Roepingen


Deze dagen ben ik, samen met 28 medebroeders uit heel Europa, in Sankt Georgen, Frankfurt, voor de Europese bijeenkomst van de jezuïeten-roepingenpromotoren. Sankt Georgen is een theologiefaculteit van de Duitse jezuïeten, aan de rand van Frankfurt.


Tot zondag krijgen we hier een geheel van voordrachten, workshops en uitwisselingen over dit bijzondere, delicate maar belangrijke apostolaat: hoe op de meest zinvolle wijze het religieuze leven in de Sociëteit van Jezus bekend maken naar jonge mensen. Maar ook, hoe kandidaten begeleiden en voorbereiden op een mogelijke intrede in de Sociëteit van Jezus.


We zijn alvast begonnen met een heel mooie viering in de huiskapel. Merkwaardig. Een even moderne als sobere architectuur. Heel Duits, naar mijn aanvoelen. En daarin een hoogkerkelijke liturgie met uitstelling van het Heilig Sacrament, bewieroking en zegening. Ik heb er deugd van gehad.


Ik geef u graag dit mooie gebed mee, geschreven door Clemens, een jonge Duitse jezuïet.


Kijk naar Jezus Christus!

Als je graag een gezel van Jezus wil zijn, kijk naar Jezus Christus!

Als je verlangt om op een vruchtbare manier samen te werken met je broeders, kijk naar Jezus Christus!

Als je inwendig vrij wil zijn, kijk naar Jezus Christus!

Als je naar je broeders wil luisteren zonder te oordelen, kijk naar Jezus Christus!

Als je wil weten welke onze manier van werken is, kijk naar Jezus Christus!

Als je de wil van God wil zoeken, kijk naar Jezus Christus!

Reacties

Anoniem zei…
I have spend a fair amount of time in this chapel (and/or the "egg", seminary church) while studying and later working in Sankt Georgen - I like this "bare" architecture.

There is more of it in the German province:
http://www.canisius.de/schulprofil/schulseelsorge/bilder/bilder/gottesdienst.html (not the nicest photo, but I did not find a better one on the web)
The chapel at the Berchmannskolleg in Munich has an equally austere concept, but I found no photo on the web...


Enjoy your stay in Sankt Georgen, and enjoy the park, too!
11 april 2008 om 09:06
Een reactie posten

Meest gelezen

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Waarom ik paus Franciscus zo dankbaar ben

Afbeelding
      De beelden waren schokkend. Het was op oudejaarsavond 2020 op het Sint-Pietersplein in Rome. Paus Franciscus schudde de handen van een aantal aanwezigen. Plots trok een dame zo hard aan de hand van de paus dat hij bijna omviel. De videobeelden tonen hoe zijn gezicht vertrok van pijn en van ergernis. Omdat ze maar aan zijn hand blééf trekken gaf Franciscus haar uiteindelijk een boze tik op de hand waarna ze hem eindelijk losliet.   ’s Anderendaags excuseerde paus Franciscus zich tijdens zijn nieuwjaarstoespraak publiekelijk voor zijn houding. Meer nog, hij nodigde de dame uit om bij hem op bezoek te komen. Blijkbaar vond Franciscus dat hij iets had goed te maken.   Alles wijst erop dat de paus zich had laten leiden door spontane woede. Net zoals Jezus, in de evangelielezing van vandaag. Hij is er duidelijk boos, heel boos. Meer nog, de evangelist beschrijft hoe Jezus er geweld gebruikt. Dat zijn we niet gewoon van Hem. Toch suggereert Johannes niet dat Jez...
Meer lezen

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren - citaat

Afbeelding
Ignatius van Loyola heeft ons niet alleen de schat van de Geestelijke Oefeningen nagelaten, maar ook een groot aantal brieven, die van hem één van de meest veelzijdige schrijvers van zijn tijd maken. Hierbij een brief daterend uit 1555, die voor ons door inhoud verbazend hedendaags is. Hij snijdt een onderwerp aan dat één van de grootste zorgen verwoordt van de moderne mens: het omgaan met datgene wat men moet doen…  Hoe omgaan met de talrijke verplichtingen  die mijn werk, mijn engagementen, mijn familie, mijn gemeenschap, de wereld … mij opleggen? 17/11/1555 Het lijkt me dat u zou moeten proberen om rustig te doen wat u kan.  Maak u niet ongerust over van alles en nog wat, maar laat wat u uit uzelf niet kan volbrengen over aan de goddelijke Voorzienigheid. God houdt van onze redelijke zorg en bekommernis om de taken die we uit plichtsbesef op ons nemen tot een goed einde te brengen. Hij houdt echter niet van angst en gemoedsonrust. De Heer wil dat we voor onze be...
Meer lezen

De toespraak van 4 minuten die ervoor zorgde dat Bergoglio werd verkozen tot paus - Waarom ik paus Franciscus zo dankbaar ben

Afbeelding
In de dagen voorafgaand aan het conclaaf dat hem verkoos, hield toenmalig kardinaal Bergoglio een toespraak tot de kardinalen.  Vandaag, ruim 12 jaar later, is meer dan duidelijk dat dit eigenlijk het programma was van paus Franciscus. Hieronder vind je de tekst van die korte toespraak. Evangeliseren vooronderstelt apostolisch vuur. 1. Evangeliseren vooronderstelt dat de Kerk verlangt om buiten zichzelf te treden. De Kerk wordt geroepen om buiten zichzelf te treden en om naar de grenzen te gaan. Niet alleen de geografische, maar ook de existentiële grenzen: het mysterie van zonde, van pijn, van onrecht, van onwetendheid en van onverschilligheid tegenover godsdienst, en van alle ellende. 2. Als de Kerk niet naar buiten treedt om te evangeliseren, gaat zij naar zichzelf verwijzen en dan wordt ze ziek (Cf de misvormde vrouw uit het Evangelie).  Het kwaad dat door de tijd heen geschiedt in kerkelijke instellingen heeft zijn wortel in dat verwijzen naar zichzelf ...
Meer lezen

Een uitnodiging tot innerlijke vrijheid - Luisterend leiderschap in het voetspoor van Ignatius van Loyola - Serie van Nikolaas Sintobin sj (6/7)

Afbeelding
Ignatiaans leiderschap: innerlijke vrijheid (6/7) Een derde karakteristiek van het ignatiaanse leadership komt ook uit de Geestelijke Oefeningen . Het gaat over de eerste, inleidende oefening, Uitgangspunt en fundament   genaamd. Net zoals de vooronderstelling is het een rode draad doorheen het hele ignatiaanse avontuur. Het omschrijft de basishouding van de mens die zich wil inzetten voor het Rijk van God. Het is een uitnodiging tot innerlijke vrijheid. Niet mijn willetje, voorkeuren of gehechtheden, niet wat ik leuk vind of wat de goegemeente aantrekkelijk vindt. Wel datgene waarvan ik, vanuit mijn onderscheidend bidden en luisteren, merk dat God zelf mij en ons ertoe uitnodigt. Het spreekt voor zich dat deze houding van innerlijke vrijheid zowel geldt voor de leidinggevende als voor de medewerker.   Innerlijke vrijheid is nooit een verworvenheid. Ignatius getuigt hoe hij zelf hier mee worstelde. Soms moest hij zijn beslissingsproces onderbreken om eerst te werken aan die i...
Meer lezen

De vier "speerpunten" van de jezuïeten wereldwijd - Luisterend leiderschap in het voetspoor van Ignatius van Loyola - Serie van Nikolaas Sintobin sj (7/7)

Afbeelding
(7/7) Ignatiaans leadership: Een  case study: de vier speerpunten Ik zal nu, tot slot, illustreren wat deze gehoorzaamheidstraditie met de driehoek van luisteren, positief a priori en innerlijke vrijheid vandaag concreet kan betekenen.   In 2019 heeft paus Franciscus, op grond van die bijzondere gelofte van gehoorzaamheid, een nieuwe zending gegeven aan de jezuïeten voor de komende tien jaar. Wij noemen dit de vier speerpunten . Het zijn strategische richtlijnen inzake ignatiaanse spiritualiteit, sociale gerechtigheid, ecologie en jongeren. Zij zijn normerend voor al het werk van de Sociëteit van Jezus.   Deze vier speerpunten waren het eindpunt van een dynamiek die helemaal ingegeven is door de jezuïtische gehoorzaamheidscultuur. Het vertrekpunt was een wereldwijde bevraging aan de basis van de jezuïeten en hun partners in de zending. Dit leidde tot een proces van gemeenschappelijke onderscheiding dat bottom-up ging. Het geheel heeft drie jaar geduurd. Vervolgens werden ...
Meer lezen

"Het beste wat me overkomen is is het overlijden van mijn vader" - Wat bedoelt een opgeschoten puber hiermee?

Afbeelding
Toen hem de vraag werd gesteld twijfelde de jongen, een opgeschoten puber, geen ogenblik. “ Het beste wat  me overkomen is is het overlijden van mijn vader ”. De tafelgenoten, ikzelf incluis, waren verbijsterd. De jonge man besefte dit best en gaf meteen wat uitleg.  “ Mijn vader is drie jaar geleden, na een lange ziekte, gestorven. Ik had veel liever dat hij was blijven leven. Ik hield van hem.  Maar nu stel ik vast dat ik veel dankbaarder in het leven sta dan voorheen, dat ik gewoon dankbaar ben dat ik mag leven, elke dag opnieuw. En ook dat ik vaak verwonderd en blij ben om kleine, eenvoudige dingen. Ja, ik weet dat dit vreemd kan klinken, maar eigenlijk is dit het beste wat me ooit overkomen is”.
Meer lezen