Paus Franciscus over de grenzen aan de vrijheid van meningsuiting
Link ophalen
Facebook
X
Pinterest
E-mail
Andere apps
In het vliegtuig tussen Sri Lanka en de Pilippijnen legt Paus Franciscus op beeldrijke wijze waarom er perken zijn aan de vrijheid van meningsuiting.
Link ophalen
Facebook
X
Pinterest
E-mail
Andere apps
Reacties
Anoniem zei…
Provocatie is verzachtend maar niet schulduitsluitend. Men kan ook zijn recht van antwoord opeisen(persmisdrijf) en in geval van laster zich tot de rechtbanken wenden. Zeer delicaat onderwerp, dat het moeilijk maakt om korte duidelijke uitspraken te doen. Vrienden kunnen mij soms diep kwetsen door grove en ondoordachte opmerkingen inzake het geloof maar ik slik en ze blijven mijn vrienden. Kleine opmerkingen en gedragingen zonder te refereren naar mijn geloof zijn mijn antwoord. Een gezonde Godsdienst is liefde en geen oorlog voor het gelijk.(Guy)
Anoniem zei…
Het probleem lijkt mij deels dat wetten van 'de wereld' niet altijd aansluiten met de morele 'wetten' die gelovigen eveneens mee in beschouwing nemen om te oordelen of voor hen iets kan of niet kan. Werelds gezien is de vrije meningsuiting onaantastbaar. Akkoord. Maar als gelovige (christen, moslim, boeddhist....) en zelfs als humanist moet je bijkomend nagaan of je uitlating kwetst (lijden veroorzaakt) of neutraal is of (in het beste geval) vreugde schept. In de geseculariseerde en gematerialiseerde (westerse) wereld maken steeds minder mensen deze 'gelovige' of 'menslievende' afweging. Dan geldt : wat wettelijk kan, moet en zal ik dan ook afdwingen, ongeacht de menselijke gevolgen. Dit verziekt onze maatschappij van binnenuit. Dit probleem overschrijdt dus ver de relaties met onze moslim medeburgers. We gaan meer en meer naar een 'ontmenselijkte' samenleving waarvan we allemaal het slachtoffer zullen worden en al grotendeels zijn. Wie denkt dat dit alleen een zaak is voor de 'gelovigen' of de 'softies' onder ons, vergist zich schromelijk. Een democratische menselijke maatschappij moet mogelijk zijn en dat vraagt de inzet van iedereen, autochtonen en allochtonen.
In de serie: Waarom ik paus Franciscus zo dankbaar ben. Dit jongetje vraagt, al snikkend, aan paus Franciscus of zijn gestorven papa in de hemel is. Zie hoe paus Franciscus hiermee omgaat. Klik hier of op onderstaande afbeelding om deze beelden te bekijken.
Dag op dag 12 jaar geleden, de dag na de verkiezing van paus Franciscus, was ik te gast bij de VRT in een praatprogramma. Samen met Etienne Vermeersch gingen we in gesprek over paus Franciscus. In dit verrassende gesprek kwamen alle mogelijke aspecten van het jezuïet zijn aan bod. Het was een plezier. Bijzonder was het enthousiasme van Vermeersch, boegbeeld van atheïstisch Vlaanderen en zelf gewezen jezuïet. Hij was niet alleen enthousiast over de nieuwe paus maar ook over de opleiding die hij gekregen had bij de jezuïeten. Klik hier of op de afbeelding hieronder om dit gesprek te bekijken en te beluisteren.
De beelden waren schokkend. Het was op oudejaarsavond 2020 op het Sint-Pietersplein in Rome. Paus Franciscus schudde de handen van een aantal aanwezigen. Plots trok een dame zo hard aan de hand van de paus dat hij bijna omviel. De videobeelden tonen hoe zijn gezicht vertrok van pijn en van ergernis. Omdat ze maar aan zijn hand blééf trekken gaf Franciscus haar uiteindelijk een boze tik op de hand waarna ze hem eindelijk losliet. ’s Anderendaags excuseerde paus Franciscus zich tijdens zijn nieuwjaarstoespraak publiekelijk voor zijn houding. Meer nog, hij nodigde de dame uit om bij hem op bezoek te komen. Blijkbaar vond Franciscus dat hij iets had goed te maken. Alles wijst erop dat de paus zich had laten leiden door spontane woede. Net zoals Jezus, in de evangelielezing van vandaag. Hij is er duidelijk boos, heel boos. Meer nog, de evangelist beschrijft hoe Jezus er geweld gebruikt. Dat zijn we niet gewoon van Hem. Toch suggereert Johannes niet dat Jez...
Ignatius van Loyola heeft ons niet alleen de schat van de Geestelijke Oefeningen nagelaten, maar ook een groot aantal brieven, die van hem één van de meest veelzijdige schrijvers van zijn tijd maken. Hierbij een brief daterend uit 1555, die voor ons door inhoud verbazend hedendaags is. Hij snijdt een onderwerp aan dat één van de grootste zorgen verwoordt van de moderne mens: het omgaan met datgene wat men moet doen… Hoe omgaan met de talrijke verplichtingen die mijn werk, mijn engagementen, mijn familie, mijn gemeenschap, de wereld … mij opleggen? 17/11/1555 Het lijkt me dat u zou moeten proberen om rustig te doen wat u kan. Maak u niet ongerust over van alles en nog wat, maar laat wat u uit uzelf niet kan volbrengen over aan de goddelijke Voorzienigheid. God houdt van onze redelijke zorg en bekommernis om de taken die we uit plichtsbesef op ons nemen tot een goed einde te brengen. Hij houdt echter niet van angst en gemoedsonrust. De Heer wil dat we voor onze be...
In deze voordracht probeer ik na te gaan hoe de ignatiaanse onderscheidingswijsheid kan helpen in de zoektocht naar waarheid. Het vertrekpunt is een grapje over een jezuïet die een vraag stelt aan een dominicaan! Je hoort het aan het begin van de voordracht. Klik hier of op onderstaande afbeelding om deze voordracht te beluisteren en te bekijken.
In de dagen voorafgaand aan het conclaaf dat hem verkoos, hield toenmalig kardinaal Bergoglio een toespraak tot de kardinalen. Vandaag, ruim 12 jaar later, is meer dan duidelijk dat dit eigenlijk het programma was van paus Franciscus. Hieronder vind je de tekst van die korte toespraak. Evangeliseren vooronderstelt apostolisch vuur. 1. Evangeliseren vooronderstelt dat de Kerk verlangt om buiten zichzelf te treden. De Kerk wordt geroepen om buiten zichzelf te treden en om naar de grenzen te gaan. Niet alleen de geografische, maar ook de existentiële grenzen: het mysterie van zonde, van pijn, van onrecht, van onwetendheid en van onverschilligheid tegenover godsdienst, en van alle ellende. 2. Als de Kerk niet naar buiten treedt om te evangeliseren, gaat zij naar zichzelf verwijzen en dan wordt ze ziek (Cf de misvormde vrouw uit het Evangelie). Het kwaad dat door de tijd heen geschiedt in kerkelijke instellingen heeft zijn wortel in dat verwijzen naar zichzelf ...
Op maandag 19 augustus 2013 had Antonio Spadaro sj een exclusief interview met Paus Franciscus. Hieronder een uittreksel: “ Ik heb slechts één dogmatische zekerheid: en dat is dat God aanwezig is in het leven van elke persoon. God is present in het leven van iedereen. Ook als het leven van een persoon een puinhoop is, als het verwoest is door ontucht, door drugs, of door om het even welke reden, dan is God toch aanwezig in zijn leven.”
Ignatiaans leiderschap: innerlijke vrijheid (6/7) Een derde karakteristiek van het ignatiaanse leadership komt ook uit de Geestelijke Oefeningen . Het gaat over de eerste, inleidende oefening, Uitgangspunt en fundament genaamd. Net zoals de vooronderstelling is het een rode draad doorheen het hele ignatiaanse avontuur. Het omschrijft de basishouding van de mens die zich wil inzetten voor het Rijk van God. Het is een uitnodiging tot innerlijke vrijheid. Niet mijn willetje, voorkeuren of gehechtheden, niet wat ik leuk vind of wat de goegemeente aantrekkelijk vindt. Wel datgene waarvan ik, vanuit mijn onderscheidend bidden en luisteren, merk dat God zelf mij en ons ertoe uitnodigt. Het spreekt voor zich dat deze houding van innerlijke vrijheid zowel geldt voor de leidinggevende als voor de medewerker. Innerlijke vrijheid is nooit een verworvenheid. Ignatius getuigt hoe hij zelf hier mee worstelde. Soms moest hij zijn beslissingsproces onderbreken om eerst te werken aan die i...
Voor wie uitmunten door hun afkomst, kennis of aangenaam karakter is het bijzonder belangrijk dat ze streven naar nederigheid. Anders zal het hen slechter vergaan dan de kleinen en ongeletterden. Ignatius
(7/7) Ignatiaans leadership: Een case study: de vier speerpunten Ik zal nu, tot slot, illustreren wat deze gehoorzaamheidstraditie met de driehoek van luisteren, positief a priori en innerlijke vrijheid vandaag concreet kan betekenen. In 2019 heeft paus Franciscus, op grond van die bijzondere gelofte van gehoorzaamheid, een nieuwe zending gegeven aan de jezuïeten voor de komende tien jaar. Wij noemen dit de vier speerpunten . Het zijn strategische richtlijnen inzake ignatiaanse spiritualiteit, sociale gerechtigheid, ecologie en jongeren. Zij zijn normerend voor al het werk van de Sociëteit van Jezus. Deze vier speerpunten waren het eindpunt van een dynamiek die helemaal ingegeven is door de jezuïtische gehoorzaamheidscultuur. Het vertrekpunt was een wereldwijde bevraging aan de basis van de jezuïeten en hun partners in de zending. Dit leidde tot een proces van gemeenschappelijke onderscheiding dat bottom-up ging. Het geheel heeft drie jaar geduurd. Vervolgens werden ...
Reacties