"In alle dingen"

Bij Lethielleux en DDB verscheen enkele jaren gelden een boeiend boek: “De Mgr Lefebre à Mgr Williamson. Anatomie d’un schisme”. Florian Michel, historicus, en Bernard Sesboüé sj, theoloog, denken erin na over de historische achtergrond en de theologische en ecclesiologische uitdagingen die het schisma van Lefebre stelt. Beide geleerden geven serene en goed leesbare analyses ten beste van een heel complex dossier. Interessant is te zien hoe Michel aantoont dat Lefebre en zijn volgelingen, tegen wil en dank, heel postmodern zijn: grote argwaan tov het (pauselijke) gezag. Hij spreekt van een “mei 68” van rechts. Eigen aan de traditionalisten is dat ze hun ongehoorzaamheid ten aaanzien van het hoogste gezag in de Kerk rechtvaardigen door beroep te doen op een nog hogere gehoorzaamheid aan de aloude Traditie. Met dien verstande dat ze zélf beslissen welke de inhoud is van die Traditie waaraan ze willen gehoorzamen. Maar het eigene van de christelijke gehoorzaamheid is net dat je gehoorzaa...

                                                                                               Op 29 april 2023 ging paus Franciscus in gesprek met de Hongaarse jezuïeten. Ziehier zijn heldere antwoord op een duidelijke vraag. Vraag : Het Tweede Vaticaans Concilie spreekt over de relatie tussen de Kerk en de hedendaagse wereld. Hoe kunnen we de Kerk verzoenen met de werkelijkheid die al voorbij de moderniteit is? Hoe kunnen we de stem van God vinden en tegelijk onze tijd liefhebben? Antwoord paus Franciscus: Ik weet niet hoe ik deze vraag theoretisch moet beantwoorden, maar ik weet zeker dat de uitvoering van het Concilie nog steeds aan de gang is. Het duurt een eeuw om een Concilie te assimileren, zegt me...

In deze tekst beschrijft Jos Moons sj de eigenheid van het leven van de jezuïeten. Dit artikel verscheen voorheen in het Benedictijns tijdschrift (nr 83, 2022). Hier enkele uittreksels. (4/6)   Geloof en rechtvaardigheid   In de periode na het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965) hebben de jezuïeten meer aandacht gekregen voor de inzet voor een betere wereld. Daarmee volgden ze een ontwikkeling in de kerk in den brede. Op het concilie groeide de bestaande kerkelijke betrokkenheid op de wereld uit tot een breed gedragen visie op de kerk. De openingszin van het grote conciliedocument Gaudium et Spes was programmatisch:   De vreugde en de hoop, het leed en de angst van de hedendaagse mens, vooral van de armen en van al wie lijdt, zijn ook de vreugde en de hoop, het leed en de angst van Christus’ leerlingen; en er is niets echt menselijks, of het vindt weerklank in hun hart.   Het bleef niet bij woorden; in de jaren zestig en zeventig ontstonden in veel parochies ‘MOV’...

Een abdijkerk zonder tabernakel, kan dat? Ja dus. In de prachtige kerk van de Sint-Benedictusberg in Vaals is geen tabernakel.  De krypte onder de kerk is ingericht als één groot tabernakel. Maar in de eigenlijke kerkruimte (zie foto hierboven) is het Heilig Sacrament niet aanwezig. Desgevraagd legde de abt me uit dat dit een bewuste keuze is, geïnspireerd door de liturgische vernieuwing van het Tweede Vaticaans Concilie. De aanwezigheid van Christus wordt gesymboliseerd door het altaar. Ook, uiteraard, door het gelovige volk, en dus in casu in het bijzonder de monniken die er dag in dag uit in samenkomen om te vieren en te bidden. Weer iets bijgeleerd.

Minder regels, meer liefde.  Dit las ik gisteren tijdens een wandeling door Amsterdam. Het zette me aan het denken. Wat gaat de tijd snel. En hoe snel gaat die slinger heen en weer. In onze samenleving. Ook in onze Kerk. Voor het Tweede Vaticaans Concilie ging de Katholieke Kerk gebukt onder onveranderlijke regels en voorschriften over van alles en nog wat. Als ik oude medebroeders hoor spreken over wat er allemaal mocht en vooral niet mocht en hoe dat tot in de kleinste puntjes was vastgelegd in gedetailleerde regelboeken, kan ik mijn oren nauwelijks geloven. Velen ervoeren het als ondraaglijk. Toen kwam het Concilie. Deuren en vensters open op de wereld. Zuurstof, vernieuwing en veel hoop. Allerhandse overjaarse regels werden afgeschaft, van de ene dag op de andere. Veel dynamiek en creativiteit. Ook ontreddering en achteraf beschouwd, ronduit gekke dingen. Enkele jaren later brak in Parijs "Mei 68" uit. Van een breuk breuk gesproken. Interdit d'interdire (verbod...

In Wenen heb je een kerk die luistert naar de merkwaardige naam: Herinnering aan het Tweede Vaticaanse Concilie ere van de heilige Ignatus van Loyola: Konzilsgedächtniskirche zu Ehren des Heiligen Ignatius von Loyola. Gisteren bezocht ik ze. Wat een heerlijke, open, heldere, sobere architectuur. Ik voelde me er thuis. Hierboven een foto van de weekkapel

“Meer houden van de Kerk: in de leer bij Ignatius van Loyola en Lucifer.” Hier volgen enkele uittreksels. 3/8 Van kindsbeen af heb ik elke week het credo opgezegd:   Ik geloof in de ene, heilige, katholieke en apostolische Kerk . Geleidelijk aan ben ik beginnen snappen wat dit eigenlijk wil zeggen. Het Latijnse woord voor geloof is fides. Fides betekent, naast geloof, ook vertrouwen. Welnu, ik stel vast dat ik meer en meer verlang mij toe te vertrouwen aan de Kerk.  De Kerk, zo leert ons Lumen Gentium van VC II, is in de eerste plaats een mysterie dat, over tijd en ruimte heen, Christus aanwezig brengt in onze wereld.   Lumen Gentium noemt de Kerk daarom ook uitdrukkelijk sacrament. Van dat sacramentele mysterie maakt deel uit de zichtbare, hiërarchische Kerk. Maar, gelukkig maar, is onze Kerk veel meer dan wat je er hier en nu van kan zien.

Vandaag verschijnt onderstaande overweging op www.gewijderuimte.org Geloven dat wij allemaal geroepen zijn heeft diepgaande gevolgen voor ons dagelijks leven. Als je aanvaardt wat Vaticanum II noemde “de universele roeping tot heiligheid” dan zal dat zelfs de meest verborgen momenten van je leven bezielen.   De universele roeping tot heiligheid is een uitnodiging om onszelf te zijn. Het is ook een uitnodiging ons te herinneren aan de sacramentaliteit van het dagelijkse leven   en ons bewust te worden van het grote   doel dat God heeft vastgelegd voor ons: heiligheid.   Het is wat de heiligen begonnen te beseffen, soms heel plots, soms in de loop van vele jaren, of ze nu geboren waren in de eerste eeuw in Palestina, in de dertiende eeuw in Frankrijk of in de twintigste eeuw in Amerika.   Of ze nu leefden in een rustig slotklooster in Lisieux, in een eenzame woestijntent in Marokko, of in het grootse pauselijk paleis in het Vaticaan. Of ze nu werkte...

De voorbije dagen werd de tekst gepubliceerd van een uitzonderlijk interview dat paus emeritus Benedictus gaf aan de Belgische jezuïet Jacques Servais. Het is, zoals we gewoon zijn, een juweeltje van intellectueel vernuft en spirituele wijsheid. Op het internet circuleren nogal wat suggestieve “citaten”, in het bijzonder aangaande wat Benedictus gezegd zou hebben over de gevolgen van Vaticanum II. Niet altijd even subtiel. Ik heb daarom de betreffende paragrafen even voor u vertaald om Benedictus zelf aan het woord te laten. Volledige tekst in het Engels Volledige tekst in het Frans Benedictus XVI : Het staat buiten kijf dat op dit punt we te maken hebben met een diepgaande evolutie van het dogma. De kerkvaders en de theologen uit de middeleeuwen konden nog denken dat, ten gronde, de hele mensheid katholiek was geworden en dat het heidendom enkel nog maar bestond in grensgebieden. De ontdekking van de Nieuwe wereld en het begin van de moderniteit veranderde deze perspe...

Neen, dit is echt niet zo lang geleden. Een  confronterend filmpje van " www.volgconcilie.be " over de recente evolutie van het religieuze leven en de rol die het Tweede Vaticaans Concilie daarbij speelde.

Nav de 50ste verjaardag van het Tweede Vaticaans Concilie maakte www.volgconcilie.be een krachtig filmpje over de omwenteling die VC II betekende voor de plaats van de leek in de Kerk. Contradicties inbegrepen. Meer filmpjes over VC II op www.volgconcilie.be

Op www.volgconcilie.be verscheen onderstaande reportage over het leven van Paus Paulus VI, die voorbije zondag zalig werd verklaard.

Boeiende en eerlijke video-reportage over de impact van het Vaticanum II op de evolutie van de liturgie, tot op vandaag. Als kind en adolescent heb ik dit allemaal van dichtbij meegemaakt. Met ons gezin gingen we regelmatig in Nederland naar een heel hippe mis, zoals er te zien zijn in dit filmpje. Ik vond dat heel "plezant". Het heeft me toen zeker  geholpen om blijvend graag naar de eucharistie te gaan. Vandaag zou ik daar niet meteen meer voor te vinden zijn. De slinger gaat over en weer. Dat heet inculturatie. An ungoing story. Meer kwaliteitsmateriaal over Vaticanum II op www.volgconcilie.be

De komende synode over het gezin heeft er nu reeds toe bijgedragen dat aan de top van de Kerk debat wordt gevoerd. Hieronder kan je twee deelnemers beluisteren en bekijken die alvast duidelijk standpunt hebben ingenomen. Dit doet echt denken aan Vaticanum II. Indrukwekkend hier is om te zien hoe er twee heel verschillende hermeneutieken aan het werk zijn: die van de barmhartigheid en die van de juridische logica. Ik ben benieuwd of ook het verloop van deze synode gelijkaardig zal zijn aan wat gebeurde tijdens Vaticanum II. Laat de Geest maar waaien!

Onderstaand gebed tot de Heilige Geest, werd vier jaar lang, bij elke vergadering van de deelnemers aan het Tweede Vaticaans Concilie, gebeden. Het heeft zijn werk gedaan. Toen, en ook nu. Hier zijn we, Heer, Heilige Geest, Hier zijn we,  weliswaar  geboeid door vele zonden, maar toch uitdrukkelijk in uw naam bijeen. Leer Gìj ons,
wat te doen en hoe te gaan. Toon Gìj ons,
 hoe te handelen, om met uw hulp
 in alles aan uw wensen te voldoen. Wees Gìj alleen
 èn voorstel èn besluit van ons beraad.
 Gìj die alleen met God Vader 
en diens Zoon de glorierijke naam hebt. Gij, minnaar van het hoogste recht,
 laat niet toe dat wij de rechtvaardigheid verkrachten;
 laat domheid ons geen verkeerde wegen wijzen;
 laat gunst noch afgunst ons doen buigen;
 laat ons niet corrupt worden om steekpenningen of aanzien des persoons. Maar bind ons vast aan U, en stevig,
door uw genadegave alleen,
 opdat wij samen één zijn in U
en in niets afwijken van h...

Volgelingen van aartsbisschop Marcel Lefebvre, de stichter van de Sociëteit van Pius X, bestempelden tijdens het Tweede Vaticaans Concilie de toekomstige Paus Benedictus XVI en wijlen jezuïet en theoloog  Karl Rahner  als ketters. Uit een onlangs ontdekte brief, geschreven door Karl Rahner sj aan zijn broer Hugo Rahner sj, gedurende het Concilie in november1963, blijkt dat de Franse integristen  - de volgelingen van Lefebvre - hem en Joseph  Ratzinger ervan beschuldigden dat ze "ketters waren die het bestaan van de hel ontkenden en die nog erger waren dan  Teilhard de Chardin  en de Modernisten." In deze brief, die tentoongesteld wordt in Munchen van 9 oktober tot 9 december 2012, schrijft Rahner ook dat hij troost vindt in het feit dat het pamflet waarin de beschuldiging voorkomt Paus Johannes XXIII een "voorbode van de Antichrist" noemt en tevens zwaar uithaalt naar kardinaal Giovanni Montini, de latere Paus Paulus VI. Met dank aan "The Tablet"...

Loris Capovilla, de 97-jaar oude persoonlijke secretaris van Johannes XXIII, vertelt ongedwongen over hoe de “ de goede paus Johannes ”   ertoe gekomen is om het Tweede Vaticaans Concilie samen te roepen.   Reeds 5 dagen na zijn verkiezing schreef Johannes voor het eerst over de mogelijkheid van een nieuw concilie. De wijze waarop deze verbazend jonge grijsaard vertelt alsook de mooie historische beelden geven een heel menselijk beeld van wat uiteindelijk ook maar een beslissing van mensen is geweest.

Vandaag, 11 oktober 2012, gaat VolgConcilie officieel van start. Het is een combinatie van een website  en een community op Facebook . Je vindt er alle mogelijke info, dag aan dag, over hoe het Tweede Vaticaans Concilie, net 50 jaar geleden gestart, verlopen is. Op interactieve en dialogale wijze, multimediaal, met medewerking van de beste specialisten en met heel wat boeiend archiefmateriaal. Het wordt één lange, boeiende en verrassende verkenningstocht. Hieronder vind je de eerste van vele video's: Concilie voor dummies