"In alle dingen"

Als priester en astronoom bewoog George Coyne sj  (+ 2020) zich zowel in de wereld van het geloof als in die van de wetenschap. De emeritus-directeur van het Vaticaanse Observatorium ziet geen conflict tussen wetenschappelijke en religieuze kennis. In een interview mijmert George Coyne sj over diverse aspecten van de verhouding tussen geloof en wetenschap. Ik selecteerde enkele passages voor jou. Vraag : Waarom lijkt het dat geloof en wetenschap op gespannen voet staan? George Coyne sj :  Door jullie! Journalisten! Ik maak hier een grapje, maar sommige journalisten lijken echt olie op het vuur te willen gooien. Een probleem is dat er wetenschappers zijn die beweren dat ze de wetenschap beoefenen, terwijl ze God ofwel nadrukkelijk ten tonele voeren, ofwel juist stellig ontkennen. Ze stappen dan buiten de wetenschap. Ik krijg problemen wanneer ik dit zeg, maar het atheïsme is in feite ook een geloof. Een atheïst kan niet bewijzen dat er geen God is. Documenten ui...

Geduld - 3 /7 Geduld, zo leert de filosoof, is een houding van vertrouwen en van hoop.  Je laten leiden door geduld is heel verschillend van je laten leiden door angst. Angst is geen goede raadgever. Het dreigt je ogen te sluiten voor de kleine, soms heel discrete mogelijkheden die zich aandienen. Angst kan je zo vastprikken op het goede dat niet is of het negatieve dat wel is, dat je het mooie en het goede die zijn of komen niet meer ziet. Zo onverwacht en anders als ze kunnen zijn.  Geduld is een houding van aandacht. Het is meer dan passief wachten. Het is uitkijken naar de toekomst waarvan je hoopt en gelooft dat die beter zal zijn, soms tegen beter weten in.  Zo kan geduld de innerlijke zintuigen aanscherpen. Zozeer dat wat onzichtbaar, onvoelbaar of onhoorbaar leek, geleidelijk aan toch opgemerkt wordt. Het is indrukwekkend hoe sommige chronisch zieke mensen kunnen genieten van kleine dingen. Zo klein, dat anderen ze niet opmerken en er daardoor oo...

Vandaag vieren we het feest van de heilige Jan Berchmans sj. Jan werd geboren in 1599 in Diest en trad op 17-jarige leeftijd in de Sociëteit van Jezus. Na twee jaar werd hij naar Rome gestuurd om daar te gaan studeren. Hij stierf er op 13 augustus 1621, na een korte ziekte. Het bijzondere aan Berchmans is dat hij .. heel gewoon was. Geen grootse heldendaden of in het oog springende verdiensten. Toch werd hij heel graag gezien. Toen hij opgebaard lag in Rome namen de mensen zowat alles mee wat niet te zwaar was om als aandenken te dienen. Naar verluid stelden de medebroeders bij het kisten van het lichaam vast dat ook een van de tenen van Jan was verdwenen. Hij werd heilig verklaard in 1888. Twee eenvoudige slagzinnen waren hem dierbaar. Ze zeggen iets over de bijzondere aantrekkingskracht die van hem uitging en verklaren waarom hij werd uitgeroepen tot patroonheilige van de jeugd. Het gewone buitengewoon Non multa sed multum : Niet veel maar zeer

In een interview met Tertio ging filosoof Jan Koenot onder meer in op de vraag of het beeld van Jezus in onze cultuur gedesacraliseerd is. “Het beeld van Jezus is zo diepmenselijk dat het mensen van alle culturen, ook ver buiten het christendom, kan aanspreken. Het christendom, dat aanvankelijk zeer wantrouwig stond tegenover afbeeldingen van Christus, is een bron geworden van creatieve kracht. Christenen hebben op allerlei manieren in woord, beeld en muziek gestalte gegeven aan de inhoud van hun geloof. Beelden van Jezus behoren nu tot het patrimonium van de oosterse en de westerse cultuur, dat vandaag wereldwijd toegankelijk is. Zo komen ook mensen uit andere culturen vandaag in aanraking met deze kunstvormen. Christenen mogen geen beslag leggen op dat patrimonium: het beeld van Jezus behoort de mensheid toe. Iedereen mag er mee werken. Kunst valt immers niet uit de lucht, maar gaat steeds in dialoog met de traditie: ze bouwt creatief en kritisch voort op de kunst van vr...

Wat is dé werkelijkheid? Wat is dé waarheid? De ervaring van het leven en de dood van een vlieg suggereert op zijn minst dat het ook een kwestie is van perspectief.

Onlangs werd ik geïnterviewd voor "Visie", het ledenblad van de EO. Hieronder enkele uittreksels. Jezuïet word je niet zomaar: na Nikolaas’ intrede in september 1989 brak een vormingstijd aan van maar liefst achttien jaar. Hij studeerde tien jaar lang (vooral theologie en filosofie), werkte onder anderen met drugsverslaafden en verstandelijk gehandicapten, was priester in een straatarm deel van Chili, werkte  zes jaar op diverse plekken in België, voordat hij in Nederland neerstreek. “Als jezuïet ben je beschikbaar,” legt hij uit. “Je gaat waar je geroepen wordt. Amsterdam is mijn veertiende standplaats. Mijn overste heeft me gevraagd internetpastor te worden, en dat vind ik ontzettend leuk. Internet is een fantastisch medium, waarmee je God – soms op heel onverwachte manieren, zoals via knotsgekkeYouTube-filmpjes – onder de aandacht kunt brengen. Ik beheer diverse websites, geef in binnen- en buitenland lezingen over hoe je het geloof onl...

Ik heb al mijn filofie- en theologiestudies als jezuïet aan onze universiteit in Parijs gedaan: “Les facultés jésuites du Centre Sèvres”, in het oude hart van de stad Parijs. Ik houd er een buitengewoon goede herinnering aan. Jezuïeten uit de hele wereld komen er studeren, samen met andere religieuzen en een grote groep leken. Onderstaande video over het Centre Sèvres doet iets proeven van de bijzondere sfeer aldaar. In het bijzonder ook van de unieke pedagogie, geïnspireerd aan de beste ignatiaanse traditie.