Dilemma
Het voorbije Pinkster-WE ben ik mee voorgegaan in twee vieringen.
Op zondag, in de Gentse Kathedraal, was er het feestelijk vormsel van een 20-tal kinderen, waaronder een van mijn neefjes. Mooi en vertrouwd, die kinderen uit het zesde studiejaar. Op de vooravond van Pinksteren was ik in de Antwerpse kathedraal voor een jeugdviering waarin tevens een 20-tal (jong)volwassenen gevormd werden: tussen 18 en 50 jaar oud, een kleine helft met gekleurde huid.
Het was de eerste keer dat ik getuige was van het vormsel van volwassenen. Je voelde gewoon dat hier iets heel authentiek en echt gebeurde.
Het deed me denken aan mijn laatste studiejaar in Parijs, intussen meer dan 10 jaar geleden. Ik kreeg er de verantwoordelijkheid van de vormselvoorbereiding van 120 kinderen van 11-12 jaar. Het werd een onverwacht intense ervaring – soms strijd . Eindresultaat was dat slechts 20 kinderen oordeelden dat ze voldoende matuur waren om het vormsel aan te vragen en dat voortaan in het Parijse SJ-college het vormsel niet voor de 15de verjaardag zou worden aangeboden. Een formule waarvan de ervaring geleerd heeft dat ze werkzaam is. Alvast in de bijzondere context van die school.
Het is duidelijk dat we evolueren naar een keuze-christendom (kan je overigens anders christen zijn dan vanuit een persoonlijke keuze?). OP 12-jarige leeftijd zijn maar weinig van onze kinderen in staat tot een persoonlijke keuze in deze. Wat betekent echter het vormsel als het niet voldoende en duurzaam kan gedragen worden door zo’n vrije keuze. Al te vaak is dit de viering van de “laatste communie”.
Anderzijds is ook het duidelijk dat in onze contreien het verschuiven van de leeftijd van het vormsel naar minimum 15-16 jaar concreet zou betekenen dat nog maar een fractie van het huidig aantal kinderen effectief het vormsel zou ontvangen. Nu krijgen ze een jaar lang vormselcatechese en wordt er door de catechisten vaak een indrukwekkend werk verricht van begeleiding en omkadering. Wat het kind gekregen heeft, kan het niet meer afgenomen worden.
Op dit ogenblik vind ik het nog steeds een dilemma.
Reacties
Ik gaf jarenlang bezinning bij jongeren middelbare school. Als we in een kringgesprek bij geloof belanden, dan kwam heel vaak de vormselvoorbereiding aan bod.
Ook ik ben van mening de beide keuzes moeten mogelijk blijven: vormsel op 12 jaar en op latere leeftijd.