112

Gisteren was het de afsluiting van het Sociaal Project voor de 5de jaars van ons O.L.Vrouwecollege van Antwerpen. Ik had ze in september “gezonden”. Nu mocht ik hen nog een slotwoord toespreken.

Ik heb hen onder mee het volgende gezegd over het belang van de terugblik.

Jullie hebben het gemerkt, we hebben jullie niet alleen gevraagd om dingen te doen. Maar ook om na te denken. Waarom zo’n nadruk op dat e-boek, op die terugbliksessies, op dat stageverslag?

 Maw, waarom is de terugblik zo belangrijk? Waarom is het zinvol om je eigen voorbije ervaring opnieuw onder de loep te nemen? Om na te gaan wat er zich ook op een dieper niveau in jou diepste zelf heeft afgespeeld.

 Wij zijn een ignatiaans college, een jezuïetencollege. Het eigene van de jezuïetenpedagogie en -spiritualiteit heeft alles te maken met die terugblik. Onlangs hoorde ik de rector van een Amerikaanse SJ-universiteit zeggen: “De taal die God gebruikt om tot ons te spreken is die van onze ervaring.”

 Het is heel belangrijk van hard te studeren. Jullie verwachten hier degelijke kennis aangereikt te krijgen door goede leerkrachten. En er wordt ook echt wel iets van jullie verwacht. Onze colleges zijn niet voor niets bekend omwille van hun intellectuele uitmuntendheid.

 Maar kennis alleen volstaat niet om een mooi en authentiek mens te worden. Er bestaat geen boek dat je kan uitleggen wat jij met je leven moet aanvangen. En nochtans is dat een van de belangrijkste vragen waar jullie de komende tijd voor staan.

“De taal die God gebruikt om tot ons te spreken is die van onze ervaring”.

 Wij vragen jullie om jullie ervaring ernstig te nemen. Wat jullie voelen heel diep in jezelf, is echt voldoende belangrijk om er bij stil te blijven staan. Je bewust worden van wat jou raakt, van wat het mooiste in jou oproept.

 Terugblikken, bewust leren uit je ervaring, is iets wat je leert. Oefening baart kunst. Je hebt het gedaan in het SP. Blijf het doen! In het bijzonder de volgende jaren, waarin jullie belangrijke keuzes gaan moeten maken. Luister bij die keuzes ook naar wat je, terugblikkend op je ervaring, hoort in je diepere hart: waar ligt de vreugde, waar ligt de dankbaarheid, waar borrelt de energie op …. Neen, dit zijn echt geen details of pietluttigheden. Het zijn richtingwijzers naar jouw geluk. Als je ze tenminste ziet staan en ze ook nog wil lezen. Vrije mensen zijn geen naäpers. Wel mensen die geleerd hebben om te doen wat ze diep in hun hart op het spoor gekomen zijn.

De richting die dat terugblikkend vragen beetje bij beetje zal aanwijzen, zal voor elkeen verschillend zijn. Elkeen wordt immers op een unieke wijze geroepen om vorm te geven aan zijn of haar menszijn. Hier voor mij zitten 112 jonge mensen: 112 unieke wijzen om méér mens te worden.

En toch is er voor ons allen één ding gemeenschappelijk, welke richting het ook uitgaat met je leven, welke keuzes je ook maakt: je geluk zal recht evenredig zijn met je bereidheid en vermogen om verder te kijken dan je eigen persoontje; hoe meer je, op welke manier ook, je daadwerkelijk kan inzetten voor anderen, hoe gelukkiger je zal worden. Al de rest verdwijnt uiteindelijk. De mens die echt leeft, leeft samen met en voor anderen. Dat blijft, voor altijd.