"Mijn kind schoon kind." Klop dat?
In deze serie
bied ik tien beschouwingen aan over opvoeden tot vrijheid. Ze zijn alle
rechtstreeks of onrechtstreeks geïnspireerd aan de ignatiaanse traditie. (6/10)
Vertrouwen in je kind, betekent in
de eerste plaats geloven in je
kind. Vertrouwen betekent dat je er fundamenteel durft van uit te gaan dat je
kind goed en mooi is, dat het een mooie mens, en dat het je taak als opvoeder
is om die schoonheid, hoe verborgen soms ook, naar boven te halen. Dat de
diepere identiteit van je kind goed en waardig is. Vertrouwen betekent dus ook
leren het goede in je kind te zien. Meer nog, je zo opstellen naar je kind dat
je het goede in je kind naar boven laat komen. En dit is echt iets anders dan
“mijn kind schoon kind”.
Vertrouwen wordt op de proef gesteld
in ogenblikken van crisis. Maar
het is precies in crisissituaties dat het vertrouwen zijn vruchten kan afwerpen
en echt kan groeien. Vandaar dat het belangrijk is om te werken aan een
dialoogcultuur met je kinderen. Het is pas dan dat je, ook als het moeilijk
wordt, met je kind zal kunnen praten.
Dialogeren betekent niet alleen dat
het kind leert luisteren naar jou.
Het betekent evenzeer dat jij leert luisteren naar je kind, en ernstig leert te
nemen wat het meemaakt en wat het, al of niet doorheen woorden, vaak
stuntelig, probeert uit te drukken.
Reacties