Hoe de verrijzenis nú reeds ervaren? (3/5)




Verrijzenis (3/5)

Om tot nieuw leven te komen moet men eerst groeien doorheen een rouwproces, een proces van aanvaarding en verwerking van het verlies, van de illusie, de eigenlijke doodservaring. Bepaalde affectieve banden die men had met wie of wat men verloren heeft (een persoon, een ideaal betreffende een of meer personen, een levensdroom, een zelfbeeld) moeten losgelaten worden, zodat men die persoon, dat ideaal, zichzelf, in een ander 'licht' kan zien, en er een ander soort relatie mee kan aangaan, een relatie opgebouwd vanuit de situatie waarin ik/wij nu sta(an).

De eerste personen aan wie Jezus verschijnt als de herlevende, de verder levende, de anders levende, zijn juist die mensen met wie Hij heel nauwe affectieve banden had (zijn moeder, sommige vrouwen) en die dus ook diep persoonlijk geraakt werden door dat verlies, en het elk op zijn/haar manier moesten verwerken. Maar Hij vraagt hen ook die banden los te laten ("hou me niet vast… ") en die op een andere manier te beleven ("maar ga naar mijn broeders en zeg hun... ").

Willen leven vanuit een of andere droom, willen leven vanuit de liefde, is inderdaad een persoonlijke keuze, persoonlijk ingevuld, en de ontgoochelingen of doodservaringen die wij daarbij opdoen, zijn eveneens uiterst persoonlijk. Zo zal ook de ervaring van 'hij/zij/het/ik herleeft', en daarbij aansluitend het geloof in de verrijzenis, heel persoonlijk zijn. Dat geloof blijft trouwens zuiver theoretisch zolang er geen persoonlijk doorleefde doodservaring en een persoonlijk doorleefde verrijzeniservaring aan voorafgaan.

De verrijzenisverhalen uit het Evangelie wijzen duidelijk in die richting. De Emmaüsgangers ontwaken uit hun ontgoocheling als hun hart terug aan het branden gaat.  Juist daarin herkennen zij Hem. Maria van Magdala, helemaal ontredderd door de dood van haar geliefde Heer ("Vrouw, waarom weent ge...?" Jo. 20:15), voelt zich herleven bij het horen van haar naam, en herkent in diegene die hem uitspreekt, de Verrezene.

De leerlingen nemen, teleurgesteld, hun vroeger werk terug op. Ze gaan weer vissen. Dubbel teleurgesteld omdat ook hier hun inspanningen niets opleveren, krijgen ze te horen : "probeer het eens anders, gooi uw netten de andere kant uit !" (Jo. 21:6). Dat plotse gevoel van 'nu lukt het fantastisch!' doet hen herleven, en juist daarin herkennen ze Hem als 'de Levende'.

Een anonieme jezuïet

Reacties

annie zei…
Heel hartelijk dank.
Een tekst die voor mij een heerlijke verrassing is!!!
Unknown zei…
Wat een fantastische duiding waarmee je écht iets kan in je dagdagelijkse leven en relaties.
Dankjewel anonieme Jezuïet !
Cecilia zei…
Ik mocht een verrijseniservaring doormaken. Na vier jaar rouwen, zit ik in Drongen tijdens een retraite op mijn kamer aan een tafel en er vloeien 10 - 20 bijbelteksten over verrijzen uit mijn pen te vloeien. Het stopt en ik zei heel opgelucht," dit is de afscheidsbrief van mijn moeder".Ik werd een nieuwe mens vrij, een verrezen mens. Ik ervaar het telkens ik er aan denk.
Bedankt dat ik dit kon schrijven.

Meest gelezen

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)

Bidden met de Bijbel - een nieuw boek van Nikolaas Sintobin sj