Stenen


Rome is een heerlijke stad. Ruimte, kleuren, geuren, architectuur, kunst, hartelijke mensen en nog veel meer. Ik kom graag in deze stad.

Slechts een ding weegt me hier. Er liggen teveel omver gevallen stenen. Vaak met bordjes die uitleggen wat je je erbij moet voorstellen. Mijn verbeeldingsvermogen is echter doorgaans niet voldoende groot om me bij de meeste van die ruines iets te kunnen voorstellen.

Het gewicht van het verleden is hier wel erg zwaar. Het kan iets verlammend hebben. Al die uitgestrekte oppervlaktes die veroordeeld lijken om getuige te zijn van een definitief voorbij verleden.

Ik houd van traditie. Ik geloof in de kracht van traditie. Traditie is doorgeven van de ene generatie naar de andere. Traditie is communiceren in creatieve trouw. Traditie is leven. En leven groeit.

Reacties

Meest gelezen

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)