De interviews in onderstaande video werden 14 jaar geleden gemaakt. Het lijkt wel prehistorie.
Welke evidenties van vandaag zullen over enkele jaren van hun voetstuk gevallen zijn?
Link ophalen
Facebook
Twitter
Pinterest
E-mail
Andere apps
Reacties
Anoniem zei…
Die brief vind ik leuk. Want die is er nog steeds, de brief vergaat niet. Ik zeg het inderdaad ook nog wel eens als mensen klagen dat ik onvindbaar ben. Moeje een briefie in de deur doen, dan neem ik contact meje op. Maar dan kijken ze of ze een neanderthaler zien en horen spreken. Brieven van Ignatius, brieven van de pastoor van Ars, van Johannes van het Kruis, brieven van Paulus, Petrus, Jacobus en Johannes. Men zegt wel dat de hele Schrift een liefdesbrief van God aan de mens is.
Anoniem zei…
Ik kan niet op je vraag antwoorden. Wat ik wel met zekerheid weet is dat ik meer en meer op onze vrijheid aangesproken word. Ik word uitgenodigd, uitgedaagd om keuzes te maken tussen wat binnen mijn bereik ligt. Vermoeiend maar best wel deugddoend om te voelen wat ik écht wil in mijn leven. De technologieën op zich zijn niet slecht of goed, ik mag er mee omgaan!
Een voor een verdwijnen de telefoonhokjes uit het straatbeeld. Vroeger had je altijd muntjes op zak of, later, een telefoonkaart. We waren dus nooit afgesneden van de wereld. Vroeger werd het ook begrepen als je ergens een kwartier later was zonder dat vooraf te laten weten. Nu verwacht men dat je constant je medemensen op de hoogte brengt van je doen en laten. En ja, het is een beperking van de vrijheid als je overal en altijd bereikbaar moet zijn.
Anoniem zei…
Beste Sylvia, je kan kiezen of je overal en altijd bereikbaar wil zijn. Bestaat hierin niet je vrijheid?
Op de terugreis van Canada, voorbije vrijdag, ging paus Franciscus in het vliegtuig in gesprek met de journalisten. Er werd hem ondermeer gevraagd of hij zich meer Paus dan wel jezuïet voelt. Hij vertelde er ook wat hij van Ignatius geleerd heeft. "Nooit heb ik die afweging gemaakt, (nooit heb ik) gemeten (of ik meer Paus of Jezuïet ben). Ik voel me een dienaar van de Heer met het jezuïetengewaad. Er is geen pauselijke spiritualiteit. Die is er niet. Elke Paus brengt zijn eigen spiritualiteit voort. Denk aan Johannes Paulus II met die prachtige mariale spiritualiteit die hij had. Hij had die al eerder en hij had die als Paus. Denk aan de vele pausen die hun spiritualiteit hebben voortgezet. Het pausdom is geen spiritualiteit, het is een baan, een functie, een dienst. Iedereen voert het uit met zijn eigen spiritualiteit, zijn eigen genaden, zijn eigen trouw en ook zijn eigen zonden. Maar er is geen pauselijke spiritualiteit. Daarom is er geen vergelijking tussen jezuïtische s
Aanvaard worden betekent, dat de mensen met wie ik leef, me een gevoel van eigenwaarde geven, me laten merken dat ik de moeite waard ben. Ze zijn gelukkig dat ik ben wie ik ben. Aanvaard worden betekent, dat ik ruimte krijg om te groeien maar niet geforceerd word: ik hoef niet te zijn wie ik niet ben. Het betekent ook dat ik niet word opgesloten in mijn verleden of mijn heden; integendeel ik krijg ruimte om te ontplooien en om de fouten van het verleden te boven te komen. In ’n zekere zin kunnen we zeggen dat aanvaard worden betekent een ont-hulling. Ieder van ons wordt geboren met vele mogelijkheden. Maar die mogelijkheden kunnen pas tot werkelijkheid worden in het warme klimaat van het aanvaard worden door anderen. Aanvaard worden bevrijdt alles dat in mij is. Slechts wanneer ik bemind word in die diepere zin van volledig aanvaard-zijn, kan ik mezelf worden. De liefde, de aanvaarding van anderen, maakt mij tot de unieke persoon die ik zou kunnen moeten worden. Als iemand ge
Hoe zou jij reageren mocht het einde van de wereld aangebroken zijn? Hoe zou jij naar je huidige leven kijken mocht je beseffen dat het einde nu meteen eraan kan komen. Want, zo is het wel …
Voor LFK schreef ik een essay over “creëren”. Hier vind je enkele uittreksels (1/8) Het ene jubel-appje na het andere kreeg ik . Mariet was in alle staten. Eindelijk had zij de oplossing gevonden. Mariet is een ingenieur die op latere leeftijd het beeldhouwen ontdekte. Al jaren werkt zij aan een ecologisch verantwoord verpakkingssysteem op basis van popcorn. Bij het krieken van de dag stond ze in haar atelier een gipsen afgietsel te maken van een nieuw beeld. Ineens zag ze hoe gips de langgezochte oplossing bood om de iets te soepele popcornverpakking de nodige stevigheid te geven. Haar vreugde kon niet op. Mariet heet creatief te zijn. Creëren zit haar in het bloed. Wat is dat eigenlijk, creativiteit? Gaat dit over een uitzonderlijk talent, voorbehouden aan enkelingen? Heeft het te maken met opvoeding? Is het een aanleg waarmee je geboren wordt? Is creativiteit voorbehouden aan geleerde en verstandige mensen? Creëren is vooral typisch menselijk. Creativiteit wordt positief
Hieronder vind je mijn homilie voor deze zondag. Wijsh. 18, 6-9 Ps. 33 Hebr. 11, 1-2. 8-19 Lc. 12, 32-48 of 35-40 De laatste jaren van zijn leven kampte Ignatius van Loyola met een slechte gezondheid. Toen hij zijn autobiografie dicteerde was begin de zestig, erg oud voor die tijd. Zijn gezondheid was behoorlijk verzwakt. In de inleiding van dat levensverhaal schrijft zijn secretaris het volgende: Vader Ignatius was er in die tijd slecht aan toe. Nu is hij helemaal niet gewend zichzelf al was het maar één dag van leven in het vooruitzicht te stellen. Integendeel, want als iemand zegt dat hij dit of dat binnen veertien dagen of binnen een week zal doen, zegt onze Vader. Ignatius altijd alsof hij ontsteld is: ‘Wat? Denk je nog zo lang te leven?’ Je zou deze bedenking van Ignatius kunnen lezen als een cynische opmerking. Ten onrechte. Ignatius was optimistisch en vertrouwvol. Hij wist hoe wankel zijn gezondheid was. Hij kon snel en onverwacht sterven. Tegelijk wilde hij voluit lev
Zelfs als we beseffen dat vergiffeni s schenken wezenlijk is voor ons welzijn en geluk, dan nog blijft het een uitdaging om te vergeven. Mijn vriendin Rachael geeft dit grif toe. Zelfs nadat ze een excuus heeft aanvaard, blijft ze toch dikwijls vastzitten in de krenking en negatieve gevoelens. Rach ael zegt: “Het is voor mij heel moeilijk vergiffenis te schenken . En daar ben ik helemaal niet blij mee of trots op. Ik ben er volledig van overtuigd dat vergeving de mooiste weg is. Maar blijkbaar zegt mijn verstand dingen die mijn hart niet kan uitvoeren.” Rachael ziet vergeving als een geestelijke oefening: “Wij worden verondersteld elkaar vergiffenis te schenken. Tot zelfs ‘zeventig maal zeven maal’. En dit is nog maar het begin van het aantal keren dat God ons vergeeft. Wij moeten deze ziel-zuiverende vergiffenis aan anderen schenken.” We weten hoe moeilijke prestaties eenvoudig lijken als vaklui ze uitvoeren. Denk aan de olympische kunstschaatsers die over het ijs sp
Voor LFK schreef ik een essay over “creëren”. Hier vind je enkele uittreksels (2/8) Creëren kan eenvoudig of lichtvoetig, net zo goed als subtiel of verfijnd. Het heeft zijn plaats in de meest uiteenlopende domeinen van het menselijk handelen. Je kunt creatief zijn in de keuken, wiskunde, componeren, musiceren, schrijven, knutselen, menselijke relaties, sport, het bedrijven van wetenschap of ambacht, handeldrijven, fotograferen. Ontdekken betekent dat je iets op het spoor komt wat voorheen onbekend was maar al wel bestond. In dit opzicht verschilt het van creëren. Als je een brood bakt, een verslag maakt van een vergadering of een omgevallen boom verzaagt tot brandhout , dan produceer je iets dat er tot dan toe nog niet was, maar ben je niet per se creatief. Creëren heeft te maken met het bedenken of maken van iets nieuws, in de zin van origineel en uniek. Denk maar aan die baby. Die nieuwheid kan zich op meerdere manieren uiten. Je kunt creëren ex nihilo – uit het niets.
Mijn moeder overleed meer dan 20 jaar geleden aan de vreselijke A.L.S.. De laatste letters die ze met onze hulp op een alfabetkaart aanwees waren MERCI. Deze reactie ontving ik enkele dagen geleden op een blogje dat ik schreef over dankbaarheid. Ik werd er stil en blij van. Ook dankbaar. Wat een genade als je, na wat ongetwijfeld een lange lijdensweg was, je aardse leven zo mag eindigen. Wat een toegangsdeur naar de volheid van leven. Dankbaarheid is niet iets waar je zomaar voor kiest. Het is een genade die je ontvangt. Je kan er aan meewerken. Oefening baart kunst. Dat geldt in het bijzonder voor het gebed dat dankbaarheid heet. Danken betekent dat je Gods werkzame aanwezigheid weet op te merken. Dat je in de hectiek van het leven steeds weer aandacht geeft aan wat je blij, vertrouwvol of energiek maakt en dat in verband brengt met de Bron van alle leven. Wie hier een gewoonte van maakt leert ook kleine rimpelingetjes van dankbaarheid op het spoor komen. Die zijn belangrijker dan
Deze blog en zijn baasje gaan het de komende weken wat rustiger aan doen. We zijn er weer vanaf 1 augustus. Wil je intussen toch je dagelijkse portie ignatiaanse vitamientjes, dan raad ik je graag onze website www.biddenonderweg.org aan. Wist je dat hier ook thematische retraites, gesprekken en audioboeken worden aangeboden? Ook van harte welkom op www.gewijderuimte.org . Je vindt er elke dag een geschreven ignatiaanse meditatie met de evangelielezing van de dag. Wist je trouwens dat we de laatste jaren ook een heel ruim video-aanbod hebben ontwikkeld: Hier heb je alle mogelijk interviews met jezuïeten Hier vind je allerhande video's over ignatiaanse spiritualiteit en gebed , geproduceerd door Bidden Onderweg Hier kan je diverse lesvideo's bekijken over ignatiaanse spiritualiteit Voor de amateurs van verrassende video's, beveel ik graag mijn eigen video-website aan: www.verderkijken.org . Hier nog wat lectuurtips uit mijn eigen pen: 1. Jezuï
Reacties
Brieven van Ignatius, brieven van de pastoor van Ars, van Johannes van het Kruis, brieven van Paulus, Petrus, Jacobus en Johannes. Men zegt wel dat de hele Schrift een liefdesbrief van God aan de mens is.
En ja, het is een beperking van de vrijheid als je overal en altijd bereikbaar moet zijn.