Theatraal


Op 1 november ll was er in de parochiekerk van mijn ouders een herdenkingsviering voor de overledenen van het voorbije jaar en dus ook voor mijn vader.

Op de eerste rij zaten een tiental van mijn neefjes en nichtjes, allen van lagere-school-leeftijd. Bij het begin van de offerande had de koster-accoliet het uitstekende idee om aan drie van hen te vragen de gaven aan te brengen. De kinderen waren zo enthousiast dat ze plots alle tien aan de credenstafel stonden. Geen probleem, de koster slaagde erin om elk kind toch iets te laten doen.

Nr 10 mocht de grote bel luiden tijdens de consecratie. Ik vermoed dat de negen andere kinderen zelden zo geconcentreerd een consecratie hebben meegemaakt. Ze keken toe alsof hun leven ervan afhing. Achteraf waren ze het er allen roerend over eens dat het een heel mooi viering was geweest.

Liturgie heeft een theatrale kant. Het is goed te zien en te horen dat er iets gebeurt. Kinderen zijn daar bijzonder gevoelig voor. Zij niet alleen trouwens. 


Delen

Reacties

Meest gelezen

Waarom mijn nieuwe boek verschillend is van al de vorige - Vlog met Nikolaas Sintobin sj

Waarom gezondheid en rijkdom uiteindelijk niet het belangrijkste zijn - Vertrouwen (4/6)

Verstrooiingen tijdens het gebed: drie tips van Mark Rotsaert sj

Is gelukkig zijn vooral een kwestie van willen? - vertrouwen (5/6)

Wat je van een bedrieger kan leren - Homilie van Nikolaas Sintobin sj

Spreek vanuit jezelf - Luistervriendelijk spreken (2/5)

Hoe je het meest kan genieten van een gebakje - Wijsheid van Anthony de Mello sj

Geloof jij in engelen? - De mening van Nikolaas Sintobin sj

Is bidden enkel voor vrome boontjes? - Een antwoord van Nikolaas Sintobin sj