Verstrooidheid (1/4)
Ieder die bidt
wordt geconfronteerd met verstrooidheid. Heel normaal. De vraag is: hoe kan je hier
het best mee omgaan? Soms is het zelfs mogelijk om de verstrooidheden te
gebruiken als een wipplank om te komen tot nog meer concentratie, tot intenser
gebed.
Wat je nooit moet
doen bij verstrooidheden, is ze met man en macht willen bestrijden. Maak je
vooral niet kwaad of word niet ongelukkig. Dan geef je net toe aan de
moeilijkheid. We kunnen onderscheid maken tussen 4 soorten verstrooidheden.
1. Er zijn verstrooidheden die te wijten zijn
aan louter externe factoren : radio,
GSM, straatlawaai, gesprekken in de kamer naast je … Doorgaans is het vrij
makkelijk om hier een oplossing voor te vinden. De ervaring leert nu eenmaal
dat stilte en rust echt bevorderlijk zijn om te komen tot gebed. Dit heb je
echt in de hand.
ð Vb. Ik weet dat ik in de volle natuur niet
kan bidden. Of nog, voor mij is het belangrijk om mijn ogen te sluiten tijdens
mijn gebed. Dan kan ik me gewoon beter concentreren.
Reacties
In de volle natuur niet kunnen bidden, zoals u zegt, doet bij mij een vraagteken opstaan. Teveel vogelgeluiden? Ik heb een hut in het bos, ooit gemaakt voor en met de kinderen, mijn cel, geheel afgelegen. Daar hoor ik soms mijn gefluister tegen het vermolmde en onbewerkte hout, ik kan er niet staan, er is een knielbank. Daar is mijn enige afleiding de geur van bos en schimmel, daar zie ik soms een spin over het timmerhouten kruis gaan. Naast het kruis ligt in een balkenhoek een verlaten merelnest.
Op straat bidden onder het lopen heb ik afgekeken van de Missionaries of Charity in Amsterdam die ik dat ooit zag doen op weg naar de winkels om eten te kopen voor de dak- en thuislozen. Ze liepen gewoon in hun outfit en met de rozenkrans. Ze straalden van zekerheid en van vreugde, midden in de stad, tussen al het negatieve, het kromgaande, het rumoer, maar onaantastbaar, sterk. Ik wilde bij hen horen, helemaal zijn van Hem van Wie zij zo duidelijk zijn. Ik was trots en dankbaar dat ik ze mocht kennen.