aan de olympi…

Medebroeder Leo De Weerdt sj gaf onlangs een interview aan Kerknet.be. Hij reflecteerde er over hoe zijn werk als gevangenisaalmoezenier hem de barmhartigheid langs de binnenkant heeft doen ontdekken en verdiepen. Enkele citaten. Als christen geloof ik echter dat de mens niet bepaald wordt door of samenvalt met het kwaad dat hij/zij heeft aangericht.
Ons christelijk geloof laat ons juist toe te zeggen dat wij mensen niet “onderworpen” zijn aan het kwaad maar er ons te allen tijde kunnen van bevrijden.
Daarom zeggen we tegen een jongere in de gevangenis die een diefstal pleegde ja je hebt gestolen maar je bent géén dief, of je hebt wel drugs genomen maar je bent géén verslaafde, enz…

Schijn en werkelijkheid. Je weet niet wat je ziet. Dat geldt voor de natuur. Het geldt net zo goed voor mensen. Te beginnen bij jezelf.
Het is overigens vaak veel mooier, onverwacht, dan gedacht!

Onderstaande reactie kwam binnen op het citaat van Maureen dat ik onlangs publiceerde.


Zoals Maureen onverwachte gesprekjes houdt met God, zo speel ik met Hem verstoppertje. Of liever Hij met mij. Het liefst speel ik met Hem wanneer ik op de trein zit. Hij verstopt zich en ik mag Hem zoeken. Hij laat zich vinden. 
Plots, onverwacht, zomaar opeens zie ik hem tevoorschijn komen. In de kleuren van de lucht, in de zonnestralen, in het spel van de wolken, in regendruppels langs het raam, in het groen van de bermen, in de speelse dieren op de wei, in kinderen die wuiven, in het wit besneeuwde landschap, in een regenboog, in de kleuren van de herfst, in de lentebloesems, in zoveel dingen. 
Telkens weer opnieuw; telkens weer anders. Hij is een meester in dit spelletje. Ik zoek hem met plezier. Het maakt mijn treinrit altijd bijzonder.
Met veel dank aan deze anonieme treinreizig(st)er

Medebroeder Leo De Weerdt sj gaf onlangs een interview aan Kerknet.be. Hij reflecteerde er over hoe zijn werk als gevangenisaalmoezenier hem de barmhartigheid langs de binnenkant heeft doen ontdekken en verdiepen. Enkele citaten. 
Barmhartigheid is een door en door bijbels begrip. Het woord is een letterlijke vertaling van het Latijnse misericordia. En je hoort daarin goed de twee woorden hart en miserie.  Een hart hebben voor de ellendelingen, ongelukkigen.
Maar (en dat is essentieel) voordat we een hart kunnen hebben voor armen en gekwetsten moeten we eerst “oog” leren hebben voor het arme en het ongelukkige in onszelf.
De grens tussen goed en kwaad situeert zich niet aan de gevangenismuur maar ze loopt dwars doorheen ons eigen leven en hart.
Carl Jung, de bekende psychotherapeut, verwoordt dit heel raakwanneer hij schrijft aan een gelovige vriend: “Ik bewonder je als christen, omdat als je iemand ziet die hongerig is of dorstig, je Jezus ziet; als je iemand bezoekt die ziek is of gevan…