Een eenvoudige remedie tegen angst
Onlangs sprak ik
pastorale verantwoordelijken van het bisdom Brugge toe bij de start van het
nieuwe jaar. Ik blikte, vertrekkend van vier video’s, terug op het voorbije
jaar om daar inspiratie uit te halen. Graag enkele uittreksels. (7/8)
De voorbije maanden
was ik regelmatig te gast bij vrienden die een dochtertje hebben van 14 jaar.
Ze is een goede leerlinge en heeft heel wat vriendinnen. Een aankomend
pubertje. Een tijd geleden vertelden de ouders mij dat hun dochter regelmatig
’s avonds in haar bed ligt te wenen. De reden is steeds dezelfde: ze heeft
angst dat in de toekomst haar vriendinnen haar zouden kunnen pesten.
Ik zal nu kort twee
remedies aanreiken, eenvoudige tips om de valkuil van de angst te vermijden.
- Kijken met de
ogen van Jezus
Voor de eerste tip
wil ik vertrekken van een citaat van Pierre Teilhard de Chardin sj uit 1936:
“Je kan maar
bekeren waar je van houdt: indien de christen zich niet ten volle verbonden
weet met de wereld die rondom hem ontluikt – indien hij niet in zichzelf de
verzuchtingen en de angsten van de moderne wereld ervaart – indien hij in zijn
bestaan het menselijk aanvoelen niet laat toenemen, … dan zal hij blijvend en steeds weer schrik hebben
voor elke vernieuwing en ze veroordelen, zonder in staat te zijn om te midden
van bezoedeling en kwaad de goddelijke inspanningen van een geboorte op het spoor
te komen. … Ik denk dat de Wereld zich maar zal bekeren tot de hemelse hoop van
het christendom als eerst het christendom zich bekeert tot de hoop van de Aarde
(om ze te vergoddelijken).”
Reeds in 1936
schreef Teilhard het: “Je kan maar
bekeren waar je van houdt.” De liefde en het vertrouwen dat er de vrucht
van is maken dat we onze werkelijkheid met heel andere, want hoopvolle ogen
kunnen zien. Welke blik werpen wij op onze wereld, op onze Kerk, op de
vernieuwingen, op wat komt, op wat gaat, op onszelf, op de anderen, op
gelijkgezinden, op andersgezinden? Laten wij ons leiden door liefdevol
vertrouwen? Of eerder door argwaan, nostalgie, angst en soortgelijke gevoelens
die doorgaans niet van God komen. Zijn wij bereid, durven wij, verlangen wij
naar onze werkelijkheid te kijken met de ogen van Jezus: ogen van hoop, geloof
en liefde?
Reacties