"In alle dingen"

Een tijd geleden mocht ik de kleine Jozef dopen, in aanwezigheid van heel wat jonge kinderen. Na afloop kwam een schattig meisje van vijf naar me toe. Ze had een vraag. Tijdens de viering had ik de oogjes,    het mondje, het neusje, de handjes en de voetjes … van de dopeling gezalfd. Waarom had ik zijn oortjes niet gezalf? Niemand van de volwassenen, mezelf incluis, had dit opgemerkt. Agatha wel.  Ik ben meteen met haar naar Jozef gegaan, en samen hebben we zijn beide oortjes gezegend. Net voor het doopsel hadden we eucharistie gevierd. Bij de communie ging ik rond om het Lichaam van Christus uit te delen. Toen ik ter hoogte van Simon kwam, een jongetje van vier en en half, wilde hij per se ook de communie ontvangen. Het ventje was nochtans gewoon om regelmatig naar de mis te gaan.  De kinderzegen die ik hem gaf zinde hem helemaal niet. Zijn vader probeerde hem met man en macht uit te leggen waarom. Het mocht niet baten. Simon begon te brullen. Een grillig kin...

  Hier vind je mijn preek voor het feest van de doop van de Heer. Jes. 55, 1-11         Joh. 5, 1-9           Mc. 1, 7-11   Paus Franciscus blijft verrassen. Steeds weer reikt hij de hand uit naar christenen, en ruimer, naar alle mogelijke mensen aan de rand. We weten ook dat Franciscus één vrijdag per maand op bezoek gaat bij gewezen prostituées, drugsverslaafden, gevangenen of zieken. Op zijn verjaardag houdt hij ervan samen met daklozen te eten, en zo voort. Sommigen vinden dat Franciscus hierbij overdrijft. Is dat zo? De evangelielezing van vandaag leert ons daar iets over.  We hoorden het verhaal van de doop van Jezus. Niets bijzonders, kan je spontaan denken. Alle christenen zijn gedoopt. Jezus dus ook. Toch is er een probleem. Het christelijk doopsel is immers pas ontstaan ná de dood en de verrijzenis van Jezus. Het christelijk doopsel gaat over de opname in de Kerk. Het opent op het mysterie va...

Hieronder kan je mijn homilie lezen voor deze zondag. 29ste zondag door het jaar - jaar c Ex ‪ 17,8-13                    Ps. ‪ 121             2          Tim ‪ 3, 14-17.4,1-2      Lc ‪ 18, 1-8 Het was een voorjaarse zondagmiddag van 1999. Als kersverse diaken zou ik voor het eerst een kindje dopen. Na afloop sprak ik de pastoor die ook een doop had gehad. Hij had afspraak met de familie, aan het einde van de mis. Het was niet zeker dat ze bij de mis zouden kunnen zijn. En inderdaad, toen de mis begon om 11u, was de familie er niet. Maar om 12u waren ze er nog steeds niet. Om 2 uur in de middag had de pastoor er de brui aan gegeven. Net vóór onze doop had hij een telefoontje gekregen van de vader. Die was toch zo verveeld. Neen, ze waren de doop echt niet vergeten. De fam...

Onlangs mocht ik bij Franse vrienden een kindje dopen. Het luistert naar de hier weinig bekende naam “Gonzague”. Patroonheilige is Louis de Gonzague sj, een jonge Italiaanse jezuïet die stierf in Rome bij het verzorgen van pestlijders, in het jaar 1591. Louis de Gonzague wordt vaak afgebeeld met witte lelies. Op 9-jarige leeftijd (?!) had hij namelijk een gelofte van eeuwige kuisheid afgelegd. Voor de (post)moderne kritische mensen die we zijn is het voor de hand liggend om hierbij allerhande bedenkingen te formuleren. Dit belet niet, en daar ging mijn preekje dan ook over, dat kuisheid (castitas) een heel waardevolle deugd is die niets aan betekenis heeft ingeboet. “Kuis” komt van het Latijnse “castus”, wat zoveel betekent als afgescheiden. Castratie heeft dezelfde etymologische oorsprong. Het tegengestelde van kuis is fusioneel, het niet respecteren van de afstand of nog, het verlangen om de ander te bezitten, te domineren. Kuisheid raakt aan de kern van wat liefde is. Het ...

Samir Kahlil Samir sj is een Egyptisch jezuïet. Hij is theoloog en vooraanstaand islamoloog. De analyses die hij ten beste geeft over de regelmatig terugkerende spanningen tussen Christendom en Islam behoren tot het beste wat ik ter zake ooit gelezen heb. Zonet las ik een analyse van hem over het waarom/belang van de doop door Paus Benedictus XVI in de voorbije paasnacht van Magdi Christian Allam, een bekend Italiaans journalist van Egyptische en islamitische komaf. U vindt het hier . Hij toont aan hoe zinvol deze symbolische daad van de Paus wel geweest is. Zowel voor christenen als voor islamieten. Het herinnerde me een andere bijdrage van Samir, zo mogelijk nog interessanter, naar aanleiding van de - overigens schitterende - toespraak van Benedictus in Regensburg op 12 september 2006 die zo'n opschudding heeft veroorzaakt in de islamwereld.