Over yoghurtpotjes en vasten


Een bevriend gezin telt vier jonge kinderen, tussen 10 en 4 jaar oud. De moeder heeft een eenvoudig maar goedwerkend truukje bedacht om haar jonge kinderen te helpen om zelf te leren kiezen om te vasten. Op kindermaat, weliswaar. Maar volwassenen kunnen er misschien ook een puntje aan zuigen.

Op het aanrecht in de keuken staan vier plastieken yoghurtpotjes, omgebouwd tot spaarpotjes. Elke avond als de kinderen hun dagelijks snoepje krijgen mogen ze kiezen: ofwel het snoepje, ofwel stopt mama in het spaarpotje 20 cent voor de “arme kindjes" of voor een bedelaar in de buurt.

En het lukt nog ook. Tot nog toe zijn steevast de vier vingers tegelijk de lucht ingegaan. Meer nog. Het oudste dochtertje vond dat ze ook best wel een cent uit haar eigen spaarpot kon toevoegen aan het bedragje dat mama in haar yoghurtpotje had gestopt. Meteen hierop besloot de op haar volgende broer dat hij het dubbele bedrag kon schenken. Waarop de oudste van het gezelschap de eer aan zichzelf hield en het bedrag op haar beurt verdubbelde.

Wedijver kan positief werken. Vasten kan een bron van vreugde zijn. Je kan het allemaal leren.

Reacties

Een reactie posten

Meest gelezen

Heilig Hart van Jezus - waarover gaat dat eigenlijk

Afbeelding
Een korte uitleg door Nikolaas Sintobin sj over wat we vandaag kunnen leren uit de eeuwenoude devotie tot het Heilig Hart van Jezus? Dit kan in onze geseculariseerde wereld heel ver van mijn bed lijken. Of net niet. Het spreekt namelijk over de tedere liefde en zorg van onze God voor elk van ons, in het bijzonder als we het moeilijk hebben.
Meer lezen

Wat een stervende vrouw me leerde over dankbaarheid - Mijmering van Nikolaas Sintobin sj

Afbeelding
  Mijn moeder overleed meer dan 20 jaar geleden aan de vreselijke A.L.S.. De laatste letters die ze met onze hulp op een alfabetkaart aanwees waren MERCI. Deze reactie ontving ik enkele dagen geleden op een blogje dat ik schreef over dankbaarheid. Ik werd er stil en blij van. Ook dankbaar. Wat een genade als je, na wat ongetwijfeld een lange lijdensweg was, je aardse leven zo mag eindigen. Wat een toegangsdeur naar de volheid van leven. Dankbaarheid is niet iets waar je zomaar voor kiest. Het is een genade die je ontvangt. Je kan er aan meewerken. Oefening baart kunst. Dat geldt in het bijzonder voor het gebed dat dankbaarheid heet. Danken betekent dat je Gods werkzame aanwezigheid weet op te merken. Dat je in de hectiek van het leven steeds weer aandacht geeft aan wat je blij, vertrouwvol of energiek maakt en dat in verband brengt met de Bron van alle leven.   Wie hier een gewoonte van maakt leert ook kleine rimpelingetjes van dankbaarheid op het spoor komen. Die zijn belangrijker dan
Meer lezen

Waar de Heilige Geest allemaal goed voor is: door iemand die het kan weten (Karl Rahner sj)

Afbeelding
Ik geloof in de heilige Geest Ik geloof, dat Hij mijn vooroordelen kan afbreken. Ik geloof, dat Hij de sleur kan doorbreken. Ik geloof, dat Hij mijn onverschilligheid kan overwinnen. Ik geloof, dat Hij mij vindingrijk in de liefde kan maken. Ik geloof, dat Hij mij kan waarschuwen voor het kwaad. Ik geloof, dat Hij mij de moed tot het goede kan geven. Ik geloof, dat Hij mijn droefheid weet om te buigen. Ik geloof, dat Hij mij liefde voor het woord van God kan geven. Ik geloof, dat Hij mijn minderwaardigheidsgevoelens kan wegnemen. Ik geloof, dat Hij mij kracht kan geven in mijn lijden. Ik geloof, dat Hij mij een broeder kan geven, die mij steunt. Ik geloof, dat Hij mijn wezen kan doordringen. Karl Rahner sj
Meer lezen

Sacramentsdag: Rahner over wie Jezus eigenlijk is

Afbeelding
In 1978 publiceerde Karl Rahner sj zijn intussen vermaarde « Brief van Ignatius aan jezuïeten van nu ». In dit essay van enkele tientallen bladzijden kruipt Rahner in de huid en pen van Ignatius en levert hij mijmeringen over wat het kan betekenen om vandaag jezuïet te zijn. Op Sacramentsdag een stukje van Rahner over Jezus. Voor mij was sedert mijn bekering Jezus zonder meer degene in wie God zich naar de wereld en naar mij boog. In die beweging van God is de onbegrijpelijkheid van het zuivere geheim geheel aanwezig en komt de mens tot zijn eigen volheid. De uniciteit van Jezus, de noodzaak Hem in een beperkte schat van voorvallen en woorden te zoeken, met het doel in dit kleine de oneindigheid te vinden van het onuitsprekelijke geheim, heeft mij nooit gestoord. De reis naar Palestina stelde ik mij werkelijk voor als een reis naar God in wie geen wegen zijn. En niet ik, maar jullie zijn onnozel en oppervlakkig, als jullie menen dat mijn verlangen naar het Heilig Land bijna vi
Meer lezen

"Wijselijk onwetend" luisteren naar de Geest - Hoe Ignatius onderscheidde

Afbeelding
  Deze dagen neem ik deel aan een congres in Manresa, een plaatsje niet ver van Barcelona. Kort na zijn herstel, verbleef Ignatius hier een jaar. Hier begon hij zijn Geestelijke Oefeningen te schrijven. Graag deel ik me jou onderstaand getuigenis van Jeroen Nadal sj, de jezuïet die jaren later de secretaris werd van Ignatius. Hij beschrijft erin hoe Ignatius van Loyola onderscheidde.  Ignatius volgde de Geest, zonder Hem voorbij te steken; zo werd hij zachtjes geleid naar het onbekende; en langzaamaan opende zich voor hem de weg die hij wijselijk onwetend ging, zijn hart eenvoudig gericht op Christus.
Meer lezen

Een God die één en ook drie is. hoe moet je dat in Godsnaam verstaan? - Een uitleg door Nikolaas Sintobin sj

Afbeelding
Waar of niet waar? “ Het eigene van christenen is dat ze geloven in God .” Als ik een precies antwoord wil geven op de vraag naar de eigenheid van het christelijk  geloof moet ik zeggen “ niet waar ”. Uiteraard geloven christenen in God. Maar het godsgeloof is niet het eigene van de christenen. Dat geloof in de ene God delen we namelijk  met de andere monotheïstische godsdiensten. Wat is dan wel het eigene aan de christenen? Dat we geloven in Jezus Christus? Dit is een stap in de goede richting. En wel een belangrijke. Maar het is nog onvolledig. Het eigene van ons christenen is dat we geloven in de Drieëne God: Vader, Zoon en Geest. De kern, het absolute hart van het christelijke dogma is het dogma van de Triniteit. Eigenlijk is het christelijke dogma heel beperkt. Alles samen niet meer dan enkele bladzijden. Er is ongeveer 1000 jaar aan gewerkt door duizenden theologen, de kerkvaders genoemd. Het zijn geen gebeden, laat staan gedichten. Het gaat over uiterst bondige kapstokk
Meer lezen

Waarom gezondheid en rijkdom uiteindelijk niet het belangrijkste zijn - Vertrouwen (4/6)

Afbeelding
Voor de glossy LFK schreef ik een overweging over vertrouwen. In deze serie bied ik je enkele uittreksels aan. (4/6) Ik kan me voorstellen dat mensen geschokt zijn door het getuigenis van Stefan . Het kan lijken op een pleidooi om voortaan geen gehoor meer te geven aan wat de artsen je voorschrijven en gewoon te doen wat je eigen intuïtie je zegt te doen. Ik denk dat het subtieler is dan dat. Stefan zegt van zichzelf dat hij een gelukkig man is en dat de talrijke beperkingen waarmee hij voortaan moet leven hem hebben doen groeien als mens. Zelf trek ik twee lessen uit deze ervaring en levenshouding van Stefan. Naar mijn aanvoelen hebben ze alles te maken met vertrouwen als richtingwijzer naar geluk. Vaak hoor je bij het begin van het nieuwe jaar zeggen   ik wens je een goede gezondheid toe , want dat is uiteindelijk toch het belangrijkste. Van Stefan kan je bezwaarlijk zeggen dat hij een goede gezondheid heeft.   Ik ken heel wat mensen die kerngezond zijn maar niet gelukkig
Meer lezen