Zorg dragen voor een ander. Ook al is het moeilijk.
Roept dit bij jou persoonlijke herinneringen op: liefde geven of liefde krijgen?
Link ophalen
Facebook
Twitter
Pinterest
E-mail
Andere apps
Reacties
Anoniem zei…
Ontroerend.
e.harland-hazebroek zei…
Precies zoals ik de kinderen droog bracht bij mijn moeder, die mij iets warms gaf bezorgd "kind je wordt ziek zo". Een inderdaad een ontroerende herinnering.
G.J.van Dam-Kievit zei…
Moeders zijn er altijd voor hun kinderen. Het is het mooiste cadeau wat je is overkomen en de liefde is er al bij het dragen van het kindje.Je wilt ze voor alles beschermen en iedere pijn voor hun dragen maar dat kan niet. Ze worden ook zelf. Volwassen en krijgen zelf hun Kinderen. En dan mag je van je kleinkinderen houden.Dit is het mooiste wat God ons gaf.Zelfs als het pubers zijn.
René zei…
Staat u mij toe een opmerking te maken. Liefde geven, bescherming bieden, er altijd zijn voor je kinderen, ongeacht wanneer en ongeacht je eigen omstandigheden is naar mijn mening niet exclusief voor moeders. Ook vaders doen dit. Dit blijft tè vaak en helaas ook hier, onderbelicht. Ik voel mij echter niet benadeeld, in tegendeel, ik ben gezegend met 8 kinderen, vier meisjes, vier jongens en heb het voorrecht fulltime huisman te kunnen zijn. Mijn kinderen bevinden zich in veel verschillende levensfasen, elk met zijn/haar eigen bezigheden en ontwikkeling. En wij zien elkaar gelukkig vaak en graag. Liefde geven, beschermen, opvoeden, coachen, begeleiden, er zijn, een luisterend oor, een brede schouder en sterke rug, geduld, compassie, medeleven. Dàt geven, is het mooist dat er is (voor mij). En dat kunnen moeders zowel als vaders.
Waarin geloven christenen als ze zeggen dat Jezus verrezen is? De evangelies zeggen namelijk niets over hoe die verrijzenis dan wel verlopen is. In deze vlog probeer ik in twee minuten er iets over te zeggen.
De Verrijzenis komt niet zomaar uit de lucht vallen. Er gaat een lange, bewogen geschiedenis aan vooraf. Ook nadien, tot op vandaag, blijft er werk aan de winkel. Het kwaad is weliswaar overwonnen. Maar nog niet uitgeschakeld. Negen maanden heeft Garri Bardin gewerkt (lees gevouwen en geknipt) aan deze stop-motion. Het resultaat grijpt naar de keel.
Deze video-beelden zijn adembenemend. Een echte thriller met een onwaarschijnlijk einde. Zomaar, toevallig, opgenomen door toeristen in het Krugerpark in Zuid-Afrika. Onderaan vind je enkele vraagjes om met dit document naar de diepte te gaan. In deze beelden uit het dierenreservaat kan je zien hoe het leven sterker is dan de dood, hoe het brute geweld uiteindelijk het onderspit moet delven voor het broze nieuwe leven; in gelovige termen uitgedrukt, hoe God kiest voor wat klein en kwetsbaar is; of nog, hoe God het geknakte riet niet breekt en kleine en zwakke mensen groot maakt. Ook al kan dit lang duren, gaat het doorheen ups en downs, en lijkt alles totaal en reddeloos verloren. o Ik kan verwijlen bij deze beelden en deze boodschap in mij laten doordringen. Durf ik, ben ik bereid hierin te geloven? o Ik kan ook zien wat dit betekent in mijn leven: waar heb ik moeten vechten, waar hebben anderen gevochten met en voor mij en ben ík gered geworden uit iets wat objectief uitzichtl
In de lezingendienst van het brevier vinden we op Stille Zaterdag een boeiende uitleg van Karl Rahner sj over Stille Zaterdag. Enkele uittreksels. “Als we denken aan Stille Zaterdag, valt iets merkwaardigs op: in ons godsdienstig leven slaan we deze dag over. We vieren Goede Vrijdag en Pasen, … Wat er tussen deze twee dagen ligt, namelijk Stille Zaterdag, slaan we over. … Toch belijden we, telkens als we de apostolische geloofsbelijdenis … uitspreken: Hij is nedergedaald ter helle . En dit is de tekst die bij Stille Zaterdag hoort. … Het betekent op de eerste plaats: Jezus is waarlijk gestorven. … De dood heeft Jezus vastgehouden als in banden. Hij was in de dood. … Omdat wij uit hetzelfde hout gesneden zijn en ook midden in het leven reeds onze dood sterven, kunnen wij zijn lot niet enkel van buiten af begrijpen, maar wij kunnen het delen. Gelovend ervaren wij dat zijn nederdaling in de machteloosheid van ons mens-zijn alle paaszaterdag-uren van ons leven geheiligd heef
Wijlen Peter-Hans Kolvenbach sj, voormalig algemeen overste van de jezuïeten, legt uit waarom kandidaten voor de Sociëteit van Jezus het vandaag veel makkelijker hebben dan enkele eeuwen geleden. Een vleugje humor op roepingenzondag!
Homilie van Beloken Pasen Een tijd geleden bracht ik het WE door met een jong koppeltje. Ze zijn 25 jaar oud en kennen elkaar reeds 8 jaar. Ze wonen beiden in Parijs. Beide jonge mensen willen trouwen met elkaar en gedurende dat WE hebben we hun huwelijk voorbereid. Ik vroeg hen me uit te leggen wat het christelijk geloof voor hen precies betekent. Hoewel ze dit niet afgesproken hadden, vatten ze elk hun geloof in drie punten samen: 1) een aantal waarden; 2) een relatie tot een liefhebbende God; 3) en een houding van verantwoordelijkheid naar de andere mensen. Ik zei hen vervolgens dat christenen deze drie punten gemeenschappelijk hebben met Joden en moslims. Dat, bijgevolg, deze drie elementen, hoe belangrijk ook, niet typisch christelijk zijn. Beiden waren verbouwereerd. Ik denk nochtans dat vele christenen desgevraagd een gelijkaardig antwoord zouden geven. Het Evangelie van deze Beloken Pasen gaat hierover: het geloof in Jezus als de
Witte Donderdag 2024 Als jezuïet in opleiding woonde ik in Parijs. Elke zaterdagmorgen was ik er vrijwilliger op een dienst voor palliatieve zorgen. De helft van de bedden was voorbehouden voor terminale aidspatiënten. Een van hen was Jean-Louis, een dertiger. Hij was vel over been. Gevolg van chronische diaree. Ik stapte zijn kamer binnen om wat bij te praten. Op dat eigenste ogenblik zag ik Jean-Louis uit zijn bed opspringen. Net op tijd om te voorkomen dat hij zichzelf zou bevuilen door de gevolgen van een zoveelste oncontroleerbare darmkramp. De geur was onuitstaanbaar. Maar nog pijnlijker was de gelaatsuitdrukking van die naakte man. Hij wist niet waar te kruipen van schaamte en walging. Ik ook niet … Amper een minuut later stond er een verpleegster. Een jong meisje met een prachtige glimlach. Met een kwinkslag stapte ze, door de smurrie heen, naar Jean-Louis toe. Ze reinigde hem en hielp hem terug zijn bed in. Haar eigen baby had ze niet met meer zachtheid en liefde
In deze vlog leg ik uit waarom de Goede Week zo uitdagend is voor christenen en hoe het komt dat het bidden met het lijdensverhaal van Jezus een stille vreugde kan opwekken.
“ De tenen van God. Mijn schizofrenie ”. Zo heet het autobiografische boek van Michel Mestrum (ISBN 978 90 6445 881 1). Michel is ervaringsdeskundige. Na een jarenlange opname in de psychiatrie is hij erin geslaagd om zijn zelfstandigheid te herwinnen. Verstandig en talig als hij is, weet hij het onvatbare van zijn psychose haarscherp te verwoorden. Zijn kracht haalt Michel in belangrijke mate uit zijn geloofsleven. Hieronder vindt u enkele sterke citaten. “Net zoals het literatuur betaamt zoek ik kleintjes die spanning te beleven tussen het leven ontvangen zoals het ons gegeven werd, en dankbaar genieten van wat ons allemaal wordt aangereikt, en aan de andere kant genoeg inzicht en tegelijk berusting hebben om te aanvaarden wat ons niet gegeven werd, en om ook daarmee op weg te gaan, wetend dat wij ook daarin de voorbode moeten zien van alles wat wij verder zullen moeten achterlaten of zullen moeten missen. Derhalve moet je durven dromen en je leven mee laten bepalen door een ars m
Reacties
Een inderdaad een ontroerende herinnering.
Kinderen. En dan mag je van je kleinkinderen houden.Dit is het mooiste wat God ons gaf.Zelfs als het pubers zijn.
Liefde geven, bescherming bieden, er altijd zijn voor je kinderen, ongeacht wanneer en ongeacht je eigen omstandigheden is naar mijn mening niet exclusief voor moeders.
Ook vaders doen dit. Dit blijft tè vaak en helaas ook hier, onderbelicht.
Ik voel mij echter niet benadeeld, in tegendeel, ik ben gezegend met 8 kinderen, vier meisjes, vier jongens en heb het voorrecht fulltime huisman te kunnen zijn.
Mijn kinderen bevinden zich in veel verschillende levensfasen, elk met zijn/haar eigen bezigheden en ontwikkeling. En wij zien elkaar gelukkig vaak en graag.
Liefde geven, beschermen, opvoeden, coachen, begeleiden, er zijn, een luisterend oor, een brede schouder en sterke rug, geduld, compassie, medeleven.
Dàt geven, is het mooist dat er is (voor mij). En dat kunnen moeders zowel als vaders.