Jonge christenen (10)

Onlangs hield ik een voordracht over “Bouwen aan de Kerk van morgen. Geloofsvorming voor en met jongeren vandaag”. Ik gaf er een profielschets van jonge christenen vandaag en enkele aandachtspunten voor jongerenpastoraal. Graag deel ik in een aantal afleveringen mijn reflectie met u.

2. Recht doen aan de traditionaliserende gevoeligheid van de jonge christenen. enerzijds, en bewust vormen tot Incarnatie – engagement - kritische geest, anderzijds.

a. Die tendens tot grotere gevoeligheid voor de traditie is een element van de context van de jonge christenen dat we ernstig moeten nemen. Willen we hen bereiken, dan moeten we binnen gaan doorheen het deurtje dat openstaat.


Voor de oudere generaties christenen lijkt me hier een grote uitdaging te liggen. Zij gaan vaak veel vrijer en kritischer om met traditie. Voor nogal wat gaat het eerder over irrelevante historische ballast waaraan ze voornamelijk onaangename herinneringen overhouden. Anderen lijken een allergie ontwikkeld tegen alles wat ook maar doet denken aan Rome, dogma of traditie.


Het lijkt me belangrijk om in deze niet op een ideologische wijze om te gaan met dit nieuwe gegeven dat op zich niet ideologisch is. Het gaat hier gewoon om een breed cultureel en maatschappelijk gegeven, dat zich ook buiten de Kerk voordoet.


 Voorbeeld: Zelf ben ik, ik vermoed in belangrijke mate vanuit mijn contacten met jongeren, geleidelijk veel klassieker geworden in de liturgie van de eucharistie. Dit biedt herkenbaarheid, rust en verbondenheid. Het is mijn ervaring dat die grotere aandacht voor de traditionele structuur, regels en bewoordingen, geenszins creativiteit en levensbetrokkenheid in de weg staat. Vaak dynamiseert het de vieringen. Het vermijdt de valkuil van het verborgen klerikalisme (liturgie waarin de voorganger zijn eigen liturgie viert en zelf centraal komt te staan). Het biedt ook een objectiviteit aan die beschermt tegen al gepersonaliseerde of affectieve liturgie waarin de gemeenschap dreigt enkel nog maar zichzelf te vieren.


b. Het christendom is evenwel de godsdienst van de incarnatie en dus van de kritische vrijheid, de persoonlijke keuze en verantwoordelijkheid, van de naastenliefde en het concrete engagement.


Zozeer als de verticale dimensie vandaag terug in is bij jongeren, zozeer kan de horizontale dimensie problematisch zijn. Ook hier kan het contrast met de oudere generaties problematisch groot zijn. Het is belangrijk om voortdurend de link te leggen tussen de traditie, het leergezag, de liturgie en de spiritualiteit, enerzijds, en het concrete leven en de uitdagingen die de medemensen, het milieu … ons voortdurend voorhouden.


Het gevaar is niet denkbeeldig dat jongeren zich, op religieus gebied, gaan terugtrekken op eiland dat los staat van de ruimere maatschappelijke werkelijkheid – maar ook van hun eigen diepere existentiële werkelijkheid - en zo een soort van dubbel leven gaan ontwikkelen. De christelijke dimensie van hun leven dreigt dan te verworden tot een mooie, verfijnde maar irrelevante hobby.


 Het aanbieden van mogelijkheid van regelmatig concreet engagement voor anderen. Het is belangrijk om deze ervaring te faciliteren. Voor vele jongeren is dit een onbekende en de facto moeilijk toegankelijke ervaring geworden.


 Het aanbieden van de ruimte en de middelen om terug te blikken op de persoonlijke ervaring, om die te verwoorden …


 Binnen het pakket van de intellectuele en persoonlijkheidsvorming, ruimte aanbieden waarin het innemen van een authentiek en gefundeerd persoonlijk en kritisch standpunt wordt gestimuleerd en begeleid.
Delen