Ignatiaans (1)
Stefan Kiechle S.J. is een Duitse medebroeder. Hij is wetenschapper, gespecialiseerd in ignatiaanse spiritualiteit. In het artikel “Wat betekent ignatiaans” probeert hij te omschrijven wat nu precies het eigene is van het ignatiaanse ding. Hij onderscheidt hierbij 10 criteria. Ik bied ze u aan in drie afleveringen.
1. “Ignatiaans” maakt gebruik van “relecture”. Dit Franse woord betekent dat de retraitant na een ervaring rust op de plaats houdt, op die ervaring terugblikt en vanuit een zekere distantie die ervaring “herleest”. Door dit herlezen krijgt hij beter zicht op wat echt is, ontdekt hij de sporen van de Geest in het leven en leert hij zijn handelen te beoordelen en te verbeteren. Relecture spreekt geen waardeoordeel uit noch moraliseert zij; zij versterkt de opmerkzaamheid en het respect, zij leidt tot grotere vrijheid en verdiept de waarheid, zij relativeert – in de betekenis van “in relatie brengen” – het leven en stelt tot grotere liefde in staat.
2. “Ignatiaans” waardeert de “dingen”: het lichaam, ervaringen, gevoelens, beelden, gedachten, relaties, het eigen levensverhaal, verlangens. Het zoekt naar sporen van God in deze dingen. Het onderscheidt daarin wat van de goede en wat van de kwade geest komt. Het zoekt de innerlijke vrijheid – onverschilligheid – tegenover deze dingen. Het bidt vanuit zijn ervaringen.
3. “Ignatiaans” is persoonlijk. De individuele persoon wordt gewaardeerd en ondersteund, “met lichaam en geest”, in zijn verleden, heden en toekomst, in zijn verlangens en passies, met zijn verscheurdheid en met zijn talenten, in zijn relaties en in zijn eenzaamheid. Ignatiaans zijn geestelijke oefeningen als ze zoeken naar wat voor iemand in de concrete omstandigheden beter is. Geestelijke oefeningen verlopen als een proces: het leven van elke mens beweegt en ontwikkelt zich steeds meer naar God toe tot het uiteindelijk in zijn grootheid en goedheid opgenomen wordt.
Reacties