"In alle dingen"

In het najaar van 2016 hield ik in het kader van “Bruisende Kerk”, een congres voor jonge katholieken in Gouda, een inleiding met als titel: “Meer houden van de Kerk: in de leer bij Ignatius van Loyola en Lucifer.” Hier volgen enkele uittreksels. 4/8 Als jezuïet heb ik niet getwijfeld toen ik, bij mijn plechtige geloften, werd uitgenodigd om ook een vierde gelofte uit te spreken, die van bijzondere gehoorzaamheid aan de paus voor de zending .   Liefde   voor en trouw aan de Kerk vragen om geïncarneerd te worden. Zoniet gaat het over holle woorden en abstracte idealen. Liefde kan ook pijn doen. Soms veel. Liefde kan deel doen hebben aan het kruis. In het bijzonder als je geconfronteerd wordt met de kloof die soms gaapt tussen de Kerk als mystiek lichaam van Christus en de zichtbare Kerk. En net die kruisigende liefde kan verlossend zijn. Het startpunt van de jezuïeten was dat Ignatius en 9 gezellen zich in 1540 aan de Paus gingen aanbieden om de Kerk te dienen. D...

Zijn we over het hoogtepunt - of moet ik zeggen dieptepunt - heen? We hebben het in alle geval ongeveer allemaal gehad. Ook in België. Net zoals u voel ik pijn, afschuw, verdriet, verontwaardiging, schaamte … nalv de tsunami die door de Wereldkerk gaat . Seksueel misbruik van kinderen is van het ergste dat er bestaat. Dit kan niet. A fortiori niet in een structuur die zich beroept op Jezus Christus. En toch is het ook gebeurd door kerkmensen. Erger nog, het is gebagatelliseerd geworden en in de doofpot gestopt. Er is, terecht, woede en bitterheid om het geschonden vertrouwen. In deze blog ben ik vaak kritisch over de massamedia. Ook in dit dossier is er veel aan te merken op de verslaggeving. Maar het is duidelijk dat de wereldpers een belangrijke rol heeft gespeeld in de bewustwording die heeft plaatsgevonden in de ruimere wereldopinie en in de Kerk: hoe vernietigend seksueel misbruik is voor de slachtoffers en hoe belangrijk het is dat dit onrecht erkend wordt, bespreekbaar wordt...