"In alle dingen"

  Deze avond begin ik aan mijn jaarlijkse achtdaagse stille retraite. Het worden heel stille dagen waarin ik zal bidden met de Bijbel. In onderstaande video vertel ik aan Leo Fijen wat dat stille bijbelgebed in mijn leven teweeggebracht heeft en wat het mij nog steeds bijbrengt. Mijn blog gaat gedurende die dagen ook de stilte in. Op 15 augustus ben ik er weer. Ik zal graag ook voor jou bidden, beste lezer. Aarzel niet om ook mij te gedenken in jouw gebed. Klik hier om deze video te bekijken of klik op onderstaande afbeelding.

In de zomer van 2012 gaf Frans van der Lugt sj onderstaand getuigenis over wat hij meemaakte in het belegerde Homs, op Palmzondag 2012. Ongeveer anderhalve maand geleden hebben wij hier in ons huis veertig moslimvluchtelingen uit andere streken ontvangen: zeven families, met man , vrouw en kinderen. Tot nu toe wonen ze bij ons en wij zijn een grote familie geworden. Mede dankzij hulp van anderen kunnen we zorg voor hen dragen. Een imam van de moskee naast ons huis komt ons bijvoorbeeld voortdurend vragen of we brood of andere etenswaren voor die families nodig hebben. Laatst kwam hij ons onder het vallen van bommen brood brengen. De keuken van al die families is gemeenschappelijk, maar iedere familie eet apart. Vaak komen ze ook bij ons eten, of wij eten met een van die families. Zij koken ook altijd voor ons. Vanmorgen zat ik te ontbijten en een van die moeders kwam bij mij aan tafel zitten. Als sluier had ze een handdoekje op haar hoofd gelegd. Na wat over haar zorgen verteld t...

Elke christen kan een getuige worden van de verrezen Jezus. En, zijn of haar getuigenis is des te geloofwaardiger naarmate het een evangelisch leven bezielt, een vreugdevol, moedig, minzaam, vredig en barmhartig leven. Omgekeerd, als een christen toegeeft aan gemakzucht, ijdelheid, zelfgenoegzaamheid, als hij of zij doof wordt en blind voor de vraag van de “verrijzenis” van vele broeders en zusters; hoe kan zo iemand de levende Heer overbrengen? Hoe kan de christen de bevrijdende kracht   overbrengen van de levende Jezus en van zijn mateloze tederheid? Luister naar Jezus. Hij is de redder. Volg Hem. Naar Jezus luisteren brengt in feite mee dat men de logica van zijn paasmysterie op zich neemt ; een tocht onderneemt samen met Hem om van zichzelf een liefdesgave te maken voor anderen, in gehoorzaamheid aan de wil van God, met een houding van vrijheid en onthechting van wereldse dingen. Men moet, met andere woorden, bereid zijn zijn eigen leven te verliezen (Marcus 8:35), het ...

Etty Hillesum was een jonge joodse vrouw. Zij leefde in Amsterdam in de tijd dat de Jodenvervolging strikter en strikter werd. Ze was heel lucide omtrent wat haar te wachten stond.  Uiteindelijk zou zij sterven in Auschwitz. Onderstaande mijmering schrijft zij in haar dagboek dd 20 juni 1942. “Ik fietste langs de Stadionkade vanochtend en genoot van de wijde hemel daar aan de rand van de stad en ademde de frisse, ongerantsoeneerde lucht in. En overal bordjes, die wegen, de vrije natuur in, voor joden versperd hielden.  Maar boven dat ene stuk weg, dat ons blijft, is ook de volledige hemel. Men kan ons niets doen, men kan ons werkelijk niets doen. Men kan het ons een beetje lastig maken, men kan ons beroven van wat materiële goederen, van wat uiterlijke bewegingsvrijheid, maar wijzelf plegen de grootste roof aan ons, wij roven ons onze beste krachten door onze verkeerde instelling. Door ons achtervolgd, vernederd en verdrukt te voelen. Door onze haat. Door branie, die angst v...

De meeste jezuïeten lopen niet te koop met hun innerlijk leven. Ze zijn  eerder terughoudend als het gaat over hun persoonlijk geloofsleven. Geestelijke dagboeken van jezuïeten zijn er weinig te vinden in onze archieven. Soms blijken er ineens vonken onder de as van het verleden aanwezig. Hieronder kan je het getuigenis lezen van een Nederlandse jezuïet uit de vorige eeuw. (3/3) Daarna bleef ik nog geruime tijd zitten. Mijn sigaartje was uitgegaan, en ik stak het na een tijdje weer op. Ik rookte rustig verder, en heb ook veel gebeden; wat precies weet ik niet meer. Ik herinner me nog, dat ik dacht hoe veilig ik bij Hem was voorgoed. En steeds maar weer: “Dit is vriendschap”. En ook hoe er geen zinnelijkheid bij in het spel was. [...]  En duidelijk was ook dit: Dit gaat boven ons toedoen uit, en je moet er niet zelf om vragen, voor jezelf niet. Onverdiend. Toen ben ik stil naar bed gegaan. En sliep spoedig. Ik zie dit als een grote gebeurtenis.  Vandaag - 8 jan...

De meeste jezuïeten lopen niet te koop met hun innerlijk leven. Ze zijn  eerder terughoudend als het gaat over hun persoonlijk geloofsleven. Geestelijke dagboeken van jezuïeten zijn er weinig te vinden in onze archieven. Soms blijken er ineens vonken onder de as van het verleden aanwezig. Hieronder kan je het getuigenis lezen van een Nederlandse jezuïet uit de vorige eeuw. (2/3) Ik wist terstond dat Hij het was. Alleen Hij. Hijzelf persoonlijk. Binnen 15 seconden was Hij in volle werking in me. Vlakbij binnen in mijn hele borst over de hele breedte. En absoluut niet buiten mij. Geen ogenblik van schrik. Ik bleef rustig zitten, met mijn armen op de leuning, kalm naar achteren geleund. Ik liet alles in mij gebeuren en behoefde niets te doen. Er kwam geen enkel idee naar voren, ik kreeg helemaal geen ‘opdracht’. Er werd niets gevormd, bewogen ergens heen. Volkomen stationair.  Maar wat gebeurde was volkomen duidelijk. Hij was er strikt alleen voor mij, apart om mij. Met...

De meeste jezuïeten lopen niet te koop met hun innerlijk leven. Ze zijn  eerder terughoudend als het gaat over hun persoonlijk geloofsleven. Geestelijke dagboeken van jezuïeten zijn er weinig te vinden in onze archieven. Soms blijken er ineens vonken onder de as van het verleden aanwezig. Hieronder kan je het getuigenis lezen van een Nederlandse jezuïet uit de vorige eeuw. (1/3) ‘ Als ik trouw was in mijn werk, kende ik daarna vaak vreugde erover. Voor veel dingen was ik Hem bewust dankbaar, en dat gaf mij vreugde. Vaak kleine dingen, die ik zag als zijn geschenk, terwijl ik Hem voor grote dingen soms vergat te danken. Vaak kende ik echt - naar aanleiding van een gesprek, een gebaar van een ander die hielp, van een feest - de innerlijke troost die mij tot Hem bracht. Want ik wist dat Hij het mij gaf. Nooit heeft Hij mij als een vuile lap van zich weggeworpen. Een Schriftuur-woord gaf mij dikwijls vreugde. Ook retraites op het einde.  Maar steeds kwam de vreugde naar aanl...

Armoede bestaat. Kinderen beseffen het niet steeds. Gelukkig maar. Ze dreigen er wel de prijs voor te betalen. Klik op onderstaande foto om deze aangrijpende video te bekijken of klik op deze link .

Foto van Michiel Hendryckx Begin vorige week had ik het genoegen deel te nemen aan een panelgesprek, georganiseerd door de ouderraad van het Sint-Jan Berchmanscollege in Brussel. Ik zat er naast Herman Van Rompuy, gewezen voorzitter van de Europese Raad.  Tijdens het vraaggesprek met de zaal gaf deze gewezen wereldleider een inkijkje in zijn innerlijkheid en vertelde hij ook over zijn ervaring met wereldpolitiek. Ik deel twee zaken die hij vertelde. 1. Herman Van Rompuy vertelde dat hij elke dag tijd inruimt voor stilte en gebed. Een van de vruchten hiervan, zo stelde hij vast, is dat zijn positieve betrokkenheid op andere mensen daardoor een stuk sterker wordt. 2. De voormalige Europese president noemde twee van zijn "vuistregels" als hij de vergadering van 27 Europese regeringsleiders voorzat om te komen tot beslissingen. Die beslissingen worden genomen met unanimiteit.     a. Het is belangrijk om iedereen, maar dan ook iedereen te respecteren. Ook de mensen met wie je ...

Wat de lasteraars zeggen moet weerlegd worden door de getuigenissen van goede mensen.  De mond van wie onrechtvaardigheid spreekt moet tot zwijgen gebracht worden door goede daden. Ignatius van Loyola

  Jacques Lusseyran werd geboren 1924 in Parijs. Amper 8 jaar oud werd hij, door een ongeval, blind. Snel ontdekt hij een nieuwe bron van licht. Het laat hem toe om   op een andere manier te kijken naar de werkelijkheid. Dieper en scherper dan voorheen. Tijdens de oorlog ging hij in het verzet en kwam aan het hoofd te staan van een netwerk van meer dan 600 mensen. Hij kwam in Buchenwald terecht en overleefde. In zijn autobiografie “ Et la lumière fut » (Editions du Félin, 2005) doet hij zijn verhaal. Aangrijpend door de levensdrang en de authentieke   menselijkheid. Ook door de spiritualiteit waarvan het getuigt. Ik deel graag enkele uittreksels met u waarin deze uitzonderlijk begenadigde man vertelt hij hoe kijkt naar het leven en de mensen (de vertaling is van mijn hand). In 2007 werd een Nederlandse vertaling gepubliceerd (Het teruggevonden licht) bij uitgeverij Christofoor. "We zijn allen – blind of niet – verschrikkelijk hebzuchtig. We willen alles voor ons z...

Jacques Lusseyran werd geboren 1924 in Parijs. Amper 8 jaar oud wordt hij,  door een ongeval, blind. Snel ontdekt hij een nieuwe bron van licht. Het laat hem toe om   op een andere manier te kijken naar de werkelijkheid. Dieper en scherper dan voorheen. Tijdens de oorlog ging hij in het verzet en kwam aan het hoofd te staan van een netwerk van meer dan 600 mensen. Hij kwam in Buchenwald terecht en overleefde. In zijn autobiografie “ Et la lumière fut » (Editions du Félin, 2005) doet hij zijn verhaal. Aangrijpend door de levensdrang en de authentieke   menselijkheid. Ook door de spiritualiteit waarvan het getuigt. Ik deel graag enkele uittreksels met u waarin deze uitzonderlijk begenadigde man vertelt hij hoe kijkt naar het leven en de mensen (de vertaling is van mijn hand). In 2007 werd een Nederlandse vertaling gepubliceerd (Het teruggevonden licht) bij uitgeverij Christofoor. "Met de jaren is de eigenlijke lichtbron nog sterker geworden. Op 8-jarige leeftijd gaf de...

“Of God bestaat, weet ik niet. Ik geloof in God. Ik heb God nooit met mijn ogen gezien en ik heb Hem nooit een hand gegeven. Ik probeer mijn leven in zijn dienst te stellen, maar ik weet niet of Hij bestaat. Ik geloof het. Dat is een ander niveau van ‘kennen’. Misschien een diepere vorm van overtuiging en ervaring. … “Ik ben gelovig opgevoed, kom uit een katholiek nest, ben als knaap en jonge man intellectueel goed gevormd maar geloofsmatig eigenlijk nauwelijks of niet. Ik kwam als student bij een studieclubje van de kerk en begon met elke dag 20 minuten bidden. Daardoor ontdekte ik een heel andere kwaliteit van vreugde. Ik was in de mooiste periode van mijn leven, had mijn zaakjes behoorlijk op orde, maar leerde toch een dieper gevoel van blijdschap kennen, van een verbondenheid met Jezus Christus. Hij veranderde voor mij van iemand naar wie ik, figuurlijk gesproken, keek alsof hij met de rug naar mij toe gekeerd stond in iemand die voor mij een gezicht kreeg, ogen. Iemand die...

Onderstaande tekst zag ik gisteren op X (Twitter). Het is bijna een gemeenplaats geworden. Zo bekend is hij. Telkens ik hem lees word ik geraakt. Ik heb het voorrecht dat ik meerdere zo'n vrouwen heb gekend. 

In deze mooie reportage van "Mijn Maria" (KRO-NCRV) geef ik een inkijkje in mijn geloofs- en gebedsleven, vanuit de persoon van Maria, de moeder van Jezus. Klik hier voor dit heel persoonlijke gesprek met Wilfred Kemp  (na korte reclameboodschap)

Onderstaand getuigenis werd gevonden in de nalatenschap van een Nederlandse jezu. ‘ Als ik trouw was in mijn werk, kende ik daarna vaak vreugde erover. Voor veel dingen was ik Hem bewust dankbaar, en dat gaf mij vreugde. Vaak kleine dingen, die ik zag als zijn geschenk, terwijl ik Hem voor grote dingen soms vergat te danken. Vaak kende ik echt - naar aanleiding van een gesprek, een gebaar van een ander die hielp, van een feest - de innerlijke troost die mij tot Hem bracht. Want ik wist dat Hij het mij gaf. Nooit heeft Hij mij als een vuile lap van zich weggeworpen. Een Schriftuur-woord gaf mij dikwijls vreugde. Ook retraites op het einde. Maar steeds kwam de vreugde naar aanleiding van een oorzaak vooraf, die duidelijk aanwijsbaar was. Wat ik gisteravond meemaakte was iets geheel anders en een voor mij nieuwe ervaring in mijn leven. Er is geen vergissing mogelijk. Ik was geheel wakker en rustig, na een douche, in mijn pyjama in de gemakkelijke leunstoel op mijn kamer g...

Een tijd geleden gaf  ik  een voordracht aan de theologiefaculteit van de KULeuven over “Waarheid in het digitale tijdperk”. Enkele uittreksels. (3/15) 3. Personalisering in een oceaan van anonimiteit (Zes dynamieken van de internetomgeving) Op het internet is anonimiteit troef. De leveranciers van de inhouden zijn vaak onbekend, wat afbreuk doet aan de betrouwbaarheid van die informatie. Op het internet kan je dan ook bijna systematisch wit én zwart lezen, horen of zien. Ook binnen de christelijke – katholieke wereld.   Als je vandaag op zoek gaat naar analyses van de tiende verjaardag van de pausverkiezing van Franciscus, dan ga je volledig tegengestelde commentaren vinden, geschreven door mensen die zich voordoen als competent. Voor de doorsnee surfer zijn het echter doorgaans illustere onbekenden. Wie heeft gelijk? Tegenover deze anonimiteit en dus de onbetrouwbaarheid van de inhoud staat een trend naar personalisering op het internet. Het getuigeni...

Voor het theologenblog schreef ik een overweging over de plaats die stilte inneemt in mijn leven. Hier vind je de link naar de volledige tekst. Hieronder enkele uittreksels.   Voor velen lijkt ze onbereikbaar. Een exclusief luxeproduct waar je enkel maar kan van dromen. Op verre plaatsen in dure landen of mits ingewikkelde technieken mag je er in het beste geval even van proeven. Wellicht nog meer mensen vinden haar akelig. Ze doen alles om ze te bannen uit hun leven. Ze beschouwen haar als saai, nodeloos confronterend en zinloos tijdverlies. Stilte is ingewikkeld. ... Zelf heb ik de stilte ontdekt aan het eind van mijn studies. Niet in een abdij of een verre woestijn. Wel op mijn studentenkamertje in Leuven waar ik leerde bidden, in stilte, met de Bijbel. Het heeft mijn leven voorgoed op zijn kop gezet. De voorbije 35 jaar heb ik zo goed als dagelijks die stilte opgezocht. Ze heeft aan mijn leven een diepgang gegeven waarvan ik voordien niet kon vermoeden dat die bestond. De ster...

Tijdens mijn opleiding als jezuïet had ik een onwaarschijnlijke ontmoeting in de aanloop naar Kerst. Het werd een van de meest indringende kerstervaringen uit mijn leven. Hieronder doe ik het verhaal.

Vandaag herdenkt de Kerk de marteldood van de heilige Jean de Brébeuf sj en Isaac Jogues sj. Beiden maakten deel uit van de eerste generatie missionarissen in Canada. De jezuïetenmissie in Canada uit de eerste helft van de 17 de eeuw behoort tot de meest indrukwekkende geloofgetuigenissen (martyrion) uit de geschiedenis van de christenheid. Op korte termijn was deze missie een volledige mislukking. Op iets langere termijn, was ze het begin van een succesvolle evangelisering van Canada. Van deze “Canadese martelaren” zijn veel brieven bewaard. Sommige zijn teksten ondraaglijk hard. In het bijzonder diegene die de martelingen beschrijven. Andere passages getuigen dan weer van humor. De rode draad doorheen deze bladzijden is echter de spirituele ervaring en gedrevenheid van deze missionarissen. Ze getuigen ervan hoe het geloof in Jezus Christus mensen niet alleen uitzonderlijke kracht kan geven, maar ook vreugde, rust en vertrouwen. Onderstaand “verslag” werd geschreven door tijd...