Toen hem de vraag werd gesteld twijfelde de jongen, een opgeschoten puber, geen ogenblik. “ Het beste wat me overkomen is is het overlijden van mijn vader ”. De tafelgenoten, ikzelf incluis, waren verbijsterd. De jonge man besefte dit best en gaf meteen wat uitleg. “ Mijn vader is drie jaar geleden, na een lange ziekte, gestorven. Ik had veel liever dat hij was blijven leven. Ik hield van hem. Maar nu stel ik vast dat ik veel dankbaarder in het leven sta dan voorheen, dat ik gewoon dankbaar ben dat ik mag leven, elke dag opnieuw. En ook dat ik vaak verwonderd en blij ben om kleine, eenvoudige dingen. Ja, ik weet dat dit vreemd kan klinken, maar eigenlijk is dit het beste wat me ooit overkomen is”.
Reacties
Blijkbaar snap ik het niet helemaal😂
Ik ben niet alleen hierin. Het komt nog wel voor dat buren vragen waar iemand is gebleven, opgeruimd naar een tehuis: hij of zij VIEL, eenmaal op hun nieuwe plek vallen ze nog vaker, niet gewend.
Bij de rijken gaat het om de erfenis.
DAAR MAG JE EEN GRONDIGE AFKEER VAN HEBBEN.
Vreemd dat mensen hun leven beëindigen? Dat is het onrechtvaardigste dat ik heb meegemaakt: 2 zijn van verdriet gestorven, nr. 3 is er slecht aan toe.
IK HEB ER NIETS MEER OVER TE ZEGGEN.
Handelingen 10: 34,35.