I like it



In Antwerpen – waar ik tot voor kort woonde - ging ik op zondag vaak naar de viering in de kathedraal. In Leuven heb ik de voorbije weken in twee verschillende kerken eucharistie gevierd. Het publiek is er gelijkaardig: heel wat bejaarden, een kleinere groep mensen van middelbare leeftijd, en hier en daar een jongere of een gezin met kinderen.

Weinig verrassend als vaststelling.

Er zijn twee andere gelijkenissen die me relevanter lijken.

Het valt me op dat de gelovigen doorgaans de liederen echt meezingen. Zacht en discreet, maar goed hoorbaar. Als een muzikale wolk die in de kerk hangt. Zingen is twee maal bidden, zei Augustinus. Dat doet deugd. Het creëert verbondenheid.  I like it.

Wat me tevens opvalt is de intensiteit van de vredewens. Neen, het komt helemaal niet over als een verplichte oefening die de mensen node ondergaan. Wel zie je brede glimlachen verschijnen op de lippen, handen die welgemeend worden geschud en mensen die zich verplaatsen om mekaar de vrede van Christus toe te wensen. Jong én oud. Om ter hartelijkst. I like it.

Reacties

Meest gelezen

Wat verrijzenis kan betekenen in de dierenwereld en in jouw leven - Adembenemende video

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Waarom we stille zaterdag graag overslaan - de uitleg van Karl Rahner sj

Kan je vandaag nog in Jezus geloven zoals 2000 jaar geleden? - Homilie van Nikolaas Sintobin sj

Over wassen van een aidszieke en Witte Donderdag - homilie Nikolaas Sintobin sj