De bijzondere wijze waarop Frans van der Lugt sj in 2012 geleden palmzondag vierde
.jpg)
In de zomer van 2012 gaf Frans van der Lugt sj
onderstaand getuigenis over wat hij meemaakte in het belegerde Homs, op Palmzondag 2012.
Ongeveer anderhalve maand geleden hebben wij hier in
ons huis veertig moslimvluchtelingen uit andere streken ontvangen: zeven
families, met man , vrouw en kinderen. Tot nu toe wonen ze bij ons en wij zijn
een grote familie geworden. Mede dankzij hulp van anderen kunnen we zorg voor
hen dragen. Een imam van de moskee naast ons huis komt ons bijvoorbeeld
voortdurend vragen of we brood of andere etenswaren voor die families nodig
hebben. Laatst kwam hij ons onder het vallen van bommen brood brengen.
De keuken van al die families is gemeenschappelijk,
maar iedere familie eet apart. Vaak komen ze ook bij ons eten, of wij eten met
een van die families. Zij koken ook altijd voor ons. Vanmorgen zat ik te
ontbijten en een van die moeders kwam bij mij aan tafel zitten. Als sluier had
ze een handdoekje op haar hoofd gelegd. Na wat over haar zorgen verteld te
hebben, vroeg ze mij heel beschroomd: ‘Mag ik je vragen of je vuile was hebt?’
We hebben een paar bommen op ons dak gekregen, met gelukkig alleen maar
materiële schade. Na het vallen van die bommen functioneert er bijna niets
meer, maar alles wordt in de kortste tijd gerepareerd. De mensen die bij ons
wonen, zijn erg handig in het repareren van waterleidingen, elektriciteit,
telefoon... En ze helpen ook de mensen uit de buurt, bijvoorbeeld met het doen
van hun was.
Ze hoorden ook dat ik met de overgebleven christenen
(vooral orthodoxen) Palmzondag wilde vieren. Ze zeiden toen tegen mij: ‘De kerk
ligt vol stof van al die bombardementen; we gaan samen de kerk schoonmaken en
dan komen we zondag ook in de mis’. Zo gebeurde het ook. Palmzondag zaten ze
samen met de orthodoxen in de mis, hun kinderen met hun mooiste kleren op de
eerste rij. We hebben ook een imam bij ons wonen, met zijn vrouw en kinderen.
Die heb ik toen gevraagd tijdens de mis een tekst uit de Koran voor te lezen.
Dit deed hij met veel enthousiasme en zowaar kwam hij ook nog met een mooie
preek voor de dag, over broederschap. En toen wilden ook de meesten
communiceren. De vrouw van de imam kwam er ook aan. Toen gingen al mijn
dogmatische neigingen (voor zover ik die nog heb of ooit gehad heb) de mist in.
Reacties