Spel

De voorbije dagen kon je op het web verslagen lezen over een proces in Genève: de doodslag op een steenrijke bankier uit een van de meest vooraanstaande Franse families. Uit de omstandigheden waarin het dode lichaam werd gevonden bleek dat de man door zijn minnares om het leven was gebracht nalv speciale erotische “spelletjes”.

Voer voor de roddelpers, zou je denken. Maar ook in de “kwaliteitspers” vind je uitvoerige en best genucanceerde commentaren. Soms met een verbijsterde ondertoon. Sommige getuigen beschreven de man in kwestie als een gecultiveerd en innemend man. Ze gaven een geloofwaardige indruk. Andere getuigen schilderden dan weer een akelig portret met weerzinwekkende trekken. Ook zij gaven een geloofwaardige indruk. Hoe kan dit?

Freud omschreef de – nochtans zo lieve - kleine kinderen als potentieel polymorf pervers. Is er reden om aan te nemen dat dit anders zou zijn voor volwassenen?

De mens, elke mens, is in staat tot prachtige dingen. Voor zichzelf. En voor anderen. Maar elke mens heeft ook zijn schaduwzijden die kunnen verknechten en vernietigen.

Vrij worden/zijn betekent niet dat je afwisselend of willekeurig die verschillende dimensies zou kunnen bespelen. Hoe aantrekkelijk dit ook mag zijn. Het kwaad is nooit een onschuldig spel. Echte vrijheid is het groeiende vermogen om de weg van het licht te gaan. Vrij worden is erkennen dat niet alles aan mekaar gelijk is en dat de juiste weg je in laatste instantie door een Ander wordt getoond.

Vrijheid is een genade die enkel maar ontvangen kan worden door de nederige mens.