Wijselijk onwetend
De voorbije 3 dagen was ik in ons bezinningscentrum in Drongen voor een sessie met een kleine 40 nieuwe leerkrachten uit onze 7 colleges. Met een ploegje gaven we hen vorming over de ignatiaanse spiritualiteit en pedagogie. Steeds volgens hetzelfde stramien: input, persoonlijke reflectie en uitwisseling. Met de ignatiaanse traditie hebben we echt wel wat in huis. Met de jaren hebben we geleidelijk aan geleerd hoe hiermee te werken met jonge mensen. Deze keer maakte ik me, ondermeer, twee bedenkingen. 1. De parate kennis over en ervaring met het christelijk geloof en de traditie vermindert van jaar tot jaar. Tegelijkertijd vergroot de openheid en de onbevangenheid van de jonge mensen. Er is honger naar identiteit. De meesten lijken bereid om het ignatiaanse model minstens een serieuze kans te geven. 2. Inhoudelijk onthoud ik twee aspecten uit onze traditie die die jonge mensen bijzonder lijken aan te spreken: a. De ignatiaanse uitmuntendheid - het mag...