Een spiritualiteit voor de stad
Deze overweging verscheen vandaag op www.gewijderuimte.org.
De ignatiaanse spiritualiteit werd geboren in
het ouderlijke huis van Ignatius, in het landelijke Baskenland. Ze kwam tot
bloei in een grot nabij Manresa, een kleine stad. En toch is ze – zo meen
ik – een stadsspiritualiteit. Andere geestelijke meesters die ook God wilden
vinden, trokken zich uit de wereld terug in kloosters of abdijen. Ignatius en
zijn vroegste gezellen gingen naar de piazza’s en markten van Europa om daar
Gods blijde boodschap te verkondigen. Zo is de ignatiaanse spiritualiteit een
actieve spiritualiteit die God in de mensen wil vinden, op alle plaatsen en in
alle omstandigheden.
Toch is het ook een contemplatieve
spiritualiteit. Er bestaat immers geen enkele hoop God waar ook te vinden, als
je er niet aandachtig en klaar voor bent. Zo staan we hier voor een
paradox: ignatiaanse spiritualiteit verheugt zich over een God die ons ieder
ogenblik opnieuw tot leven roept, én die ook als ideaal heeft dat wij met
Christus zouden samenwerken in het opbouwen van het Rijk Gods. Dit is een
project dat van ons wel wat actieve inzet vraagt. Het vraagt ook dat wij open,
bedachtzaam en altijd en overal van gebed vervuld zijn.
Toch kan het. Ik ken mensen die contemplatief in de
actie zijn. Ik weet ook dat er duizenden en duizenden mensen zijn die, zoals
ik, iedere dag tekortschieten, maar toch voldoende korte ervaringen van
contemplatie in de actie hebben mogen kennen om telkens weer te blijven
proberen.
Paul Campbell
sj
Reacties