Over kinderen en robotjes

Onlangs was ik te gast in een bevriend gezin. Nog maar net was ik gezeten of Eugénie, het dochtertje van zeven, kwam voor me staan met drie spelen in haar hand. De vraag was niet òf we zouden spelen. Wel wélk spel we zouden spelen.

Kinderen hebben iets van robotjes: ze lijken wel geprogrammeerd om te spelen,  pret te beleven en te genieten. Volwassenen kunnen veel leren van hun levensvreugde en hun creativiteit.

Kinderen kunnen op hun beurt heel wat leren van (echte) volwassenen: vreugde vinden, niet alleen in wat “plezant” is; maar ook in de banaliteit van het dagdagelijkse leven, het echte leven. In wat je leuk vindt, én in wat je minder leuk vindt.

Reacties

Meest gelezen

Zou God een marsmannetje kunnen zijn? Antwoord van jezuïet astrofysicus George Coyne sj (3/3)

Zomerwens en enkele leestips van Nikolaas Sintobin sj

Heilig Hart van Jezus, waarover gaat dat eigenlijk over? - Vlog van Nikolaas Sintobin sj

Waarom lijken geloof en wetenschap onverenigbaar? Jezuïet-astrofysicus George Coyne sj antwoordt (2/3)

De moed om te aanvaarden dat men aanvaard is - Piet van Breemen sj op zijn best

George Coyne sj, astronoom: waarom God niet alwetend is en toch wel (1/3)

Is vijandsliefde mogelijk?

Traditionalisme in de katholieke Kerk: zo heerlijk (post)modern, tegen wil en dank

Wat geen mens over zichzelf gezegd heeft, behalve Jezus - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor deze zondag