Welke houding is passend als je voor het kruis van Jezus staat?

Tien jaar geleden was ik op bedevaart in het Heilig Land. Met een klein groepje pelgrims zijn we er letterlijk in de voetsporen van Jezus gegaan.

In mijn herinnering zijn er twee beelden die telkens terugkomen. Beide gaan over de kerk van het Heilig Graf in Jeruzalem; een groot en complex gebouw met heel wat verschillende niveaus.

Het ene betreft de plaats waar volgens de traditie het kruis stond. Het is een opening in een marmeren vloer, omringd met een vergulde ster. De hele dag schuiven er in stilte mensen aan. Ze knielen en steken hun hand in de opening om de rots eronder aan te raken.

Het ander is, iets verder, op de gelijkvloerse verdieping van dezelfde kerk, het eigenlijke graf. Meer in het bijzonder, een geel-witte steen waarop het lichaam van Jezus gerust heeft. Ook hier staan mensen de hele dag in het rijtje om te knielen voor de steen en hem in stilte aan te raken.

Toen ik dit het voor het eerst zag voelde ik een zekere weerstand. Toch heb ik snel besloten om te doen als al die andere broers en zussen in het geloof. En hoewel ik me onwennig voelde, zei een stille vreugde in mijn hart dat dit goed was. Tegenover het ondenkbare van de passie van Jezus kan je enkel maar in stilte buigen; op de knieën gaan; en met de meeste eenvoudige symbolische daad in nederigheid eer bewijzen.