"In alle dingen"

Om allerhande redenen kan het coronavirus leiden tot persoonlijke crisissituaties. Aan de binnenkant gaat dit vaak gepaard met een chaotische opeenvolging van tegenstrijdige gevoelens. Ignatius van Loyola geeft hier een raad die kan verwonderen: niet ingaan op wat je spontaan zou doen. Als je in crisis bent dan wil je daar meestal zo snel mogelijk uit. Toch is het in tijden van acute crisis vaak beter je te onthouden van het maken van keuzes. Ignatius raadt aan om, in de mate van het mogelijke, even ter plaatse rust te houden. Blijf bij de beslissingen die je voordien genomen hebt. Toen was je rustig en had je vaste grond onder de voeten. De keuzes die je toen maakte zijn betrouwbaarder dan de overhaaste veranderingen die je nu zou kunnen doorvoeren. Stel die voorheen gemaakte keuzes even niet in vraag. Probeer uit te stellen. Wacht tot je in rustiger vaarwater komt. Dan kan je gaan onderscheiden wat je te doen staat. Het spreekt voor zich dat deze werkwijze niet ste...

De hoop is als een klein meisje Het geloof, zegt God, waar ik het meest van hou, de liefde waar ik het meest van hou, is de hoop. Geloof, dat verwondert me niet.  Liefde, dat is geen wonder. (...)  Maar wat me verwondert, zegt God, is de hoop. Daar ben ik van ondersteboven.  Ze zien toch wat er in de wereld allemaal omgaat en ze geloven dat het morgen allemaal omslaat. Wat een wonder is er niet voor nodig dat zij dat kleine hoopje hoop nooit als overbodig ervaren maar met voorzichtige gebaren in hun hand en in hun hart bewaren, een vlammetje dat keer op keer weer wankelt en dreigt neer te slaan maar altijd weer weet op te staan, en nooit wil doven. Soms kan ik mijn eigen ogen niet geloven. Charles Péguy Uit: Le Porche du mystère de la deuxième vertu (vertaling Frans Van Bladel sj)

Sinds enkele dagen lijkt Facebook één grote liturgische ruimte. Wereldwijd worden alle mogelijke vieringen en gebedsmomenten gestreamd. Soms stuntelig, vaak echt genietbaar. Een journalist vroeg me wat ik ervan vond dat er dit jaar in de goede week geen vieringen zullen zijn. Ik antwoordde dat er wél vieringen zullen zijn. Alleen zullen de meeste gelovigen er niet lijfelijk bij aanwezig zijn. Internet zal toelaten om er op een andere, voor velen nieuwe en onwennige, wijze aan deel te nemen. De sociale media die we vaak verwensen, blijken nu een zegen. Digitaal is al lang niet meer virtueel. Digitaal is echt. Nu ontdekken we dat dit ook opgaat voor de geloofservaring. Nogal wat mensen voelen zich onwennig bij deze plotse evolutie. Hier heb je vijf tips om volop deel te kunnen nemen via het internet aan een viering. 1.      Kies bewust de viering waaraan je gaat deelnemen. Laat dit niet afhangen van het toeval. Zo kan je je er mentaal op voorbereid...

Schuldbesef is het besef dat ik ruimte heb gelaten aan wat de relatie bedreigde. En de moeilijkheid om te vragen om vergeving is dat ik hiervoor terug beroep moet doen op een relatie die ikzelf op het spel heb gezet en waarin ikzelf nu even kwetsbaar ben geworden als de ander. In zijn/haar soms hevige of emotionele reacties zal ik naar de pijn moeten luisteren die ik hem/haar aandeed. Dat maakt me bang. Daarom bouw ik drogredenen op om die stap niet te moeten zetten. 'Zwijgen we er niet beter over? We gaan de wonde terug openreten. De gevolgen gaan nog erger zijn. Zoiets laat je best slijten. We gaan nu niet flauw doen. We moeten daaroverheen kunnen en elkaar kunnen verdragen.’ Of ik ver-ont-schuldig mij. ‘Excuseer mij, maar ik heb in een file gezeten’; ‘ik ben nu eenmaal zo’. D.w.z. ik steek de verantwoordelijkheid op iets dat buiten mij ligt of waarover ik geen macht heb. Ik zoek mezelf wit te wassen maar breng geen aandacht op voor wat bij de andere gebeurd is. I...

Wanneer kan jij je toevertrouwen?  Aan de slaap, aan mensen, aan situaties …? Wat helpt jou om niet toe te geven aan de angst? Wie of wat maakt jou rustig?

Vooreerst, heel wat mensen hebben het heel moeilijk om zichzelf in vraag te stellen. Daarbij komt dat om vergeving vragen of vergeving schenken zich altijd afspeelt binnen een relatie, en gedragen wordt door het besef dat de schuld niet zozeer in een misstap bestaat, maar in een aantasting van de relatie zelf. De uitbouw van een relatie houdt altijd een aantal spanningen in : -spanning tussen vertrouwen en kwetsbaarheid, waarmee men zich aan elkaar geschonken heeft. Ik geef mij in mijn kwetsbaarheid juist omdat ik erop vertrouw dat je mij niet dieper zult kwetsen, maar mij zult helen. -spanning tussen verwachtingen en vrees; verwachtingen van : in zijn/haar ogen zal ik mogen zijn wie ik ben; hij/zij zal eerbied hebben voor mijn eigenheid, mijn 'mysterie'; hij/zij zal werk maken van de kleine kanten waarmee hij/zij weet dat hij/zij mij kwetst en de vrees dat het misschien zo niet zal zijn. -spanning tussen de sterkte en de broosheid van elke liefdesverhouding. Een ...

De Italiaanse overheid keurt vliegtuigreizen naar Sicilië nu toch goed. Wel onder speciale voorwaarde. In dit filmpje worden de voorwaarden op heldere wijze toegelicht. Klik hier om te ontdekken hoe de jezuïeten je spirituele begeleiding aanbieden in deze onrustige tijden  Lees hier de bijzonder brief van de heilige Ignatius over hoe om te gaan met de coronavirus-crisis

Het levensgebed is een gebedsvorm die centraal staat in de ignatiaanse spiritualiteit. Het is een korte, gemakkelijke manier om terug te blikken op de voorbije uren of dag en meer aandacht te krijgen voor waar je genade, liefde of goedheid ervaart en waar er ruimte is in je leven en handelen voor groei. Vooral in tijden van onzekerheid en snelle veranderingen wordt tijd nemen om terug te blikken essentieel. Het levensgebed is erg flexibel. Het kan worden afgestemd op een specifieke kwestie. Dus in het kader van de omstandigheden waarin velen van ons zich bevinden met het coronavirus, is het nuttig om het levensgebed aan te passen aan deze bijzondere situatie. Hieronder vind je daarvan een toepassing. Je kan het uiteraard ook zelf verder aanpassen. Neem even de tijd om tot rust te komen. Misschien vind je het aangenaam om een kaars aan te steken. Haal diep adem. Meerdere keren.  Besteed ook aandacht aan je lichaam. Neem een houding aan waarin je je makkelijk voelt. ...

" Niet wij maar God is Heer over ons lichaam. Daarom kunnen de verstervingen die we het opleggen niet met de zelfde maat gemeten worden voor elkeen ." Ignatius van Loyola

Samen met Beam, de jongerenwerking van de EO, maakte www.biddenonderweg.org   onderstaande gebedspodcast over "Storm op het meer" (Mt 14, 22-33). Hij is in het bijzonder bedoeld voor jonge mensen en nodigt uit om met al je innerlijke zintuigen in dit jezusverhaal binnen te komen.

Neem ik het, met eigen krachten, op tegen het kwaad in mij, dan riskeer ik over te gaan van toegeeflijkheid aan mezelf naar hardheid tegenover mezelf, en vast te lopen in de gesloten kring van de zelfbevrijding. Dit gaat in tegen mijn diepste wezen. Een mens is fundamenteel gericht op de andere, ook voor zijn bevrijding. De bevrijding uit het kwaad is altijd een bevrijding uit zichzelf, uit de zelfbeslotenheid, naar anderen toe, en naar God toe. De bevrijding uit het kwaad is altijd een stap zetten naar verzoening. M.a.w. het komt er minder op aan dat ik het opneem tegen het kwaad in mij, dan wel dat ik mij overgeef aan een liefde waartoe ik in mezelf de oproep voel, en die me ook buiten mezelf haalt omdat zij mij op de eerste plaats naar de ander richt. De liefde van en voor een mens, of voor mensen, en de alomvattende liefde die de Vader mij toedraagt. Een anonieme jezuïet

Overal om mij heen zie ik hoe de machten van het kwaad aan het werk zijn in het hart van mensen, in onrechtvaardige sociale en economische structuren die door mensen werden opgezet, en hoe ontzettend veel mensen daar het slachtoffer van zijn. Dat grijpt mij aan. In het diepst van mezelf wil ik daar ook iets aan doen. Tegelijk voel ik me zo machteloos. Of het lijden van anderen bevangt mij, omdat het mij terugwerpt op mijn eigen kwetsuren. Soms komt dan de bekoring in mij op de ogen te sluiten voor die ondraaglijke werkelijkheid, mij op te sluiten om mijn eigen wonden te likken, en ervoor te zorgen dat ik het zelf maar goed heb. Toch   voel ik aan dat dat niet eerlijk is. Die bekoring, waaraan ik soms een beetje toegeef, brengt mij tot het besef dat het kwaad, die zelfgenoegzaamheid ook in mijn eigen leven en in mijn eigen hart aanwezig is. Ook ik heb gemakkelijk de neiging mij als middelpunt te stellen, en alles te bekijken vanuit mezelf en in verhouding tot mezelf en de...

Dit verhaal is op zijn neanderthalers, niet erg genuanceerd. Toch zit er heel wat waarheid in. Religie kan het mooiste in de mens naar boven halen. Ook bruut en dom geweld. De geschiedenis heeft geleerd dat ook het christendom hier niet immuun voor is. Dit gezegd zijnde, Jezus heeft geweld nooit met geweld beantwoord.