Waarom ben ik jezuïet geworden? (1/6) "Leven met een kompas"

Tjeerd Jansen sj vertelt.

Ik ben niet van katholieke huize en niet gelovig opgevoed. Uiteindelijk ben ik jezuïet geworden, maar er is wel een hele weg voor nodig geweest om me zover te brengen. Op de middelbare school ben ik heel erg bezig geweest met de vraag wat ik met mijn gelovige gevoelens aan moest. Want dát er iets is, daar was ik wel van overtuigd. Maar wat ik er mee moest, dat wist ik niet.

Na de middelbare school heb ik een paar jaar geschiedenis gestudeerd en gewerkt op een ministerie. In de tussentijd was ik in de politiek actief - een uitweg voor mijn idealisme! Die jaren zijn een tijd van zoeken geworden, omdat ik eigenlijk niet goed wist wat ik met mijn leven aan moest en, ondanks veel goede ervaringen, het gevoel had op een dood spoor te zitten. In die tijd is het idee om religieus te worden boven komen drijven. Niet in een klooster, want dat leek niets voor mij, maar midden in de wereld.

Langzaamaan is mijn beslissing gegroeid om in te treden bij de “Sociëteit van Jezus”. De spiritualiteit van de jezuïeten (zeg maar: de manier waarop het geloof handen en voeten krijgt in het leven van een jezuïet) lijkt op wat er in mijn eigen leven gaande was. God zoeken en vinden in alle concrete dingen van het leven: daar voelde ik mij bij thuis.

Ik ben nog steeds gelukkig met mijn keuze. Mijn leven is nog steeds een zoektocht. Maar die heeft wel een thuisbasis gekregen, en - eigenlijk nog belangrijker - een kompas.

Reacties

Meest gelezen

Homilie van de uitvaart van paus Franciscus: Nederlandse vertaling

Tien redenen waarom ik onze geliefde paus Franciscus wil danken

Brief van Ignatius van Loyola naar aanleiding van het overlijden van paus Franciscus - Bekendgemaakt via de goede zorgen van Nikolaas Sintobin sj

Van openlucht feestje naar biddend afscheid en nieuw begin - Verrassende ervaring van jonge jezuïet bij uitvaart van Franciscus

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Waarom ik paus Franciscus zo dankbaar ben