"In alle dingen"

Onderstaand Maria-gebed werd in 1762 geschreven in de jezuïetengemeenschap van Brugge Moeder Maria, wees mijn voorbeeld van overgave en inzet. Verkrijg voor mij een hart dat eerlijk is en zuiver, een hart dat ruimte biedt aan allen, een hart dat moedig en groot is om de moeilijkheden te overwinnen, een hart dat nederig genoeg is om steeds te herbeginnen dat alles verwacht van Jezus, uw Zoon, onze Heer. Amen

Bert Daelemans sj is theoloog en geeft les aan onze theologiefaculteit in Madrid. Deze zomer woonde hij een concert bij in Brugge. Onderstaande overweging is daar de vrucht van. Op een zomerse avond woon ik in Brugge een concert bij. Proper, keurig, braaf paraderen Boccherini en Haydn door de zaal. Een oudere man voor mij valt voortdurend in slaap; tevergeefs pogen tedere tikjes van zijn vrouw zijn charmant gesnurk te temperen. Een interessante herademing is een intiem, mysterieus, klagend Miserere van Andriessen. Toch is het slechts in het laatste deel van een Mozartsymfonie dat er wat gebeurt: alsof het orkest ontwaakt; de muziek wordt pittig, fris, jong, speels, gedurfd - een heuse ervaring. De muzikanten wisselen een schalkse glimlach, ze zitten losser in hun vel, het is heerlijk om dit bij te wonen. Een waterval van vuur en vonkjes. Die springen over in het publiek; dat is dan ook terecht dankbaar, opgenomen in die waterval en geen toeschouwers meer. Met dezelfde meesterlij...

Wijding Lode Aerts tot bisschop van Brugge: rechtstreekse beelden uit de kathedraal van Brugge.

Ignis , het webmagazine van de jezuïeten over geloof en samenleving, maakte onlangs een mooie video-reportage over de jezuïeten in Brugge. In het bijzonder over hun engagement naar de allerarmsten van de samenleving die zij een plaats bieden in het hart van hun gemeenschap. Aan het einde van deze mooie reportage verklapt Leo De Weerdt sj, gevangenisaalmoezenier, dé voorwaarde om je hart te kunnen openen voor de zwakte en de ellende van de allerarmsten. Website van Ignis Webmagazine

Op 31 december laatstleden ging ik mee voor in de eucharistie in onze publieke kapel in Brugge. Er waren een 25 mensen aanwezig. Onder hen, op de eerste rij, een vader met zijn zoontje van ik schat 5 jaar. Bij het begin van de viering maakte Het kind met grote concentratie alleen het kruisteken. Bij de evangelielezing uit de proloog van Johannes was het de vader die kruisjes maakte op voorhoofd, mond en hart van het kind. Bij de vredeswens kreeg het een knuffel van zijn vader. Vervolgens gaf het kind de hand aan de mensen voor en achter, net zoals zijn vader. Maar het bleef daar niet bij. Het jongetje ging vervolgens op stap door de kapel om iedereen de hand te schudden. De hele kapel werd een brede glimlach. Ook de laatste mensen hielden hun hand uitgestrekt om toch maar een handje te krijgen van het ventje. “ Het woord is vlees geworden en heeft onder ons gewoond .” We hadden het net gehoord. Nu konden we het zien. Delen

Nathalie Salazar -Medina is lid van de Belgische tak van de Jesuit Refugee Service. Sinds 3 jaar gaat zij regelmatig uitgeprocedeerde asielzoekers bezoeken in het gesloten opvangcentrum, de Refuge,  in Brugge. In onderstaand getuigenis stelt zij de vraag of God ook in de Refuge te vinden is. Drie jaar geleden begon ik de Refuge te bezoeken. Wat wist ik over de Refuge? Niet meer dan de gemiddelde Bruggeling: dat het een soort gevangenis is waar “illegalen” worden opgesloten. Waarom worden ze daar opgesloten? Omdat ze iets verkeerd hebben gedaan, zeker? Van op een afstand bekeken lijkt in een gesloten centrum alles onder controle te zijn en volgens de regels te verlopen, tot je eens van dichterbij gaat kijken en die “illegalen” persoonlijk ontmoet. Ik had nooit gedacht dat ik in zo’n centrum zoveel verdriet, wanhoop, angst, woede zou zien. Deze week sprak ik er nog met iemand die in hongerstaking is. “Je ne veux plus vivre”, zei hij. Hij wil liever in België sterven dan terugkere...

In ons huis in Brugge wonen jezuïeten. Uiteraard. Je kan er enkele dagen op retraite gaan. Niet ongebruikelijk voor een jezuïetenhuis. Maar in “Inigo” heb je ook een heel andere categorie bewoners. Gemiddeld verblijven er in Inigo 3 mannen in opvang, voor enkele weken of maanden. Ex-gevangenen, jongeren die thuis niet meer welkom zijn, mensen die werk en gezin verloren zijn … Ze krijgen er een kamertje, zitten samen met de gemeenschap aan tafel, sommigen nemen deel aan de gebedsmomenten. Enkele duidelijke afspraken en discrete persoonlijke begeleiding helpen om terug evenwicht en wat zelfvertrouwen te vinden en zich voor te bereiden op zelfstandig leven. Het vraagt een grote en voortdurende inspanning van de gemeenschap. Alles staat achter slot en grendel. Aan de muren zie je nogal wat sporen van kadertjes die “verdwenen” zijn. Elke morgen moet het ontbijt klaar staan vanaf 6 u … Deze prijs betalen de medebroeders van ons huis in Brugge graag en al vele jaren om aan “opvang” van deze ...

Hier een stukje uit de homilie die de Paus gisteren uitsprak in Nazareth, vlak bij de plaats waar Jezus volgens de overlevering ei zo na in een afgrond werd geduwd. De spanningen waarnaar de Paus verwijst betreffen een reuzengrote moskee die moslims wilden bouwen net tegenover de basiliek van de aankondiging in Nazareth. Uiteindelijk trok de Israëlische overheid de toestemming in. In Israël staan systematisch een of meerdere moskeeën naast kerken. Een oude naam voor de paus is « pontifex », bruggenbouwer, van God naar de mens, en omgekeerd. Op zijn reis naar Israël heeft Benedictus indrukwekkend gebouwd aan bruggen, zowel naar moslims als naar joden. Goede vrienden, in het openingsgebed van de mis van vandaag hebben we de Vader gevraagd « ons te helpen om te leven naar het voorbeeld van de Heilige Familie, één in respect en liefde ». Laten wij opnieuw ons engagement bevestigen om zuurdesem te zijn van respect en liefde in de wereld rondom ons. Net zoals het geval was voor talrijke gen...

Met hun vier kinderen wonen Koen en Heidie sinds 10 jaar op een boot. Geen kleintje: hij is 77 meter lang en ligt langs de Brugse vesten. Reeds twee maal zijn ze voor een jaar op wereldreis getrokken. Met heel de kroost. Thans bereiden ze twee reizen voor naar het Westen van Afrika. En daarna plannen ze 5 zomerse trektochten door Zuid-Amerika met een grote mobilhome. Enkel de jongste kinderen zullen nu nog mee gaan. Hun oudste is net afgestudeerd en nummer twee is hard aan het blokken voor de eerste examens aan de universiteit. Koen is zelf hooggeschoold. Zijn drijvend bureau staat vol met computerschermen. Zijn creativiteit en durf leggen hem geen windeieren. Neen, een krant hebben ze niet. “Het nieuws dat ons interesseert staat daar nauwelijks in te lezen.” Nomaden als ze zijn, verkiezen ze te surfen op het wereldwijde web. Terwijl Koen vertelt vraagt Heidie Franse woordjes op aan het jongste kind. Anders hoeft niet vreemd te zijn.

Hervé-Pierre is burgerlijk ingenieur. Hij heeft 10 jaar vorming achter de rug als jezuïet in de Franse provincie en nu studeert hij nog een jaartje bij aan het Europacollege in Brugge. Zijn indrukken zijn verdeeld. Het systeem is nogal schools maar de lessen hebben een goed niveau en er is een goed studieklimaat. Wat hem evenwel tegen de borst stuit is de overdaad aan – interessante - leerstof die wordt aangeboden. Onmogelijk om te verwerken. Onmogelijk om naar de diepte te gaan. Je kan een document amper verkennen of je moet al “surfen” naar iets anders. Je hebt de ene email nog maar geopend of de volgende komt al binnen. Het blijkt een bewuste “pedagogische” keuze te zijn van de academische overheid. Bedoeling is om deze toekomstige Europese ambtenaren voor te bereiden op de concrete Brusselse werktoestanden. Permanent crisismanagement. Daar heeft de Amerikaanse meesteroplichter Madoff 30 jaar lang doorheen gesurft op de golven van Wallstreet. Op zijn manier.