Wijselijk onwetend


De voorbije 3 dagen was ik in ons bezinningscentrum in Drongen voor een sessie met een kleine 40 nieuwe leerkrachten uit onze 7 colleges. Met een ploegje gaven we hen vorming over de ignatiaanse spiritualiteit en pedagogie. Steeds volgens hetzelfde stramien: input, persoonlijke reflectie en uitwisseling.


Met de ignatiaanse traditie hebben we echt wel wat in huis. Met de jaren hebben we geleidelijk aan geleerd hoe hiermee te werken met jonge mensen.

Deze keer maakte ik me, ondermeer, twee bedenkingen.

1. De parate kennis over en ervaring met het christelijk geloof en de traditie vermindert van jaar tot jaar. Tegelijkertijd vergroot de openheid en de onbevangenheid van de jonge mensen. Er is honger naar identiteit. De meesten lijken bereid om het ignatiaanse model minstens een serieuze kans te geven.

2. Inhoudelijk onthoud ik twee aspecten uit onze traditie die die jonge mensen bijzonder lijken aan te spreken:

     a. De ignatiaanse uitmuntendheid - het magis – als uitnodiging gericht tot elkeen om verder/dieper te gaan in datgene waarin je goed bent (“niemand is veroordeeld tot middelmatigheid”), wetend dat de uitmuntendheid pas ten volle tot zijn recht kan komen als zij leidt tot inzet voor de ander.
     b. Het vertrekpunt van de onderscheiding van de geesten: vertrouwen en overgave; het niet zelf willen antwoord geven vooraleer de vraag gesteld wordt maar proberen inwendig vrij te zijn en uit te kijken naar wat zich beetje bij beetje aandient.

Het getuigenis terzake van Jeroen Nadal sj over Ignatius is indrukwekkend: “Ignatius volgde de Geest, zonder Hem voorbij te steken; zo werd hij zachtjes geleid naar het onbekende; en langzaamaan opende zich voor hem de weg, die hij wijselijk onwetend ging, zijn hart eenvoudig gericht op Christus.”


Delen

Reacties

Meest gelezen

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)