Theatraal


Op 1 november ll was er in de parochiekerk van mijn ouders een herdenkingsviering voor de overledenen van het voorbije jaar en dus ook voor mijn vader.

Op de eerste rij zaten een tiental van mijn neefjes en nichtjes, allen van lagere-school-leeftijd. Bij het begin van de offerande had de koster-accoliet het uitstekende idee om aan drie van hen te vragen de gaven aan te brengen. De kinderen waren zo enthousiast dat ze plots alle tien aan de credenstafel stonden. Geen probleem, de koster slaagde erin om elk kind toch iets te laten doen.

Nr 10 mocht de grote bel luiden tijdens de consecratie. Ik vermoed dat de negen andere kinderen zelden zo geconcentreerd een consecratie hebben meegemaakt. Ze keken toe alsof hun leven ervan afhing. Achteraf waren ze het er allen roerend over eens dat het een heel mooi viering was geweest.

Liturgie heeft een theatrale kant. Het is goed te zien en te horen dat er iets gebeurt. Kinderen zijn daar bijzonder gevoelig voor. Zij niet alleen trouwens. 


Delen

Reacties

Meest gelezen

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)